Met moeite word ik wakker. Het is 12 jaar geleden dat ik ben bevallen van Kate. Ze is inmiddels 12 jaar, en doodsbang voor alles en iedereen. Dat is natuurlijk niet gek aangezien ze al haar hele leven hier heeft doorgebracht. Het doet me nog altijd pijn dat ik net bij haar kan zijn, dat ik haar nooit kan zien, dat ik haar nooit in mijn armen kan houden, dat ik haar nooit kan troosten als ze pijn heeft of als ze weer is verkracht door James of Niels. 

De deur van de kelder gaat weer open. Sjoerd komt naar beneden gelopen. Ik kijk hem verdrietig aan. Hij weet waar ik aan denk. Hij weet dat mijn gedachten op ieder moment van de dag bij Kate zijn. Nog steeds, na 12 jaar.

'Hey,' zegt Sjoerd zacht terwijl hij naast mij komt zitten. Een dunne deken verwarmt mijn beschadigde lichaam. Ik heb zoals gewoonlijk geen kleren aan. Dat heeft toch geen nut aangezien James en Niels iedere dag een paar keer langskomen.

'Hey...' zeg ik zacht. Sjoerd glimlacht lief. Hij slaat voorzichtig zijn arm om mijn schouder heen.

'Wil je naar Kate?' Mijn ogen worden groot bij het horen van de naam van mijn dochter. 

'Zijn... James en Niels weg?' vraag ik bang. Sjoerd knikt. Ik glimlach. Heel af en toe als Louise en Sjoerd langskomen, mag ik naar Kate. Ze weet wie ik ben gelukkig, ze vertrouwt me. Ik weet bijna zeker dat ze mij alleen vertrouwt omdat ze weet dat ik hetzelfde meemaak als zij.

'Ik zal wat kleren voor je zoeken. Zo kan je natuurlijk niet naar je dochter toe.' Sjoerd staat op en hij loopt naar boven. Niet veel later komt hij weer terug met een lange broek, t-shirt en de andere benodigde dingen.

'Dankje, maar...' Sjoerd lijkt te begrijpen wat ik wil zeggen en gaat achter mij zitten. Hij maakt mijn handen voorzichtig los die nog aan elkaar vastgebonden zaten. Ik glimlach naar hem en met behulp van Sjoerd op. Hij helpt me met het aantrekken van de kleren die hij boven heeft gepakt. Na tien minuten heb ik alles aan wat hij heeft meegenomen. Het voelt gek om weer kleren aan te hebben.

'Kom, we gaan naar je dochter.' Ik glimlach en loop langzaam de keldertrap op. Sjoerd volgt mij en legt zijn hand af en toe op mijn rug als ik dreig te vallen. Eenmaal boven lopen we naar de kamer waar Kate opgesloten zit.