______________________________________
Dawno, dawno temu za siedmioma górami za siedmioma rzekami, na świat przyszła piękna królewna...

A nie czekaj... Sory coś mi się pojebało to nie ten scenariusz.
Miało być tak pięknie i kulturalnie. Dobra to od początku. Ekhem.

Dawno dawno temu za siedmioma górami za siedmioma rzekami w królestwie "Tokira" żył sobie przystojny, młody książę Shoto Todoroki.

Młodzieniec miał trójkę starszego rodzeństwa: Toya, Fuyumi i Natsuo. Mimo iż Shoto był najmłodszym​ z rodu Todorokich, to jego ojciec Enji władający Tokirą jako król postanowił, że zważywszy na jego
niesamowite umiejętności bojowe, oraz odziedziczoną moc zarówno
po nim jak i po jego nie żyjącej już matce, uczyni go następcą tronu.

Shoto nienawidził swojego ojca. Obwiniał go o śmierć matki, i uważał że gdyby nie on i jego "sposób życia" królowa nadal by żyła.
Chłopak był również zmuszany do ciężkich treningów przez co jego kontakty z rodzeństwem zostały dość mocno ograniczone i przez to właściwie jedyne co o nich wiedział to ich imiona oraz jakieś poszczególne zainteresowania. Nigdy nie miał czasu by z kimś porozmawiać czy choćby nawet przywitać, przytulić czy co kolwiek bo jego całe dnie zajmowały zajęcia z ojcem. Gdy jednak książę skończył piętnaście lat zaczął znacząco sprzeciwiać się ojcu. Nie przychodził na jego treningi i nie używał już swojej ognistej mocy. Uważał to wtedy za całkowicie zbędne.

Uciekał wtedy byle najdalej aby nie musieć być w zamku. Jego ulubionym miejscem była nie wielka polana na której dostrzec można było niezliczone ilości różno kolorowych kwiatów. W dodatkowy zachwyt wprawiało go cudownie błękitne morze mieniące się w blasku zachodzącego słońca. Była ona tak blisko pałacu by ten miał na niego doskonały widok, ale i dostatecznie daleko by nikt go z tamtąt nie zauważył.

Pewnego dnia gdy galopował na swojej białej klaczy w strone jego jedynego azylu na ziemi zauważył coś pośród leśnej gęstwiny. Zaciekawiło go to i postanowił z bliska przekonać się co tak bardzo zwróciło jego uwagę. Gdy zszedł z konia i podszedł we wspomniane miejsce zauważył małą różę. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie to że owa roślina rosła na ziemi, a nie na krzaku jak jej inni przedstawiciele. Zadziwiający był również jej wygląd, gdyż była ona
biała z jednym krwisto czerwonym płatkiem po lewej stronie.

Młodemu księciu bardzo spodobał się ten kwiat. Sam nawet nie wiedział dlaczego. Przez to że roślina wyglądała jakby już zaczęła​ usychać postanowił ją lekko "ożywić" więc wylał na nią trochę wody ze swojej manierki*.

Wpatrywał się jeszcze chwilę w znalezioną róże, po czym wsiadł znów na śnieżno białego konia i odjechał w stronę swojego początkowego celu.
______________________________________

Manierka- skurzany, metalowy lub plastikowy "pojemnik" na wodę.

No to jest sobie prolog...
Nie wiem czy taka forma pisania jest dobra ale cóż. Mam nadzieję że jak na razie historia się podoba. \_(ツ)_/