⊱◈Chapter 18◈⊰
──────⊱◈◈◈⊰──────
(Alexan)
"Kylen mag ingat ka naman, tignan mo nabasag mo tuloy" naiinis na sabi ko sa kanya, at kinuha ko sa gilid ang walis at ang pandakot para walisin yung pinggan na nabasag niya.
"Hala! Kylen bakit ka naiyak" nagulat ako sa sinabi ni den kaya tinignan ko kaagad si kylen.
"Nako kylen wag ka namang umiyak. Makakabili pa naman ako ng pinggan na nabasag mo eh" natatarantang sabi ko sa kanya. Napalakas ba ang boses ko?
"Nako ate hala ka pinaiyak mo si kylen" parang bata naman itong si den ay!
-----
(Kylen)
Naalala ko na sila kung saan ko sila lahat nakita.
Nanduon silang lahat at siya siya yung kasama ko.
Kasalanan ko! Kasalanan ko ang lahat kung bakit siya nagkaganon kasalanan ko.
Hindi ko napansin na umiiyak na pala ako. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa pinagkaguluhan na akong ng mga kaybigan ni mark.
"Hala ate anong ginawa mo sa kanya" narinig kong sabi ni olive kay ate alexan.
Nilingunan ko si ate alexan at niyapos ko siya.
"Ate na miss kita!" At duon bumuhos ang luha ko at kasabay nito ang malawak na ngiti.
"Ky-kylen? Na-naalala mo na ako?" Gulat na gulat na tanong niya sa akin kaya tinanguan ko siya.
"Hala kylen nakakaalala kana. Kilala mo ba ako?" Biglang singit naman ni den.
"Oo naalala ko na kayong lahat" nakangiting sabi ko sa kanila.
"A-ano nangyari ka kylen" duon bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ko ang boses niya.
──────⊱◈◈◈⊰──────
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro