O cholera, popłakałam się dzisiaj, kiedy tata powiedział, że jest ze mnie dumny.

To niesamowite, jak ważni potrafią być dla nas niektórzy ludzie. Mogą być jak słońce, jak morze, jak wiatr, jak uśmiech, a nawet jak coś jeszcze większego. Czasami nie umiem sobie wyobrazić swojej miłości do kogoś, po prostu jej nie rozumiem, czasami może nawet tego nie chcę. Bo po co na siłę rozumieć rzeczy dobre? Rzeczy, które przynoszą nam szczęście i które sprawiają, że mamy ochotę uśmiechać się i liczyć do trzydziestu po rosyjsku.
Czasami coś chyba musi zostać niezrozumiane, czasami trzeba powiedzieć i usłyszeć słowa nie rozumiem.

Bardzo lubię świat chwilami, zwłaszcza, jeśli jego częścią są osoby, które kocham.

/czuję się teraz mocno przepełniona miłością do ludzi, przysięgam. kocham was super mocno i codziennie myślę o was w dobry sposób i życzę każdemu z osobna choć trochę bezpieczeństwa i słońca nad głową. trzymajcie się proszę, na pewno będzie dobrze./