-Sakura

  Kyoto'ya geldiğim günden beri dedemle birlikte kalıyordum. Şansıma eski şeyleri sevdiği için elimde ki kaseti koyup çalıştırabileceğim bir kaset çalar vardı.

Ancak anlayamadığım şey neden Sasuke'nin bir kaset çalar kullanmış olmasıydı? Kaydetme cihazlarıyla da yapabilirdi işini.

Belki de o da dedem gibi eski şeyleri seviyordu.

Kim bilir.

Elimde ki kaseti, kaset çalara taktıktan sonra düğmelerle biraz oynadım. En sonunda ses geldiğinde tüm odağımı kaset çalara verdim.

Başta hışırtı sesleri geldi.

Öhöm... Selam Sakura. Görüşmeyeli bayağı bir zaman oluyor. Bu kaydı senin kaybolmandan iki yıl sonra yaptım.Yani yapıyorum. Naruto bana yaşadığını söylediğinde o kadar rahatladım ki... Fakat yine de bu kaydı yapmalıyım diye düşündüm çünkü beni affetmessen hayattan vaz geçeceğimi  kazıdım. Naruto az önce gitti ve ben de şuan bu kaydı yapıyorum. Her neyse... Sana biraz geçmişimden bahsetmek istiyorum. Ailemle ilgili merak ettiğin şeyleri yani... Genel olarak mutluydum çocukken. Şımartılmazdım fakat yine de mutluydum. Babam soğuk ve mesafeliydi her zaman bana karşı. Annem ise bir anneye yakışır şekilde sevecen ve nazikti.. Ah, canım annem. Onu o kadar çok özledim ki... Şuan ne yaptığı hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Belki ölü belki de canlı... Yine de babamı severdim. Bana mesafeli olma sebebi belki de şımarmamam içindi. Geçerli bir sebebi vardı muhtemelen. Abimi zaten biliyorsun. O iyi biri.

Sasuke'nin yorgun sesi kesildi ve yine hışırtı sesleri geldi.

Bir gün babam ve ben iş için şehir dışına çıkmıştık. O zaman küçüktüm fakat yeni yerler görmeyi sevdiğim için babam kendisiyle gitmeme izin vermişti. O zamana kadar her şey güzeldi. Sonra arabamızı silahlı adamlar durdurmuştu. Şimdi kulağa saçma ve uydurma gelebilir fakat öyle değil. Adamların başı olan kişi yani Orochimaru aile mirası olan şirketimizin tüm haklarını ve hisselerini istediği için babama evraklar imzalattığında her şeyin sonlanacağını düşündüm. Öyle olmadı. O şerefsiz herif babamı öldürdü. Gözlerimin önünde babamın ölümünü gördüm. Annemi de esir almıştı fakat biz onu hiç göremedik o olayın üzerine. Ölmüş olsa bile haberimiz olamayacaktı. Şuan ne yapıyor hiçbir fikrim yok. Yaşıyor mu ölü mü bilmiyorum. Benim gözlerimin önünde babamın cesedini köpekler parçaladı. Babamın cesedi parçalandı ben ağladım, o ceset parçalandı ben ağladım. Tek yaptığım ağlamak oldu. Daha buna benzer türlü türlü şeyler gördüm o herifin yüzünden.

Yine konuşmayı kesti. Fakat bu sefer duyduğum ses sadece hışırtı değil burun çekme ve hıçkırık sesleriydi de.

Hani bana geldiğinde her yerim yara bere içindeydi ya. Sana barda kavga ettiğimi söylemiştim... Aslında öyle bir şey hiç olmadı. Hemde hiç. Orochimaru bana yine işkence etmişti. Şirketle ilgili kötü giden şeyler vardı ve ben.. Acı çektim. Sevdiğim diğer herkese zarar vereceğini söyledi. O yaparım derse yapar. O piçin sağı solu belli olmaz. Düşünebiliyor musun? Üzerimde yılan gezindi resmen. Şaka değil bu. O adam çok tehlikeli. Başkalarına da böyle yapıyor. İyi değil yani. Benim için fazla endişelenme diye öyle bir yalan söylemiştim. Ve seni aldatma meselesi. Daha doğrusu kandırma... Sen inatçısın. Bu yüzden sana tüm gerçeği söyleseydim polise şikayette bulunmamızı önerirdim. Meseleme dahil olurdun. Ve ben de bunu istemiyordum. Seni çok sevdim ancak zarar görmene katlanamazdım. Benim için bile olsa. Orochimaru'nun sana zarar vermesinden ölesiye korktum. Çok korktum.

Tanrım! Ağlıyordu.

Bunca zamandır sert görünmeye çalıştım ancak o sert suratın ardında büyük bir korkak saklanıyordu. Zavallının tekiydim. Eziktim. Korkaktım. Ve korkaklığım yüzünden seni aldatarak kendimden uzaklaştırmaktan başka bir sikim yapamadım. Aklıma gelen tek çare buydu. Eğer benden nefret edersen bir daha hiç görüşmeyiz diye yaptım. Böylece Orochimaru seni hiç bilmeyecekti. Sana zarar gelmeyecekti. Seni kandırdığım falan yoktu. Hepsini iyiliğin için yaptım. Saçının bir teline bile zarar gelmemesi için. Kaybolduğunu veya öldüğünü duyduğumda o kadar strese girdim ki... Kendimi odama kapattım. Neredeyse ağzıma bir lokma girmedi. Tüm aramalarıma cevap vermedim. Tek yaptığım öldüğüne inanıp umutsuzca geri gelmeni beklemekti... Ailem öldükten sonra içime doğan intikam arzusuyla dolup taştım fakat intikamımı alamayacak kadar korkağın tekiyim ben. Yapamazdım. Sevdiğim insanlara daha fazla zarar gelmesini istemiyorum. Zaten annemi ve babamı kaybettim. Bir de ailemden geriye tek kalan abimi, değerli arkadaşım Naruto'yu ve canımdan çok sevdiğim seni kaybedemezdim. Bunu yapmak zorundaydım. Lütfen affet beni. Tek dileğim beni affetmen. Seni seviyorum. Ve seveceğim de. Beni unutma olur mu?

Birkaç hışırtı ve hıçkırık sesinin daha ardından kayıt bitmişti.

Ne yani? Beni korumak için mi kandırmış numarası yapmıştı?

Tüm bunlar benim için miydi?

Eğer öyleyse.. Kahretsin!!!! Onu dinlemeliydim o gün. Bana bunu anlatacaktı kesin fakat ben onu dinlememiştim ve üstüne üstlük saydırmıştım da. Halaret etmiştim resmen.

Ben, beni kendinden çok seven koruyucumu öldürmüştüm. Koruyucumun katiliydim.

Gözümden akan yaşı hemen elimi tersiyle sildim ve dizlerimi kendime çekip başımı gömdüm.

Ben bunun acısı ile nasıl yaşayacaktım?

Her şey benim içindi... Bununla başa çıkamazdım. Hem de hiç...

//1 YIL SONRA//

   Sasuke'nin ölümünün ardından bşr yıl geçmişti. Ve bu gün onun ölüm yıl dönümüydü.

Elimde çiçeklerle mezarına gitmiştim.

Orada Naruto ve İtachi san da vardı. Uzun bir sürenin ardından onu ilk görüşüm olacaktı.

Zor olacaktı fakat onunla her şeyi konuşmaya ve özür dilemeye niyetliydim. Bunu bilmek hakkıydı. Ben onun kardeşinin canını almıştım.

Aradan geçen bir yılda çok şey değişti.

Orochimaru denilen o tiksinç herifin yediği her pislik ortaya çıkmıştı ve hapise atılmıştı. Bunun nasıl olduğunu merak ederken Sasuke'nin isteği üzerine Naruto onu polise şikayet etmişti.

Orochimaru pisliği artık Uchiha ailesine bulaşamazdı. Gerçi Uchiha ailesi demem saçmaydı. Uchiha ailesinden geriye tek kalan kişi İtachi sandı.

Benim hayatımda ki gelişmeler fazla değildi. Hinata ve diğer kızlarla bir kere görüşmüştüm ve onlara içimi dökmüştüm. Babamın ise benimle ilgilenmek istediğini öğrenmiştim fakat ben artık reşittim. Babama muhtaç durumda değildim. Ona ihtiyacım yoktu. O ilgiyi ben küçükken göstermeliydi. Ben bir baba sevgisine ihtiyaç duyarken göstermeliydi.

Nefesimi dışarıya verip mezarlığın demir kapısını ittirdim ve hızlı adımlarla Sasuke'nin mezarına ulaştım.

Geldiğimi gören Naruto ve İtachi san bir şey demediler.

Ne diyebilirlerdi ki?

Gerçi Naruto'nun diyecek çok şeyi vardı fakat.. Sanırım benimle artık bunları konuşmak istemiyordu.

Elimde ki çiçekleri nezarın üzerine bıraktım.

Seni üzdüğüm için özür dilerim Sasuke. Seni dinlemeliydim. Ama dinlemedim. Vicdan azabıyla yaşayacağım sanırım. Seni affettim. Beni korumaya çalıştığın için ne kadar teşekkür etsem azdır. Seni seviyorum. Ssni unutamazdım zaten. Senden asla vaz geçemezdim ben. İntihar etöek gibi bir şey yapmayacağım. Umarım tanrı kısa sürede canımı alır ve yanına gelirim. Birlikte kara cenettin güzelliğinde boğuluruz. Sadece sen ve ben.

Gözümden akan yaşa lanet ettim ve hemen sildim. Ağlayacak gücüm yoktu.

Şuan düşündüğüm tek şey İtachi san ile her şeyi konuşmaktı.

Bir kitabımın sonuna daha gelmiş bulunmaktayım. Okuyan, oylayan, destekleyen ve yorum yapan herkese çok teşekkür ederim. Umarım sizlerde güzel ss kitapları yazarsınız. Hatta yazın ya yazın yazın!!! Seneye yazın bir sürü ss kitabı görmek isriyorum bana kitap yazın. Hep birlikte seviniriz, çıldırırız, cinnet geçiririz falan djdhdhsbgoymksjs SİZLERİ SEVİYORUM GENÇLER!!! Seneye görüşürüz. Evet buralara 2017'de döneceğim maalesef. Gelecek yaza kadar bir şey beklemeyin benden. Görüşürüz :)  :(

"Bu nasıl bir final konuşmasıdır lan?!?!?!" Diyor iç sesim.