Hoofdstuk 17
Ik strijk neer op haar raamkozijn.
Aah wat vredig ligt ze in bed.
De laatste keer.
Haar raam tik ik met gemak kapot en ga naar binnen.
Medelijden als ik het meisje zag?
Nooit heb ik medelijden.
Zwakte is voor mensen, niet voor de darkness.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro