Serran's POV

Inis na inis akong lumabas sa kubo ng letseng lugar na ito. It's so fucking boring at wala akong magawa. Wala akong cellphone o kahit laptop man lang na puwedeng paglaruan or what pero ang lalaking iyon, nakaharap sa kaniyang laptop at mayroon pa siyang Wi-fi.

"Fuck!" inis kong pagpapadyak. "Sana tamaan siya ng kidlat para maglaho na lang siya na parang bula!" I cursed.

Naupo ako sa isang malaking tipak ng bato sa lilim ng punong mangga. Nakakunot ang aking noo habang nagpupulot ng maliliit na bato at ibinabato iyon sa malayo.

"This is so fucking boring! I hope someone will rescue me here." saad ko sa aking sarili. "I need to get back to the city, because I missed my life."

Niyakap ko na lamang ang aking tuhod at tumanaw sa malayo. Sa tatlong araw na lumipas, halos kain, upo at tulog lamang ang ginagawa ko. Siya lahat ang nagluluto pati na rin ang paghuhugas ng pinagkainan.

Ipinagtataka ko na marami kaming dalang damit. Sa aking pagliliwaliw sa labas, may lalaki akong natanaw na naka black suit. Para siyang isang bodyguard at tama nga ang hinala ko, tauhan ito ng lalaking nasa loob.

Dumaan siya sa aking kinauupuan kaya tinawag ko ito.

"Hey," I called the guy.

He stopped. "Do you know where I am? Anong lugar ito?" tanong ko.

Nagkibit balikat lamang ito at nagpatuloy sa paglalakad. Kumunot ang aking noo kaya mabilis ko siyang sinundan bago hablutin ang braso nito.

"Ano ba?! Sumagot ka! Nasaan ba ako?" inis kong tanong sa kaniya.

Huminga siya ng malalim bago umiling. "Pasensya na po, Ma'am." tanging usal niya bago niya tanggalin ang kamay kong nakahawak sa braso niya.

Dahil sa aking inis, kumuyom ang palad ko bago ko ulit hatakin ang damit niya at hugutin ang baril na nasa gilid niya. Nanginginig ko itong itinutok sa kaniya na siyang ikinataas ng kaniyang kamay.

"Ma'am, I-Ibaba mo ang b-baril..." he plead.

Umiling ako at napangisi. "Not until you tell me where the fuck I am and where the fuck is this fucking place!" malamig kong sambit sa kaniya.

"M-Ma'am—" may sasabihin pa sana siya pero nakarinig ako ng palakpak mula sa aming likuran.

"Nice question, my love." ang malamig at baritonong boses ng lalaking nasa loob lamang kanina.

"Hayaan mo na siya, Fred. Ilapag mo na lamang ang mga iyan diyan sa tabi at ako ang magpapasok niyan." utos niya.

Dahan-dahan naman inilagay ng lalaki sa tabi ang mga dala nito. Hawak ko pa rin ang baril na ngayon ay itinutok ko na sa lalaking kumuha sa akin.

"Hindi ako nakikipagbiruan sa iyo, Mr. Stranger—" He cutted me off.

Malamig ang mata niyang nakatingin sa akin. "Red. Call me Red, Serran!"

"I won't. Try harder, dugo..." usal ko.

Nagtagis ang kaniyang bagang. My hands is shaking nang dahan-dahan siyang lumapit sa akin na may matalim at mapang-akit na tingin. Umatras ako pero mabilis niya akong nahapit papunta sa kaniya at ipinatalikod ako. He locked my arms and get the gun I am holding.

"Don't fucking hold a gun if you're fucking afraid," malamig at ma-awtoridad nitong sambit. "You want to know where this place is? It's hell, Serran. It's hell and I am the Demon."

Bakit ganito? Bakit ganito ang nararamdaman ko sa tuwing idinidikit niya ang kaniyang katawan. Ramdam ko ang init sa aking katawan every time na dumidikit ang katawan ko sa kaniya.

Gusto kong maiyak, sumigaw at magmakaawa na palayain na niya ako ngunit napagtanto kong ayaw niya rin akong pakinggan. Am I going to beg or stay with him and stuck in this kind of hell? I don't fucking know, all I want is my life to be back on normal. I want my life back.

Mariin niya akong binitawan at ipinaharap sa kaniya. Nanatili akong nakayuko pero ramdam ko ang malalamig niyang titig sa akin. Hinihintay ko kung ano ang sasabihin niya pero parang wala itong sasabihin.

"I-I just want my life...back," mahinang usal ko.

Umangat ang tingin ko sa kaniya na may pagmamakaawa. Tinitigan lamang niya ako kaya napalunok ako sa klase ng titig niya. Malamig ang kaniyang mga mata at umiigting ang kaniyang panga.

I don't know why I kept on praising his tantalizing blue eyes, that fucking intimidating aura of him. I always thought that he's flexing his damn muscles and sparkling abs kasi wala siyang damit na suot.

Marami namang damit sa loob na pinapakuha niya pero mas gusto niyang maghubad sa harapan ko.

He cleared his throat and raised a brow at me. "What? Done eye-raping me?"

I gulped. "N-No..." iwas tingin kong sagot.

I heard him chuckle. "No? Really?" pang-asar nitong sambit.

Nagsalubong ang aking kilay.

"Hindi!" I shouted. "I am not fucking eye-raping you, idiot!"

"Oh yeah? Parang hindi mo ako tinititigan? You know what, your facial expression is priceless!" pang-asar niya.

Humagalpak ito ng tawa na siyang ikina-inis ko ng sobra. Bumagsak ang balikat nito nang siya'y aking suntukin sa panga.

"Serran..."

May bahid ng galit niyang sambit sa pangalan ko. He smirked at me at marahas na hinawakan ang baba ko. Inirapan ko siya.

"What?! You're gonna kill me? Then do it!" nangangalaiti kong sigaw sa kaniya.

Nagsalubong ang kaniyang kilay at naging malalim rin ang paghinga nito nang idinikit na naman niya ang kaniyang labi sa dulo ng aking tainga.

Ano ito? Is he crazy? Pabago-bago ang mood niya. I don't know pero hindi ko talaga makuha ang totoong ugali niya. He's quite bipolar, though. May saltik na ito at tanging Doctor na lamang ang makakagamot sa kabaliwan niya.

Nevertheless, kahit may saltik siya, mukha naman nito ang nagdala. Yeah, he's handsome and I can't stop praising him even more.

"Stop provoking me, you should follow my command because you are fucking mine!" galit na bulong nito sa aking tainga. "Remember, you are fucking mine."

Tinulak ko siya at sinigawan. "No one fucking possess me!" gigil kong sagot sa kaniya. "No one owns me!"

Hindi siya kumibo bagkus tumalikod lamang siya sa akin at alam kong huminga siya ng malalim. My tears, my tears can't help me.

"I am your Demon, you must have to fear me, Serran. I will never be your fucking savior and I won't change my mind to let you slipped away, again. This is me, accept the fuck out of me!" ibinulsa nito ang kaniyang kamay.

"Keep on dreaming that maybe someday, someone will help you but I will not gonna let that happen. Lahat ng magtatangkang kunin ka, ibabaon ko sila ng buhay sa lupang kinatatayuan nila. So fear the fuck out of me." and with that all he said, he turned his back on me.

Nanginig ako sa takot, nanatili ako sa aking kinatatayuan. Naglandas ang aking luha kasabay ng aking pagluhod.

Bakit ko ba nararanasan ito? Naging mabuti naman akong tao pero bakit? Bakit ako narito sa impyernong ito kasama ng isang demonyo at walang puso?

"I-I just want to die..." mahinang usal ko.

"You wont die... not in my hands, not ever!" He uttered before walking away.