Red's POV

Marahas akong napabuntong hininga sa loob ng shower room. I can't stop imagining things again with the woman who's peacefully sleeping in my bed. The woman whom I searched for four damn whole years.

Akala niya makakatakas pa ito sa akin ngayon? Never! She can't escape again. I have this urge to touch her earlier but she's too stubborn. She's like a machine gun and her mouth doesn't have filter.

Just thinking about her, I am having a damn boner. Kasalanan niya ito, she's my fantasy and I want to taste her roughly.

"Fuck..." usal ko sa aking sarili.

Seconds later, mabilis kong dinukot ang towel ko at ibinalot iyon sa aking beywang. Mabilis akong lumabas sa shower room at kumuha ng damit sa aking closet. Tinanaw ko muna ang babaeng mahimbing na natutulog sa aking kama bago lumabas ng kwarto.

Tinungo ko ang hardin nitong mansyon at tinawagan ko ang Butler ko.

"Yes sir, ano po ang kailangan niyo?" masuyo at magalang niyang tanong.

"Buy my woman a dress and give it to the maid." utos ko. "Tell me kapag tapos na siyang mag-ayos." malamig kong usal.

Tumalima naman ito kaya minabuti ko na lang tumungo sa basement kung saan naroon ang lalaki na espiya sa aking mga negosyo. Nitong nakaraan, malaking halaga ng pera ang nawala sa akin dahil sa lalaking iyon.

Dumaan ako sa isang maliit na iskinita sa basement na ako mismo ang gumawa at walang nakakaalam dahil kapag titignan mo sa labas ay parang pader lang rin.

Pagdating ko sa kinaroroonan nito ay naupo ako sa harapan. Malaya ko siyang pinagmasdan at matatalim ang tingin nito sa akin kahit bugbog ang kaniyang katawan.

I sighed deeply and smirk at him.

"Alam mo ba kung magkano ang halaga ng pera na nasayang sa shipment ko na binulilyaso mo?" malamig at walang emosyon kong tanong sa kaniya.

He laughed hard as if he didn't fear me. Lahat ng tao kinakatakutan ako pero ang walang hiya, tumawa lang?

"Kahit naman malaki ang mawawalang pera sa iyo, limpak limpak pa rin naman ang yaman mo, Del Rosario!" giit niya. "Huwag kang magmataas, hindi ko hahayaang umangat ka kapag ako ay nakalaya sa mga taling ito." usal niya na bumaling sa mga tali.

I chuckled. "Tingin mo, makakalaya ka sa mga tali na iyan?" I asked him, sardonically. "Stop boosting your fucking confidence, moron! Maghihirap ka munang makalaya sa mga tali na iyan." gigil kong sambit sa kaniya.

"Kahit pa p-patayin mo ako...hindi ko sasabihin ang nag-utos sa akin para masira ang mga shipment mo!" nahihirapan nitong sabi.

Inilabas ko ang baril sa aking likuran at pinaglaruan iyon ng aking mga kamay.

"Ah, ganoon ba?" kibit-balikat ko. Kumuyom ang kamao ko kasabay ng pag-igting ng aking panga dahil sa galit.

Marahas ko siyang hinawakan sa kaniyang leeg at itinutok ang baril sa kaniyang bunganga. Nanlilisik ang aking mga mata na nakatingin sa kaniya.

"Huwag mong sagarin ang pasensya ko, baka sa mismong kinatatayuan mo, iyan ang maging libingan mo!" usal ko sa kaniya.

I choked him to death at wala akong pakialam kung mapatay ko siya. Hindi man ako nakaganti sa taong nag-utos sa kaniya, nabawasan ko naman ang mga taong handang humarang sa aking dinadaanan.

Nasisiyahan ako dahil nahihirapan siyang huminga sa higpit ng hawak ko sa leeg niya. I wickedly smile at him. Serves you right, dipshit!

"Y-You c-can't h-have... a-answer t-to m-me." nanghihinang usal niya. "K-Kahit p-pa i-ikamatay ko—"

I cut him off. Bagsak siya dahil sa pagpalo ko ng baril sa ulo niya. Kinalas ko ang tali nito at hinila palabas ng basement.

Naabutan ko ang mga tauhan ko sa labas at pinabugbog siyang muli.

"Bugbugin niyo o hindi kaya'y lumpuhin niyo nang magtanda." utos ko. "Don't fucking kill him dahil ako mismo ang papatay sa kaniya, naintindihan ninyo?!" malamig kong usal sa kanila.

Tumango sila at sinimulang bugbugin ang gago. Sa lahat ng ayoko, sinisira lahat ng plano ko pati ang negosyo ko, nagawa nilang pakialaman. Ngayon, ako naman ang gaganti ng walang sinasanto at kapatawaran.

Serran's POV

Nagising ako sa isang kwarto na hindi ko lubos maalala kung saan ako dinala. Mabilis akong bumangon at inilibot ang aking tingin sa kabuuan ng silid. It's a manly room, kasi kulay asul ang pintura nito, at maaamoy mo talaga ang pabango para sa panlalaki.

Inayos ko ang suot ko at naglakad patungo sa pinto. I tried to open the door but it's hard to open. Lock ang labas siguro nito.

Kumunot ang noo ko nang mapagtanto ang nangyari sa akin kagabi. Someone is chasing me kaya tumakbo ako. Akala ko panaginip lang ang lahat pero hindi. Isa itong realidad. Sinubukan kong sirain ang lock sa loob pero walang nangyari.

Bumalik ako sa kama at naupo roon. Hinintay kong may magbukas sa pinto at nakarinig ako ng yabag palapit sa kwartong kinaroroonan ko. Nanlaki ang aking mata, nanginig ako sa takot. Narinig ko ang pagtanggal ng lock sa labas na sa tingin ko ay kandado.

Hinintay kong pumasok ang nagbukas ngunit tanging papaalis na yabag na lamang ang aking nakita. Dahan-dahan akong naglakad patungo sa pinto. Binuksan ko iyon at dahan-dahang lumabas sa silid. Inilibot ko ang aking tingin ngunit tanging painting lamang naroon.

Umikot ako sa isang pasilyo hanggang sa nakakita ako ng pintuan. Mabilis akong tumungo roon at madaling binuksan ang pinto para makatakas. Nagkaroon ako ng pag-asa nang ito ay aking mabuksan. Luminga muna ako sa paligid dahil baka may nagkalat na bantay pero wala akong nakita.

Naghanap ako ng daan palabas pero wala akong makita. Inikot ko muli ang aking mata sa kabuuan ng lugar. Imposibleng makalabas ako rito ng buhay, dahil sa matataas na pader. Umatras ako pero isang matigas na pader ang aking naatrasan.

Mabilis akong humarap rito ngunit napalitan ng takot ang aking mga mata sa taong nakikita ko ngayon. He's holding a damn fucking gun kaya napaatras ako.

"Trying to escape?" He playfully asked.

Nanginig ang aking labi. Gustuhin ko man na magsalita, ngunit wala akong masabi. Walang salita na gustong kumawa sa aking bibig.

He smirk at me. His tantalizing blue eyes is intently looking at me. "You can't escape here, my love. You can't escape to me."

"W-Why... why I am here? What are you gonna do with me?" sa kabila ng aking takot, nakapagsalita rin ako.

He laughed sardonically and I find it fucking sexy. His firm shoulders and it's muscles is flexing.

"Wala akong gagawin sa iyo, unless you stop provoking me." malamig nitong sagot. May ibinubulong ito na hindi ko masyadong narinig. Tanging pagmumura lamang ang tanging naririnig ko.

"A-Anong ginagawa ko rito? Please, patakasin mo na ako," pagmamakaawa ko.

"Don't beg!"

Nalaglag ang aking panga sa kaniyang sinabi. Lumuhod ako sa harapan niya para palayain niya ako pero wala siyang sinabi. Bagkus ay inutusan lamang nito ang mga tauhan na umalis sa paligid namin.

My hands are shaking, my tears is falling. Wala akong kasalanan pero bakit narito ako sa impyernong mansyon? Ano ba ang ginawa ko at ayaw niya akong palayain.

"P-Please, palayain mo na ako..." again, I begged.

Marahas niya akong hinablot mula sa aking pagkakaluhod. "Stop begging, stubborn woman! Hindi kita papalayain at habang buhay kang makukulong sa akin!" galit na sagot nito sa akin. "I can't fucking let you go, again!"

His gripped on my hand was so tight. Hindi pa iyon masyadong magaling dahil namumula pa rin iyon. Ramdam ko ang galit nito dahil sa higpit ng hawak niya. Kinaladkad niya ako papasok sa mansyon. He dragged me like a fucking animal.

Nagpumiglas ako katulad ng ginawa ko kagabi ngunit hindi ito nagpatinag. Dahil sa pagpupumiglas ko, mabilis niya akong isinampa na parang sako sa balikat nito. I tried to punch his back pero wala siyang naramdaman na sakit.

Nakarating kami sa kwarto na pinaggalingan ko kanina. Malakas niya akong ibinagsak sa kama. He held my hands above my head at inipit nito ang aking mga binti.

"Stop fighting and stop moving!" marahas na usal niya sa aking tainga. "Ayaw mo naman sigurong lumpuhin kita, hindi ba?" he said wickedly.

Pilit akong lumingon sa kaniya. "A-Ano ba ang kailangan mo sa akin?!" sigaw ko.

Biglang nawala ang aking kaba at takot nang ngumisi ito sa akin. Those fucking smile melt my anger and fear to him.

"I need you in my life," simpleng sagot niya.

My eyes widened, "No way!" giit ko.

"Huwag mo akong simulan, Serran Jade!" inis na bulyaw nito sa akin. Wait, what? He knows my name. How did that happen?!

"P-Paano mo nalaman ang pangalan ko? Stalker ba kita?" sunod kong tanong at napalunok ako nang tumitig ito sa aking mga mata.

He grinned. "I don't stalk, Serran." tipid niyang sagot.

Ang sarap pakinggan kapag tinatawag niya ang pangalan ko. I don't know what's gotten into me but somehow I want him to call me that.

"I am not your fucking stalker, so stop asking." he said in a cold tone.

"Change, we'll be leaving in less than one hour."

Kumunot ang aking noo. "W-What?! Saan mo ako dadalhin?!"

"Don't ask, just change. Kung ayaw mong ako ang mismong magpalit ng damit mo." walang bahid ng emosyon nitong sagot.

Sinubukan kong kumawal muli ngunit hindi ako nagtagumpay. "Just fucking release me, Mr. Stranger!"

"Shit! Shut the fuck up!" inis nitong sigaw muli sa akin.

Mas lalo akong nagpumiglas sa kaniya. "Hindi ako aalis sa lugar na ito at hindi mo ako makakaladkad kasama mo!" matigas at malamig kong sabi sa kaniya.

He glared at me. "Try me. Fucking try me, Serran. Hindi mo magugustuhan ang parusang nais kong ibigay sa iyo!" gigil nitong saad sa akin.

"Please... answer my fucking question." nakayukong pagsusumamo ko.

He deeply sighed. "Somewhere," He answered bago niya ako binitawan.

"Somewhere you can't run away again, where you can't escape!" saad niya bago tumayo at tumalikod sa akin.