Serran's POV

My abductor is missing and I am not supposed to be like this. I should be more happy that I am not in his arms again... not on the daredevil's hands but I think of him nitong nakaraang dalawang buwan.

Hindi ko alam, but this feeling is strange to me. Nakatulala sa kawalan kapag siya na ang sinakop ng buo kong sistema at hindi ko na lubos alam kung ano ba ang pakiramdam na aking nararamdaman sa tuwing siya'y nasa aking isipan.

Bumuntong hininga ako ng malalim at tumingala sa kisame nitong opisina ko. Since the past two months, I started to build my own business. Hindi naman siya naging mahirap dahil na rin sa mga koneksyon ko at malalaking investor na kilala ko.

Mula sa aking malalim na pag-iisip ay nakaramdam ako ng gutom. I decided to have lunch on the restaurant near my store. Pagkatapak ko pa lamang sa loob ng restaurant ay ramdam kong may nakamasid sa akin sa malayo.

Luminga ako sa paligid ngunit abala naman ang mga taong kumakain. Sinalubong lamang ako ng isang waiter at nginitian.

"Table for one, Ma'am?"

Tumango lamang ako sa kaniya at iginaya ako sa dulong parte ng restaurant. Umorder na lamang ako ng aking pagkain at mabilis rin naman itong dumating. I started to get goosebumps again when I felt someone is looking at me intently. That stare from afar, I couldn't explain.

Umiling na lamang ako at binilisan ko na lamang ang aking pagkain. Lumipas ang ilang minuto ay natapos ako at nagmadaling umalis sa restaurant ngunit dahil hindi ko tinitignan ang aking dinaraanan ay nabangga ako sa isang matigas na pader ngunit naamoy ko ang isang panlalaking pabango.

It's familiar. My mind says.

"Stupid," the guy mumbled.

Natigalgal ako sa aking kinatatayuan. That voice... that's fucking familiar. Kumunot ang aking noo ngunit paglingon ko ay wala na siya sa aking likuran. Nanginig ang aking kamay at tila may bumara sa aking lalamunan.

Lumabas ako ng restaurant na lutang at tanging ang boses na iyon ang laman ng aking isipan.

"No... hindi siya iyon, Serran. Stop thinking about him." usal ko sa aking sarili nang makapasok ako sa loob ng aking kotse.

Bumalik ako sa aking opisina na wala sa aking sarili. Hinilot ko ang aking sentido at baka lamang imahinasyon ko lang iyon. Na baka may kaboses lamang talaga siya.

Nakarinig ako ng pagkatok mula sa aking pintuan kaya napaayos ako ng upo bago ito pahintulutang pumasok.

"Come in."

Nagkunwari na lang akong nagpipirma ng papeles.

"Madam," pagtawag sa akin ng sekratarya ko.

Inangat ko siya ng tingin. "Yes? Anything you need?"

"Narito po kasi ang isang napakahalagang investor ng business niyo. Naghihintay na po iyon sa visitor's area," pahayag niya.

Kumunot ang aking noo. "The hell?! Bakit wala man lang notice sa akin at ngayon talaga?!" inis na bulyaw ko sa aking sekretarya.

What the fuck! Bakit ngayon ko lang nalaman ang bagay na iyon? Tsk!

Napansin ko ang pagkabigla ng aking sekretarya. "M-Madam, kasi po hindi kayo ma-reach out nitong nakaraang araw," sagot niya sa akin.

Napahilamos ako sa aking mukha. Fuck this shit!

"Sabihin mong maghintay siya sa conference room," malamig kong usal sa kaniya.

Tumango lamang ang sekretarya ko at lumayas na sa aking harapan. Mabilis akong pumasok sa banyo at naghilamos at nag-ayos. After a minute ay lumabas na rin ako sa aking opisina at tinungo ang conference room.

Habang palapit nang palapit sa conference room ay ramdam ko ang aking kaba. Hindi ko alam kung bakit ngunit ako'y kinakabahan talaga. Fuck! This is not good lalo pa at haharapin ko ang pinakamahalagang investor ng business ko.

Nang buksan ko ang pinto ng conference room ay nanuot sa aking ilong ang panlalaking amoy. Lumingon ako sa buong conference room at nakita ko ang bulto ng lalaki na nakaharap sa glass window.

"Uhm," pagpukaw ko sa kaniyang atensyon.

Dahan-dahan itong lumingon sa aking gawi at halos malaglag ang aking panga nang makita ang kabuuan ng kaniyang mukha. Hindi ko alam kung saan ako kakapit dahil mistulang mga ang tuhod ko'y nanlambot sa aking nakita.

"R-Red..." Garalgal kong tawag sa pangalan niya.

I want to hug him tight but his expression was emotionless.

Seryoso lamang ang mukha niya. Walang bakas ng sugat o kahit na ano sa mukha niya. Bumibilis ang tibok ng puso ko at kulang na lang ay himatayin ako sa pagkakagulat, pagkakabigla.

"Nice to meet you, Ms. Cariño." malamig at walang emosyon sa boses nitong pagbati sa akin.

Natuod ako sa aking kinatatayuan. Nanatili lamang ang tingin ko sa kaniya. Tila nagbago ang pakikitungo niya sa akin. Parang hindi siya ang Red na nakasama ko sa mga mansyon niya at parang hindi ko na siya makilala— yeah, I don't know him.

Hindi ko pala siya lubusang kilala.

Tumikhim ito upang mabalik ako sa aking katinuan. "P-Pasensya na, Sir." hinging paumanhin ko. "What do you want, Sir? Coffee, juice, w-water—"

"Nothing. I just want to pull out my investment in your business," putol niya sa aking sinasabi.

Kumunot ang noo ko. Anong ibig niyang sabihin? Alam kong siya ang pinakamalaking investor ng business ko pero hindi ko alam ang gagawin kapag nag-pull out siya ay maaaring mawala ang lahat ng pinaghirapan ko.

"What do you mean by that, Mr. Del Rosario? Can you please enlighten me? Tila nabibingi yata ako sa inyong sinabi," matatag na tanong ko sa kaniya.

He played his thumb into his lips kaya nakagat ko ang aking labi. I can surely remember that lips landed in mine before.

Nakatitig lamang ito sa akin. Waring binabasa ang aking ekpresyon ngunit ang tingin na iyon ay ramdam kong tagos sa aking katawan. I can feel the heat in my body and like what the fuck is happening to me?!

"I want to pull out my investment here," walang alinlangan na sambit niya.

Kumuyom ang aking kamao sa ilalim ng lamesa, "Nagpunta lang ba kayo rito para mag-pull out ng investment sa business ko?" matapang kong tanong.

"You heard what I've said, right?"

Halos dumugo na ang kamao ko at nagngitngit sa galit ang buo kong pagkatao. Alam kong hindi pwedeng isali ang personal na buhay sa business pero gusto kong itanong sa kaniya lahat.

"What happened? Ilang buwan akong naghintay na hanapin mo ako, bakit ngayon lang?"

His jaw tightened. "Don't put your personal life into business, Ms. Cariño." malamig na turan niya. "I just want to pull out my investment because my business is based on Italy," he answered, coldly.

"Wala akong pakialam kung nakabase sa ibang bansa ang negosyo mo," hindi ako nagpatinag sa kaniyang walang emosyong mukha. "I just want you to answer my damn question kung bakit ngayon ka lang nagpakita."

Nilaro niya ang ballpen sa kaniyang harapan. He looks hot pero hindi ko siya dapat pagnasaan. Damn it!

"I have my own family in Italy at bumalik lang ako rito para magpull-out ng investment ko," matigas niyang sambit. "Kung ayaw mo akong magpull-out then see you in court, woman!" inis na singhal niya sa akin.

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa unang sinabi niya. He has a family? Pait akong napangiti sa kaniyang sinabi at pinilit kong ibigay ang gusto niya.

"O-Okay, Mr. Del Rosario. You can pull out your investment," nakangiting sagot ko sa kaniya. "Nice to see you again, Sir." Pilit lang ang ngiting iginawad ko sa kaniya.

"Gladly," he just answer before he walked out of the room.

Ang kaninang pinipigilan kong luha ay bumagsak na kaya napakapit akong mismo sa aking inuupuan. Walang pumapasok sa utak ko kung hindi lamang ang sinabi niyang may pamilya na siya.

Nasaan na ang pangako niya? I thought he would find me and make it up to me pero napako lang pala iyon. I smiled bitterly and wipe my tears away.

"Makakabawi ako... makakabawi ako sa nawalang investment ng taong iyon," mahinang usal ko sa hangin. "Curse him to death!"

Red Aezen POV

I pulled out my investment to Serran's company. Gusto ko lang iyon gawin at walang makakapigil sa akin. Hindi ko sinagot ang mga katanungan niya sapagkat gumawa pa ako ng istorya na may pamilya na ako sa ibang bansa.

"You're rude, buddy! Ewan ko na lang kung isumpa ka ni Serran," pang-aasar sa akin ni Lockhart.

Tinignan ko siya ng matalim. "Tsk. I don't care."

"Tapos ako ang inuutusan mong mag-invest sa business niya?" pag-angil nito sa akin.

"Just do what I say, moron!" singhal ko sa kaniya.

Inakbayan ako nito. "My man, dapat hindi mo na lang pinull-out ang investment mo para hindi na siya dagdag sa mga pinapagawa mo sa akin. Hinayaan mo na lamang sana ang investment mo."

"Get off me, moron!" malamig na usal ko.

Patawa-tawa naman siyang umalis sa aking tabi. "Baka isang araw, mabalitaan mo na lang na humingi siya ng tulong sa ibang tao. Ano kayang mararamdaman mo? Excited na ako sa magiging reaksyon mo, pare!"

Masama ko siyang tinignan at mabilis kong hinugot ang baril sa aking gilid at itinutok sa kaniya. "Stop shitting the out of me, Lockhart dahil wala akong pakialam kung maiputok ko ito sa iyo," banta ko sa kaniya.

Napatawa na lamang siya sa aking tinuran. "Tsk. Ako na nga lang ang nag-iisa mong kaibigan, papatayin mo pa. How rude of you, buddy." himutok nito sa akin.

"Gawin mo na lang ang ipinag-uutos ko sa iyo at huwag ka nang sumatsat kung ayaw mong ibaon kita sa lupa ng buhay," malamig at walang emosyong sambit ko sa kaniya.

I have plans for her. Kahit lumubog ang business niya, I know lalapit iyon sa akin at unti-unti kong kukunin ang pinaghirapan niya at ikukulong ko siya sa paraang gusto ko. She will always be my obsession and no one can take her away from me.