We kissed a lot. I couldn't stop kissing him. I couldn't stop wanting to kiss him.

At hindi ko alam na ganito pala kami... na ako... ay magiging kasabik na hanggang makauwi ay umabot ang halikan namin patungo sa mansyon niya. Unang araw pa lang namin... alam ko namang mahilig siyang manukso, ngunit 'di 'ko naman inaasahang ganito siya kaliteral manukso. Lagi siyang panguna. Palagi't palaging nangunguna. At kung may isa sa'min ang magaling manukso, siya 'yon. Dahil ako, nananahimik, may pagkakataong nagpupumigil, hindi na alam, pero sa huli—kanina pa nadadala sa kanyang panunukso.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Inaamin kong hindi pa ako nakakaramdam ng ganito sa tanang buhay 'ko. At kung aaminin ko rin ito sa kanya, parang 'di ko rin yata kakayanin ang kahihiyan na madudulot 'ko para sa isang dalubhasang tulad niya. Pero sa tingin ko, ang masabi ko pa lang at na malaman niya noon na wala akong naging katipan noon, sa tingin ko'y may ideya rin siya. At lubos naman ang pasalamat ko agad na hindi niya ako pinagtatawanan man.

At heto na nga... Hindi pa ako nagkaka-boyfriend at lalong hindi ako mabilis noon magpaubaya sa halik... pero bakit pagdating sa kanya ay napakadali kong bumigay?

Ibig bang sabihin nito... gustung-gusto ko talaga siya?

Pinakiramdaman ko pa ang aking sarili, pero wala talaga akong maramdaman na pandidiri o disgusto ngayon sa nangyayari. Namamangha na maging ako—gustung-gusto 'ko.

Ang tagal kong hindi nagka-boyfriend... at hindi kailanman na in-love ng husto kahit sa mga naging manliligaw ko noon. Kung meron man... siguro hindi pa ganun katindi iyon. Paghanga lang, minsan pa nga ay muntik na, pero madalas nagiging panandalian na lang ang lahat. Marami namang nanligaw, 'di man tumatagal, pero wala talaga akong naramdaman na ganito ni isa sa iba. Minsan ko na lang rin kasi ang mapagbigyan ang sarili ko. At kung may pagkatataon man... palagi na lang nauudlot. Siguro dahil ayaw ko rin.

Kaya natatakot ako sa isiping mahalin ko siya ng sobra tapos magsawa siya't iiwan niya lang ako sa huli.

Natutulala ako habang iniisip ko 'yon. Hindi ko alam kung paano magmahal. Hindi ko naisip na maaaring magustuhan ko siya ng sobra kahit hindi ko pa siya lubos na kilala. Hindi pa nag-iisang buwan, o nag-iisang taon na nakilala ko siya, kaya napapaisip at nagdududa ako sa sarili ko na imposible rin na mahal ko na agad siya. Puno ako ng tanong at ganu'n ako kagulo sa sarili 'ko.

Pero dun ba talaga dapat ibase ang lahat? Sa panahon? Na kapag mabilis, ibig sabihin hindi pa ito ganu'n kasigurado at hindi mo pa dapat mahal? At kapag nagtagal, ibig sabihin—tunay na at mahal ka na talaga, at dapat din ay mahal mo na? Dun ba nasusukat ang lahat sa pagmamahal mo sa isang tao? Sa panahon... kung gaano katotoo at magiging matibay ito? Ganu'n ba talaga dapat lagi kapag papasok ka sa isang relasyon? Madalas... kailangan pang patagalin? Mali naman... kapag masyadong mabilis din?

Then I felt he was holding my hand with a certain familiarity in it. Ang aking agam-agam ay tila natangay palabas ng bintana. It wasn't stiff, but it was so soft. I couldn't be uncomfortable with the way he held my hand, cheeks, or even my waist.

His lips twisted for a bit, like he run through what I said before responding.

Matagal din kami nagkatitigan. It's so unfair how he could look at me straight in the eyes without failing while I couldn't even last for seconds.

Napansin ko lang nang maramdaman ko ang kamay niyang unti-unting sinakop ang kamay ko nang marahan. His fingers also brush my fingers then held it softly, saka hinila niya ako ng marahan palapit sa kanya.

"Celestina..." he said with controlled silence in his voice.

I moved and got more closer to him, dahil sa pagkabig ng isang kamay niya mula sa batok 'ko, para na naman akong namamagnetiko. I felt like my whole body was submitting him.

Then now I get it. Somehow... bitternes crept in me. Maybe this is how he get it his women, huh? Gulung-gulo at nagtatalo na naman ang utak ko. Pero sa sinabi niya noon sa'kin, hindi ko pa rin talaga maintindihan kung bakit ang isang taong tulad niya ay may ilang inaayawan siya. Bakit nagagawa pa rin siyang iwan? Anong mali sa kanya? Hindi naman siya babaero, pero ano pa bang kulang at gusto pa ng iba sa kanya?

At hindi ko rin alam kung bakit kahit alam ko ang estado namin, nagawa ko pang lumapit at magpaubaya sa kanya.

"You haven't eaten anything?" mula sa pagkahingal ay bigla siyang nagtanong upang mapahiwalay ako sa kanya.

At ako naman, nakatungo at bumabawi pa ng lakas. Habang siya'y medyo hinihingal pa rin at naupo sa isang sofa. Mapupungay pa rin kanyang banyagang mata.

"I can tell you're hungry." aniya pa dahilan na lalong pagtahimik ko sa nangyari... dagling nakaramdam ng hiya sa hindi maipaliwanag na dahilan.

Nahihiya dahil sa nakakatusok pa na titig niya. Alam kong nakakasawa ng pakinggan pero bakit ang gwapo niya talaga?

His chest heaved as he heavily sighed. Saglit siyang tumingala, he run his fingers through his dishevieled hair, hinagod niya ng tingin ang aming paligiran at nag-isip.

His adams apple protruded. Binalik niya rin ang tingin sa'kin. His lips rose a bit, tila'y para akong natuklaw. "We can eat heavy food but it's too late. Lagpas lunch na tayo nakabalik. Siguro papainitin ko na lang yung naluto ni Manang kanina... Mahirap ng abalahin si Manang at mukhang nagpapahinga na rin. Siguro nainip na rin siyang naghintay sa'tin. Pero..." he trailed off. "...may stock rin akong mga snacks. Gusto mo?"

How can he act normal?

Ganito ba dapat? Siguro ako lang 'tong 'di pa ganun kasanay. Pero hanggang kailan ako masasanay?

"Earth to Celestina? Yu—hoo?" untag niya sa'kin at sumipol pa, dahilan ng pagkurap ko at mapagtuunan siya.

Napatikhim ako at agad na tumango. "O-Okay. Walang kaso. Kahit ano..." kibit-balikat at tahimik na sagot ko kahit na alam kong late na ang reaksyon ko sa sinabi niya.

This isn't fair. He's so calm. Samantalang ako ay tila may kung ano pang paghaharumentado sa loob-loob 'ko. Masyadong papansin itong puso ko! I sighed at that thought. Hinding-hindi na yata magiging normal ang nararamdaman ko kapag kalapit ko siya.

Mapilyo siyang napangisi. At mukhang base sa nakikita ko sa pagbabago ng itsura niya, ay hindi ko nagugustuhan madalas ang takbo ng utak niya.

"Pa'no 'pag ikaw ang gusto kong kainin?"

I twitched my lips. I face palm. At kahit hindi naman sobrang liwanag dito sa loob ng mansion niya, sa tingin ko naman ay hindi niya mapapansin ang pag-iinit ng pisngi ko sa malaberdeng pinagsasabi niya!

"Payag ka ba?"

Pinitik ko ang noo niya at hindi na lang pinansin ang mapang-asar na sinasabi niya.

"Tss. Ang pagkakaalam ko, tao ako, hindi pagkain."

"Ba't natatakam ako?" buwelta pa niya.

Aba't... ayaw niya talaga tumigil!

"Hay na'ko, Darcy! Maghanda ka na nga ng makakain natin!"

Mahina siyang humalaklak nang mairapan 'ko. Matamis namang ngiti ang iginanti na lang niya sa'kin.

Ngumiti siya sa'kin. "Good. Sabay tayo, ah?"

Tahimik na lamang na tumango ako sa kanya. Hanggang sa narinig ko ang mahinang halakhak niya habang nakakunot na ang noo sa'kin, nagtataka.

"You, okay?"

Saglit siyang may kinuha sa bulsa at namataang mukhang may balak pa na manigarilyo dahil sa inipit na stick sa bibig nito.

Napalunok tuloy ako habang pinagmamasdan ang bawat galaw niya.

His eyes narrowed more but his lips rose a bit when he back his gaze on me again.

"I change my mind. Mamaya na lang..." hindi ko maintindihan 'yon.

Then he tapped his lap, urging me to sit his lap while he's smoking a cigarette, but in the middle of my clouded mind, I followed what he said, and I am like a behaved fucking kitten. I'm like enslaved by a tiger. Because I know exactly what he wants. He wants to kiss me again. Dahil alam ko kung saan na naman nakatutok ang mapungay niyang mga mata habang nakaawang na naman ang labi.

Adik talaga. Sa halik.

"Sit with me." senyas at sambit niya sa kalagitnaan ng may stick ng sigarilyong nakaipit sa labi niya.

He has this thing about his eyes that makes him look high and so attractive.

"Tss..."

Napailing na lang ako sa kanya na lalong ikinangisi niya.

Walang sabi-sabi, I spread my long legs and sat on him. Almost cradling him. Mapungay ang mata niyang pinagmamasdan ako habang binabantayan ang bawat galaw ko.

Sumunod din naman ako at naiilang na tahimik na umupo sa kandungan niya. Sumilay agad ang ngiti niya sa akin. Kinagat ko ang labi ko dahil sa naramdamang gaspang ng pantalon niya sa malambot ng telang suot ko, at kita ko na agad ang pagbagsak ng mata niya roon sa labi 'ko. Ni hindi ko siya magawang salubungin ng tingin kaya't naka-overview na lang ako. Sa gilid ng aking mata ay unti-unti nawala ang kanyang ngiti at umigting ang kanyang mga panga. Then his hands immediately snake and rested on my waist.

And then, he dropped his lips to give me a kiss. I shut my eyes lightly, sa pagmulat 'ko ay mapungay rin ang mata niyang sumalubong sa'kin. I just wanted to give him a short kiss but because I expected as he was greedy, he's just so, so stubborn. Hanggang sa nadala na lamang ako't when he gave me a long thorough kiss.

I groaned a bit as I breathe in. I opened my eyes only to see him watching me with an intensity probably I would never forget.

"Damn, baby..." he whispered.

Mukhang kailangan ko na talagang masanay. Hindi pwedeng hindi siya lang. Dapat ako rin.

I know I have thought so much about this, but this time, all those thoughts flew out the window. Natabunan na naman ang isipan ko at walang ibang natira kun'di itong nasa harapan ko.

He pushed my chin with his finger, urging me to kiss him more. Napatong ko ang mga palad ko sa dibdib niya ngunit gumapang din iyong papunta sa balikat, leeg, hanggang panga niya. Hindi ko alam kung anong rinig kong lumagutok ngunit nasisiguro kong nanigas at umagiting ang panga niya. I moved to kiss him, trying my best to equal his hunger. His tongue explored my mouth. His hand has repeatedly stroked my upper thighs. And I can sense some hard bulging in between me.

Kumurap ako saglit ngunit mas nahihila ako ng antok sa pag-atake't nanggigigil na labi niya.

Pero ano 'yung tumutusok?

"W-Wait..." saglit na pagpigil ko sa kakaibang naramdaman.

But he sighed and gave me a long deep kiss before he stopped.

He cut me off and kissed me again. Abala na sa paghalik sa leeg 'ko. Still light headed, I craned my neck so he can have accelerate in it. Halos manuyot ang lalamunan 'ko pagkalunok 'ko. His kissed were bit forceful. Mapaghanap at nang-aangkin. Sa paraan ng pagkakahawak niya, tila ba hindi sapat na nakapatong lang ako't nakadikit sa kanya. It's like he wanted more of me so bad.

I'm hypnotized... as I started to snake my arms around him, marahang lumandas ang mga daliri 'ko mula sa kanyang matikas na balikat patungo muli sa batok niya. Dun naman siya napatigil at bahagyang napahiwalay sa'kin.

Hinihingal ay napakurap ako.

"What was that about?" tukoy ko roon sa matigas na bahaging naramdaman ko sa may bandang puson 'ko.

Umigting ang panga niya at saglit na napapikit ng mariin. Saka muling nanghihinang nagmulat at lalong nakapungay na ang matang nakamasid sa'kin.

"Let's stop there." aniya. Kita ko pa ang lalagukan niya sa leeg nang maglunok siya.

I tilted my head a bit. Wala sa sariling napakunot ako sa kanya, hindi maintindihan ang dagling inaasta niya.

"What?"

"I said, no more." hinihingal pa na sambit niya.

Tatlong beses na kumurap ay napakunot ako. "B-Bakit...?" nalilito't wala pa rin ako sa sarili, kaya maging nasabi ko ay hindi ko na rin napag-isipan ng mabuti...

He tilted his head and frowned a bit.

"Bakit?" ulit niya sa reaksyon ko. Agad na namakat ang multong ngiti sa kanyang mapulang labi.

Binigyan niya ako ng imposibleng tingin. Para bang hindi siya makapaniwala sa naging reaksyon ko

My lips parted. Napasapo ako sa bibig ko dahil sa natanto. Siguro iniisip niyang—

"Gusto mo pa?" ang pang-uudyok niya.

"H-Ha?" umiwas ako at agad na umiling sa kanya. "Never mind."

"Bitin ba? Shall we continue, baby, hmm?" malanding bulong niya, hindi pa nakakatulong na hinuhuli pa ng mata niya ang mata ko para lalong mapahiya ako!

"N-No!" pinilit kong makabawi.

Nanginig ang balikat niya at pumalahaw ng tawa sa'kin. Nanulis ang labi ko at sinamaan siya ng tingin sa dahil sa nakakaasar rin na tingin na ipinupukol niya.

"Good. A good candy should only be tasted with control." pinadaan niya pa ang kanyang dila sa kanyang ibabang labi na lalong ikinapulo niyon, at madramang bumuntonghininga ng malalim sa'kin.

"God... mukhang mamamatay ako ng maaga nito." naiiling sambit niya sa sarili na hindi nakatakas sa pandinig ko.

Napakunot na lumunok ako. Parang dismayado pa siya sa kanyang sarili. Dismayado siya? Kung gano'n... bakit itinigil pa niya? Bakit ba tumigil siya?

"I might become diabetic..." kumibit ang balikat niya. At unti-unti ring kumalas sa'kin dahilan ng pagtayo ko na rin. Nang tuluyan siyang tumayo nang makalayo ako, humarap siya sa'kin. "Bigla akong nagutom. So... stay here. Maghahanda muna ako ng makakain natin. Maiwan muna kita d'yan."

My lips parted. But I immediately bit my lower lip and slowly nodded.

"S-Sige, uhm... sa taas muna din ako." tukoy ko sa kwartong tinutulugan ko para na rin makapagpalit at maligo na 'ko.

Tumango din siya sa'kin.

"Nasa kusina lang ako..." bahagyang bumisita pa ang mata niya sa labi ko ngunit saglit lang dahil bumagsak din iyon sa... hindi ko alam, sa leeg ko.

Then his eyes drifted again to my body, his jaw tensed. Tapos bumalik sa mata ko ulit.

He averted his eyes and cleared his throat. Nakakunot pa nang umiwas ito.

Naabutan tuloy ako ng hiya nang maalalang hinalikan niya pa ang leeg ko ay galing kami sa maaraw kanina. Medyo pinagpawisan din ako! Ewan ko lang sa kanya dahil mabango naman siya.

Naiilang ay pinilit kong umuntag dahil sa pagtagal ng tahimik na pamamasid niya sa'kin.

"S-Saglit lang din ako." tuluyang paalam ko sa kanya hanggang sa nawala na siya sa paningin ko.

So, what's this about? The kiss? Temp me and then suddenly hang me?

Is he trying to train me or what?

Goodness! He's acting like a total womanizer!

Pero okay lang, hindi ako magrereklamo at baka isipin niyang ako pa yung uhaw na uhaw sa halik!

And we spent the days that way.

Si Manang, kung hindi siya nagluluto at natutulungan ko na rin minsan sa paghahanda ng meryenda, namamataan ko naman siyang nagdidilig ng kanilang halamanan. Minsan nga'y wala pa at nakakulong lamang sa kwarto, dinig ang telebisyon at abalang nanonood. Natutuwa pa rin ako at hindi makapaniwalang nararamdaman ko na ang maayos na turing ng matanda, kahit na madalas ay tipid niya lang ako kung tugunin. Nasanay na lang rin ako at 'di na nanibago. Maayos na rin 'yon kaysa patuloy na maging hangin lang ako sa matanda.

Kaya naman kapag wala din akong magawa sa buong-araw, at wala ng maitulong kay Manang, pupuntahan ko lang si Darcy sa art room niya, madalas nga lang ay hindi rin ako makatagal ron kapag mag-isa ako. Ewan ko ba...

O kaya naman minsan ay sa tapat kami ng dagat habang may nakalatag na karpeta, tatabi ako sa kanya habang siya'y nagpipinta at pagkatapos ng ilang sandaling pag-uusap, nauuwi na naman sa lampungan at halikan.

"Okay ba?" sabay turo ko sa hindi ko pa natatapos na magulong painting.

Medyo nagdudumi na ang kamay ko dahil sa pintura, pero 'di naging dahilan 'yon para tumigil ako. Mas nag-e-enjoy pa yata ako kahit na hindi ko alam ang ginagawa ko.

Parehas kami ng pinipinta—sunset at isla.

He had many tools, like art stuff.

At madalas, kaya hindi ako makapag-focus at makausad, ay dahil sa namamangha akong nanonood sa ginagawa niya. Na sa sobrang galing niya ay hindi ko siya maabutan. He looked so professional and very artistic while he's doing it. Pulido ang bawat pag-stroke ng brush sa tamang laki ng canvas na ginagamit nito, eksperto sa paghahalo ng mga kulay—lumalabas na makareyalistiko ang kanyang mga obra ga'yong simpleng islang tanawin lamang naman ang pinipinta niya. Mas nagmumukhang espesyal lang lalo ang simpleng lugar at nag-aagaw na kulay rosas at kahel na kalangitan dahil sa papalubog ng haring araw.

Hindi pa man niya natatapos ay nasisigurado 'kong maganda iyon. With watching him do the work, my eyes wandered on his face... then to his arm. The muscle on it got more defined each time he uses force on what he was doing. Seryoso siya sa kanyang ginagawa at natatakot akong abalahin at baka magkamali.

He was tall, lean but muscular, hindi pa nakakatulong para lalong akong maturn-on sa simpleng galaw lamang na napupuna ko sa kanya, umaalon ang medyo malagong buhok nito dahil sa mabining hangin. And watching do his masterpiece is such a pleasure in the eyes. Hindi ko rin nga masisisi ang ibang mga babaeng napinta niya. Dahil kung ako rin naman ang nasa posisyon nila... walang pag-aalinlangan na magpapapinta rin ako ng mukha ko dahil sa galing niya.

I could watch him all day to that.

His lips formed to line nang tuluyan na niyang pagtuunan ng pansin ang gawa ko.

"Stop your grins. You know I'm open to criticism. Hindi mo kailangan magpanggap." pinangunahan ko na agad siya.

"You're so cute. Wala pa naman akong sinasabi." he chuckled a bit. "You stop pouting and frown too."

"Just focus on my work!" suway ko, natatawang ibinalik din naman agad niya. "Tingin mo, tama pa kaya 'tong ginagawa ko?" napangiwi ako at kung iisipin, kung hindi ako ang gumawa nito ay kalait-lait na ang aabutin nitong painting na nasa harapan ko.

Pero dahil ako ang gumawa hmm... pwede na. Kasi parang ako lang din naman ang nakakaintindi nitong ginagawa 'ko. Ewan ko lang sa kanya kung mabi-visualize pa ba niya ng maayos 'to! Para kasing ka-level ko lang 'yung ilang mga normal na bata na nagsisimula pa lang gumamit ng kulay.

Hay! Hindi talaga ako magaling!

Pagandahan na lang kaming mag-lettering!

"Hmmm... your paint is..." he twitched his lips, pinakaigihan niyang tingnan iyon. Bumalik ang tingin niya sa'kin habang nakangiwi pa rin ako sa kapintas-pintas na ginagawa 'ko, napakibit-balikat siya at tila parang siya pa ang nahihiya sa'kin gayong ako naman dapat!

"Bakit hindi ka kaagad makasagot? I just want a serious answer. No need to sugarcoat." I rolled my eyes.

He smirked. Tumaas ang kilay nito.

"...papasa na siyang maging abstract painting." lalo siyang napaumis ng ngisi sa akin.

"Seriously?" tumaas ang kilay ko at sarkastiko siyang nginitian. "Yan na ba ang magandang way para sabihin na panget?"

"Baby, that's art. Walang mali sa ginagawa mo. Ngayon ka pa lang naman nagsisimula. Kung gusto mong maging realistic at perfect ang gawa mo, it takes a lot of time, and you need to practice it." malumanay pang sabi niya. Na para akong isang walang kamuwang na bata na tinuturuan mag-coloring book.

Napanguso tuloy ako. Inaasahan ko na lalaitin niya o pagtatawanan niya ang ginawa ko, pero 'di pa rin niya ginawa. Dinaan niya lang siguro sa pambobola para 'di sumama ang loob ko!

At epektibong-epektibo naman! Hmp!

"Sabagay, tama ka. Pero... hindi ko talaga forte 'yan, 'e. Ang galing mo talaga, 'no? Ang perfect! Hindi ko kaya ang ginagawa mo."

Nagbalikan ang tingin ko sa gawa ko at sa gawa niya. Masasabi kong, walang panama ang kapangitan ng gawa ko sa sobrang ganda ng gawa niya!

Wala pang ilang oras, nangangalahati na siya. Ganun siya kagaling at kabilis. Hindi ko na talaga tuluyang maitago ang pagkamangha sa kanya.

Walang imik lang siya sa gilid ko, nakatigil rin habang pinagmamasdan ako.

"Ang ganda talaga... grabe..."

Gusto kong pagtawanan ang sariling gawa ko, tanging bilog at araw na nga lang ang gagawin ko, hindi ko pa napinta ng maayos. Samantalang sa kanya, kung ano yung nasa kalangitan, katulad rin na nasa painting. Parang di-n-velop lang na picture na kung tutuusin ay pinta naman talaga niya iyon!

"Do you like it?" he asked as he looked at me curiously as if there's a chance I could hate it—but no!

Ano bang maipipintas dito? Parang bawat nagagawa niya, wala siyang nagagawang mali. Parang nakakahiya pang isipin, na sobrang talented ng boyfriend ko, pero ako na girlfriend niya—!

Napabuntonghininga ako ng malalim. Ewan ko na lang talaga...

"Yes. I like it. Ang sarap ngang arborin!" biro ko sa kanya. "Pwedeng akin na lang?"

"It's yours now."

"Really!?"

A small smile crept on his lips, and he nodded. "As you wish, baby."

"Thank you!" I giggled. "Sige lang, gawa ka pa! Ayoko na mag-paint at talagang hindi ko kaya 'yan! Tanggap ko ng hindi talaga 'ko magaling dyan! Papanoodin na lang kita hehe..."

Nangingiting umiling siya sa'kin. "Kaya mo naman talaga, Celestina. Napag-aaralan ang lahat. Kulang ka lang sa determinasyon at sipag."

Napairap ako. "At kulang din sa interes. You know I love art, but maybe art doesn't love me."

"You're my art, Celestina. So, I love you." iba din talaga humirit 'to.

Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Nanulis pa ang nguso ko at inirapan siya. He put his tongue out and winked at me, natatawa siguro dahil naaktuhan niyang pinipigilan ko ang kilig ko. At kung nakikita man niya ang init ng pisngi ko, sana hindi niya maisip na dahil 'yon sa kanya, kun'di sa init ng araw.

"Sa susunod ikaw naman ang ipipinta ko..."

"Ako?" parang tangang itinuro ko pa ang sarili 'ko.

Marahan siyang tumango habang abala na sa harap niyang canvas. "Yup. And trust me, I will do it perfectly." saglit siyang natigil, kumindat pa muli siya sa'kin at nagpatuloy muli sa pagpipinta.

Naubos ang oras ko sa panonood. The wind blew my hair danced with them. Inayos ko ang buhok ko gamit ang mga daliri. At dahil mabilis ang takbo ng oras, kahit na minsan ay nauulit ang mga nangyayari sa mga nagdaang araw, hindi naman ako sobrang naiinip. Kapag kasama ko si Darcy, parang lahat ng bagay ay masasabik kang maranasan 'yon.

Then it rained all day. Sometimes, it rained hard the next day too. Buong araw ay walang ulan, ngunit madalas kapag pumapatak ang takip-silim o hating-gabi, malakas ang buhos ng ulan. Parang hudyat at nagpapahiwatig na papalapit na ang pagtatapos ng summer.

I spent the days with him. Palagi kaming magkadikit dalawa. Palagi kaming naglalandian dalawa.

Siya ang unang kakatok sa pinto ko, at huling taong hahatid patungo sa kwarto ko.

Para bang araw-araw ay nae-excite ako, dahil araw-araw gumigising ako sa kaalamang boyfriend ko ang unang mabubungaran ko. Gano'n din bago matulog.

At sa nagdaang ilang linggo, I really can't believe that he wasn't involved with any woman the past years. Pero siguro nung nagbibinata pa lang siya, marami na siyang karanasan, that's for sure. Aminado rin naman siya nung mga panahong iyon ay may mga naging ex or fling siya noon.

And I knew it. Good thing he didn't denied it. Nauunawaan ko rin naman, he isn't a saint or a loser to not play around the years before kaya hindi na kataka-taka na may mga naging babae na siya noon. He's undeniably handsome and filthy rich. And women would plead him for love only to beg for one-night stands!

Celestina, what were you thinking!?

Pero totoo, parang ang mga babae pa ang aakit at magiging malupit sa kanya dahil sabi nga niya... hindi siya mapaglaro sa mga babae.

Hindi talaga ako makapaniwala na sa daming magagandang babae sa panahon ding 'to, ako pa talaga napili niyang mahalin.

A long loud moan escaped from my lips when he sucked my jaw and my lower lips after that steamy kiss. Dalawang linggo na lang madalas kaming ganito!

Day by day, he seems to be getting more intense. And day by day, I seem to learn something new from him when it comes to this matter!

Darcy couldn't stop kissing me, though. His eyes were so sleepy. Anytime would fly open because of the growing bulge in between him, napansin ko ang litid niya, parang mapuputol na.

Maybe it was my supressed sexuality or his but I can't help it. It was like a new world I wanted to discover... too. And with his irresistably hot kisses, I'm just drawn more.

I watched his hand slowly caressing my skin as he kisses my neck. Hinahabol ko ang hininga ko kapag nararamdaman ko ang palad niyang dumadapo't kumikiliti sa underboob ko, at nang tuluyang naglakbay sa hita ko, mabilis rin naman napuputol.

"Darcy, wait..." halos hindi na humihingang utas ko.

Pigil ko saglit upang makakuha ng hangin pero dahil nasa gitna ng halikan, hindi siya matigil. Kung hindi lang ako humiwalay ng kaunti ay baka kung saan pa naglipana ang kanyang mga kamay at labi.

Napatingin pa siya sa damit ko nang unti-unti ko pa iyong inayos dahil medyo umangat at nagusot. Darcy's hand was slowly reaching for my thighs a while ago, reason why my dress is dishieveled.

"You're mine..." he whispered softly, as if his possessiveness of me is sinful and daring.

Malalim ako napalunok sa intensidad na pinararamdam niya sa'kin. Bumabawi pa ako ng lakas ay para bang sinasadya niya pa lalong manghina ako. Binibigyan man niya ako ng pagkakataon ngunit 'di sapat—kaya lalong nababaliw ako.

"Kanino ka lang?"

His hand rested on my waist. Unti-unti niya ring inilapit na naman ang mukha sa akin at panandaliang dinampian ng halik ang aking labi.

He closed his eyes and sighed heavily. Kinabig niya pa lalo ako ng palapit sa kanya so we could sit on the sofa. He was so desperate to recreate our position that he immediately made me sit on his lap while kissing my neck.

"D-Darcy..." mahinang anas ko. "Nasa salas tayo, baka makita tayo ni Manang..."

Tanghali pa naman ngayon, kakatapos lang naming manghalian, habang naririnig pa namin abala si Manang maghugas ng pinggan. Ang salas at kusina ay halos magkakonekta lang, kaya't ang maging likod ni Manang ay natatanaw ko sa kusina habang abala ito. Kaunting lingon lang niya ay maaaring matanaw niya kami! Kaya wala ako magawa kun'di mapaimpit na lang ng palihim at malalim sa mapilyong ginagawa nitong kasama ko!

Na habang ako ay todong nag-aalala na baka maaktuhan kami sa posisyon ni Manang, samantalang si Darcy ay parang wala lang pakialam.

"Celestina, answer me. Kanino ka lang?" hindi pinansin ang suway ko.

His kiss was bit forceful. Mapaghanap lagi at nang-aangkin. Katulad ng unti-unting nakasanayan ko sa paraan ng kanyang paghalik.

"Kay Dracy..." impit ko.

"Say it again?" namamaos na tanong niya na parang nasa kwarto kami at kagigising lang niya.

"Sa'yo lang, Darcy." hindi na rin makilala ang sariling boses.

It's like I'm frustrated for some inexplicable reason, and at the same time, I'm ashamed because I hardly recognize myself because of what I'm doing.

I can't help but think about what just happened between us. He's chuckling. I felt his finger now on my peak. I was stunned as I panted, I moaned softly nang maramdaman ko pa sa ilang parte ng katawan ko ang mga kamay niya. Naputol ang iniisip ko dahil sa mga halik niyang nakakawala sa sarili at nakakadala.

Naniwala kasi ako noon, na sa edad at panahon ko ngayon, ang sabi sa'kin ng ama ko, na ang mga lalaki ay hindi pa seryoso at madalas ay gago. That's why, I was very aloof to every man. Kaya walang tumatagal sa'kin. Palagi nilang sinasabi sa huli na nakakainip at nakakapagod akong hintayin, or worse ay nakaka-boring pala daw akong kasama. Because most of them, I can sense kung ano lang ang pakay nila...

I'm a virgin.

So, I can really sense what they want. At sa kaso ni Darcy... akala ko isa rin siya do'n pero nang makilala ko siya, nagkamali yata ako.

Dahil ramdam ko ang pagpipigil niya.

That's why all my life I've felt uneasy around men. And touching is never something I do. But being close to some people before was unavoidable, but I can't say I'm used to it. Hindi ko na lang binibigyan ng malisya dahil alam ko naman sa sarili ko kung 'yung tao ay may interes sa'yo, o wala talaga. At kung meron man, mas hindi ko pa rin binibigyan ng kahulugan iyon. Mas iniiwasan ko. But because of what was going on, I realized that I didn't have the same doubts about him that I did about others.

I had complete faith in him. I knew he wouldn't hurt me, so I expressed myself to him without hesitation.

And I realized, maybe this is also the part of being intimate to your love ones.

The boyfriend and girfriend thing, I guess?

Ngayon ko lang napagtanto na nakakasabik, nakakakaba, at dadating sa puntong nakakaadik pala ang mga ganitong bagay.

"So, can we take our relationships to another level?"

"What is it?" namamaos na tugon 'ko.

"I'm planning leave in this shitty town."

Napabalikwas ako ng bangon.

Parehas kaming nasa sofa. Nakasandal ako't medyo nakahiga, habang nakaupo siya't nakapatong naman ang mga binti ko sa hita niya. Abala kami sa panonood sa Netflix ngunit nawala agad ang atensyon ko doon, at muntik ng malaglag ang bowl na puno ng popcorn kaya mabuti na lang ay agad na nahawakan ko.

Agad akong bumawi ng reaksyon at walang salitang pinakaigihan siyang tiningnan. Masyado naman yatang OA ako. Pero sabi niya... lalayo siya. Saan naman niya balak pumunta at bakit ngayon lang niya sinasabi sa'kin 'to?

"A-And...? What does have to do with me?"

His lips twitched a bit as he titled his head. I tilted my head too and still gave him a questioning look.

"At gusto ko sana..." he trailted off. "...kung aalis ako ay may kasama..." pahiwatig pa niya sa'kin.

Lalong akong napakunot at 'di naging sigurado.

"You mean... you and I?"

He nodded and smiled.

My lips parted. Hindi agad ako nakasagot sa gusto niyang mangyari. Pero...

"Darcy, I'm still studying. Hindi ako pwedeng magpakalayo pa at anytime malapit na muli ang pasukan namin." prangka ko sa kanyang sagot dahil nagsisimula pa lang din naman ang relasyon naming dalawa.

At saan naman kami ngayon pupunta kung balak niya talagang isama ako?

"You know, we could go some place where we could make a fresh start... where you can continue to study. Sagot ko na lahat kailangan mo." seryosong pagpapatuloy niya na lalong ikinaamang ko.

Umayos ako ng upo at bumuntonghininga ng malalim. Walang imik ko siyang maayos na hinarap at nagugulat pa rin sa sinabi niya. At ano, pag-aaralin niya 'ko? Ganun na ba siya kadesidido na umalis at isama ako para pati pag-aaral ko, siya na rin ang bahala!?

"Seryoso ka ba?" agad akong umiiling-iling. "Darcy... no. Hindi pwede."

Agad na nanulis ang labi niya at nabakatan agad ng dismayado ang kanyang mga mata.

I sighed. Hindi niya ako madadaan sa ganyang tingin. My, God! This is a more serious case! Hindi na lang pwede na laging basta na lang ako pumapayag sa kanya!

"Ang bilis mo namang sumagot, wala pa nga sa kalahati ang gusto kong sabihin. Pwede bang pag-isipan mo muna din?"

"What?" he's unbelievable! "Ako pa talaga ang hindi nag-iisip ng maayos? What's with the sudden decision? Sige nga, kung sasama ako sa'yo, saan naman tayo, ha? Bukod sa mansion mo, saan tayo?" nag-uunahang hingi ko ng kasagutan sa kanya.

At ano naman kaya ang dahilan kung bakit gusto niya pa lalong lumayo? Kasi kung ako ang tatanungin, mapayapa at masaya din naman manatili sa dito sa lugar niya. Nakuntento na ako. Kahit na mas ikinasasaya ko noon kapag madalas ay nasa maingay na siyudad ako. Kasama ang mga kaibigan ko. Pero alam kong... iba na ang sitwasyon ko ngayon. Hindi ko nga rin maisip na magugustuhan ko pala ang tahimik na lugar niya dito. Pero siguro sa kaso niya... sawa na siguro siya sa lugar na 'to kaya bigla-bigla na lang siyang mag-aaya ng ganito.

Pero... sigurado akong hindi pa rin ako kumbinsido. At hindi naman talaga pwede dahil... unang-una, hindi ko pa rin nakakalimutan na tumakas lang naman ako.

"Anywhere far. The farthest the better." simpleng sagot niya na para bang napakadali lang iyon at iniisip niyang makukumbinsi ako.

Lalo akong kumunot. "Darcy... if I were to leave with you, it would never be by extorting my family and friends. Is this how you want to start a new life?"

"No. I want a fresh start with you. I want to go where nobody knows us. Where nobody knows about our screw ups."

Suminghap ako at hindi ko siya makapaniwalang tingnan.

"Darcy... this is crazy. Literally... crazy!"

Hindi niya ba naisip kung ano ang maaaring maging buhay naming dalawa kapag kami ay magkasama?

Para sa'kin, natatakot ako, totoo iyon. Ang magpakalayo lalo sa pamilya at kaibigan ko? Parang 'di ko kaya... hindi... hindi ko magagawa iyon.

"I know. I'm not fucking dumb, and I understand how the world works. But I also know that... what could be the worst thing that could happen to us—could be the best thing that has ever happened to us. I'm not asking you to say yes right now. But consider it for more—"

"This is not yet a yes, okay? Gusto ko rin namang maging normal ang relasyon na'ting dalawa, kaya wag na muna tayo magpadalos-dalos. And I don't think that's a good idea, Darcy..." I trailed off. "So, no." I said in finality as his lips formed to grim line. I immediately gave him apologetic look. I sighed. Mas lalo akong lumapit sa kanya. "...please. Gusto ko man, alam mo namang hindi pwede..." mas naging mapagsumamo ang boses ko sa kanya.

Alam kong maling desisyon na nga 'tong pagsama ko sa kanya, at ang isiping lalo kaming lalayo ay parang sobra-sobra na. At isa pa... kailangan ko na ring bumalik... o umuwi. Naduduwag man, pero naiisip ko rin 'to lagi—at kailangan.

Bahala na kung anuman ang maging salubong ko sa mga tinakasan ko. Basta gusto ko na itama ang lahat. Na hindi na ako matatakot at maduduwag sa anumang magiging desisyon 'ko.

Basta nariyan siya...

Naputol ang iniisip ko nang maramdaman ko lalong paglapit niya at kinuha ang palad ko. Hinalik-halikan niya ito isa-isa na parang nakasalalay sa mga kamay ko ang buhay at magiging kasiyahan niya.

"Pag-isipan mo munang mabuti. We could live our own life, Celestina... or spend the rest of our life, wondering our what if's."

Sa puntong ito, sa dami na mga pinaranas niya sa'kin, parang ngayon lang ako hindi nasabik at nakumbinsi sa gusto niyang mangyari.

"Come with me... please? Even prisoners on death row can have one last night of glee. This is going to be awesome, for real... I guarantee it, baby. I guarantee it."

P I E D R A I J A D A