- Panienko, proszę wstać - usłyszałam czyjś głos

- Co.... - powiedziałam

- Niech panienka wstanie, bo śniadanie już gotowe - powiedziała jakaś kobieta

- Dobrze... - powiedziałam

Gdy ta kobieta wyszła od razu się ubrałam i zeszłam na dół. Usiadłam przy stole, a nagle przyszedł Edward. Usiadł na jednym z krzeseł i nie zwrócił na mnie uwagi... Po prostu jadł.

- Eno.... Gdzie twoi rodzice? - spytałam

- Nie twoja sprawa - powiedział

- Przepraszam - powiedziałam

Gdy skończyłam jeść, musiałam czekać aż Edward skończy. Gdy skończył wstał od stołu i wyszedł z domu. Ja oczywiście poszłam za nim.

Gdy byliśmy w limuzynie, bo teraz szofer go odwozi. Siedzieliśmy na wprost siebie. Edward patrzył się w okno, a ja na swoje ręce.

- Kiedy zaczniemy szukać mojej mamy? - spytałam

- Jest jeszcze czas - powiedział

- Nie, nie ma! Moja mama krwawiła, a co... A co jeśli ona... Nie... Żyj... - to słowo nie przeszło mi przez gardło

- Napewno żyje, a teraz się ucisz, bo chce spokoju - powiedział

- Dobrze - powiedziałam

Popatrzyłam za okno, była piękna pogoda. Nagle Edward się do mnie odezwał.

- Słuchaj, wiesz może czego od ciebie chcieli? - spytał

- Nie... - powiedziałam

- Pewnie chodziło im o tą książkę... - powiedział ciszej

- Hę? - spytałam

- Nie nic - powiedział

- Proszę powiedz! Jestem  w to zamieszana i muszę wiedzieć! - powiedziałam

Był wyraźnie zaskoczony moją nagłą reakcją, ale w końcu się odezwał.

- Ta książka nazywa się Majikku ( wiem oryginalne XD ), ma w sobie potężną moc, a ten który ją posiądzie będzie władał całym światem - powiedział

Zatkało mnie, czyli ci chcieli zdobyć tą książkę. I myśleli, że jest w moim domu... To dlatego porwali mamę....

- Chwila! Czyli ci złodzieje jej szukali? - spytałam

- Tak - powiedział - Może wiesz gdzie się znajduję? - spytał

- Nie mam pojęcia.... Ale kiedyś moja babcia interesowała się magią, miała dużo ksiąg... - powiedziałam

- Sugerujesz, że Majikku jest w domu twojej babci? - spytał

- Tak... - powiedziałam

Edward patrzył się na mnie bez żadnych uczuć. Nagle limuzyna którą jechaliśmy do szkoły się zatrzymała. Wtedy usłyszałam krzyk dziewczyn.

- Aaaaa!!! To Edward!! - krzyczały

Gdy Edward wysiadł z limuzyny, po chwili też wyszłam. Wszystkie pary oczu zwróciły się ku mnie. Szeptali sobie coś, pewnie: Co ona robi w limuzynie z Edwardem?, Czego ją wybrał, a nie mnie?. Nie cierpię jak ktoś podejmuję pochopne wnioski.

Szybko pobiegłam do środka i natknęłam się na Gigi i Katrine.

- Cześć Raven! - przytuliła mnie Katrine

- Hejka! - powiedziałam

- Co tam? - spytała Gigi

- Źle - powiedziałam

- Czego? - spytała Gigi

- Bbo... Porwano moją mamę - powiedziałam

- Przykro nam... - powiedziała Katrine

- Nie chcę was przynudzać - powiedziałam

- Wcale nas nie przynudzasz - powiedziała Gigi

- Raven - usłyszałam swoje imię

Odwróciłam się i zobaczyłam stojącego przede mną Edward'a.

- Tak? - spytałam

- Za chwilę przyjdź do naszego pokoju - powiedział

- Po co? - spytałam

- Ja tu jestem od zadawania pytań. Masz przyjść - powiedział

- Eno.... Dobrze - powiedziałam

Edward odszedł, a ja go odprowadzałam wzrokiem nagle przede mną pojawiła się Gigi.

- Co jest? - spytałam

- Czy właśnie przystojny chłopak zaprosił cię do swojego pokoju? -spytała Gigi

- Tak, ale pewnie na rozmowę o mojej mamie... Obiecał, że mi pomoże... - powiedziałam

- Taaa... Na pewno, tylko nie zacznijcie się miziać - zaśmiała się Katrine

- Nie przesadzajcie! - zarumieniłam się

- Hahaha! - śmiały się obie

- Dobra to ja lecę - powiedziałam

- No pa - powiedziała Gigi

- Powodzenia - powiedziała Katrine

Odeszłam od nich i poszłam w kierunku pokoju przewodniczących. Byłam bardzo ciekawa o co chodziło, więc zaczęłam biec.

Gdy dotarłam na miejsce, znów grzecznie zapukałam, ale tym razem nikt mi nie otworzył, więc weszłam.

- Emmm... Jest tu ktoś? - spytałam

- Witaj różyczko - usłyszałam czyjś głos

Nagle przed moją twarzą pojawiła się czerwona róża. Odwróciłam się do Harrego.

- Witaj Harry, gdzie jest Edward? - spytałam

- Och różyczko czy tylko do niego przyszłaś? myślałem, że chcesz mnie zobaczyć - powiedział

- Eno... Edward chciał ze mną o czymś porozmawiać... - powiedziałam

- Hę? Chciał porozmawiać? - spytałam - Heh, nie wiedziałem go żeby rozmawiał z jakąś dziewczyną, a tym bardziej zaproponował - powiedział

- Rozumiem... - powiedziałam

- Siema Raven - usłyszałam głos Jasona

- Hej Jason - powiedziałam

Nagle Jason przybliżył się do mnie i złapał mój podbródek. Musiałam spojrzeć w jego oczy.

- Co robisz?! - spytałam

- Patrzę się w twoje piękne oczy - powiedział

- Ej! Jason, zostaw moją różyczkę! - powiedział Harry

- Bo co? - spytał

Nagle Jason i Harry zaczęli się siłować na GŁOWY?!

- Cześć Raven - wystraszyłam się

- Matt?! Nie strasz mnie tak! - powiedziałam

- Jak ja lubię ten wyraz twarzy - uśmiechnął się

Wyszczerzyłam oczy, a on się zaśmiał.

- Och Raven jesteś taka niewinna... lubię takie - powiedział

- Przepraszam cię, ale chcę porozmawiać z Edwardem - powiedziałam

- W końcu jesteś Raven - powiedział Edward

- JA?! Chyba ty - powiedziałam

- Zbliż się - powiedział

Zrobiłam co kazał. Nagle przybliżył się do mnie i szepnął mi do ucha.

- Chyba wiem gdzie jest twoja mama - powiedział

Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy.

- Serio! To na co czekamy, chodźmy! - powiedziałam

Wyszczerzył swoje zielone oczy ze zdumienia. Chciałam już iść, ale złapał mnie za rękę.

- Raven ty nie wiesz gdzie to jest - powiedział

- Wiem, dlatego jedziesz ze mną - uśmiechnęłam się

TIME SKIP

Byliśmy pod domem.... MOJEJ BABCI?! To tu schowali moją mamę. Wbiegłam do domu.

- Raven! Czekaj! - usłyszałam za sobą głos Edwarda

Przeszukiwałam każdy kąt w domu, ale po mojej mamie ani śladu.... Byłam zawiedziona. Nagle z drugiego piętra zszedł Edward.

- Nie ma jej tu.... - powiedziałam

Nagle Edward się odwrócił i po coś sięgnął. Podał mi portfel mojej mamy.

- Czyli jednak tu była.... - powiedziałam

Z moich oczów zaczęły lecieć łzy. Spojrzałam na Edwarda.

- Dziękuję, że mi powiedziałeś, ja bardzo to cenię - powiedziałam

- Nie robię tego dla ciebie - powiedział

Jego słowa troszkę mnie zasmuciły. Jak nie robił tego dla mnie, to dla kogo?

TIME SKIP

Byliśmy w salonie, Edward przeszukiwał różne książki, a ja siedziałam na sofie.

- Czy na pewno Majikku jest w tym domu? - spytał

- Nie mam stu procentowej pewności - powiedziałam

Nagle poczułam dziwny zapach... Jakby dymu. Szybko wstałam i pobiegłam do miejsca, gdzie znajdował się ogień. Ktoś rozpętał pożar.

- Musimy się z ta wydostać - powiedział Edward

- Tak! - powiedziałam

Poszliśmy do drzwi, ale okazały się zamknięte.

- To pułapka - powiedział

- Czyli spłoniemy?! - spytałam

- Czy w kuchni są drzwi? - spytał

- Emmm... Chyba tak - powiedziałam

- To chodź - powiedział

Poszłam za nim, ale ktoś mnie złapał i zakrył usta żebym nie zawołała o pomoc.

- Nie usłyszy się, więc się nie wierć! - powiedział porywacz

Nagle z nie wiadomo skąd pojawił się Edward i kopnął tego kolesia, który mnie trzymał.

- Uciekaj Raven - powiedział

- A ty?! - spytałam

- Ja sobie poradzę! idź! - krzyknął

Szybko go posłuchałam i pobiegłam do kuchni, a potem na zewnątrz.

Edward pov.

- Pozwoliłeś jej uciec... Ciekawe, czy ty coś do niej czujesz? - spytał jeden wampir

- Nic do niej nie czuję, ona jest tylko moim pionkiem... Wiecie pewnie, że ona może coś wiedzieć o Majikku dlatego ją chcecie - powiedziałem

- Hahah! Zgadłeś, a teraz oddaj ją jeśli nie chcesz żeby ci się stała krzywda! - powiedział wampir

- Już mówiłem, że jest moim pionkiem, więc jej nie oddam - powiedziałem

- Jak nie po dobroci, to siłą - powiedział

Wtedy rozpętała się walka.

Raven pov.

SKIP TIME

- Gdzie on jest?! - spytałam

Nagle zobaczyłam cień sylwetki, która wyłaniała się z dymu. Nagle zobaczyłam Edwarda.

- Nic ci nie jest! - powiedziałam

Podbiegłam do niego i go przytuliłam. Jak na niego spojrzałam, był wyraźnie zaskoczony, ale po chwili się odsunął.

- Jedziemy, tu nic nie ma - powiedział

- Dobrze... - powiedziałam

TIME SKIP

Gdy dojechaliśmy do jego domu. Zobaczyłam swojego brata! Od razu wyszłam z limuzyny i podbiegłam do brata.

- Braciszku przyjechałeś! - powiedziałam

- Stęskniłem się za tobą Raven - powiedział

Przytuliłam się do niego. A po chwili zobaczyłam, że patrzył się na coś ze wściekłością. Odwróciłam się i zobaczyłam Edwarda.

- Och Edward to jest mój brat David! - poiwedziałam

-Miło cię poznać, jest Edward - powiedział

Edward wyciągnął do mojego brata dłoń, ale jej nie uścisnął.

- Chodź Raven, idziemy do domu! - powiedział David

David złapał mnie za rękę i prowadził.

- Dziękuję Edwardzie za wszystko! - powiedziałam

TIME SKIP

Byłam w swoim pokoju, gdy nagle wszedł do niego David.

- Cześć Raven, jak się czujesz? - spytał

- Dobrze.... David cieszę się, że przyjechałeś, ale czego się tak zachowałeś w stosunku do Edwarda? - spytałam

- Kiedyś ci to wyjaśnię, a teraz śpij - powiedział

David pochylił się i pocałował mnie w czołu, a później poszedł. Kilka minut później zasnęłam.

WikusiaChan ♥♥♥

( 1387 słów )