Pomysł niedługo może pojawic się u CzarneKotkii

Samotny wybitny pianista, zawsze najlepszy, wszystkie konkursy są wygrywane przez niego, nazwany 'nową nadzieją muzyki'w wieku 17lat. Levi był podziwiany przez wiele osób, miał fanów na całym świecie, a jego nazwisko było zapisywane we wszystkich czasopismach muzycznych. Jednak nikt nie widzi jego cierpienia. Po śmierci swojego przyrodniego rodzeństwa (tu można nawiązać do Izy i Farlana: także można powiedzieć, że swoja karierę zaczął w wieku 10lat, w wieku 16-17 został znany na całym świecie, a w wieku 18 oni umarli) nie wie co robić. Zamyka się w sobie i żyje tak przez długo czas (Levi w głównej akcji miałby trochę po 22latach) . Jego muzyka, choć dalej piękna nie była tym, co kiedyś/nie grał tego z serca. Po tak długim czasie spotyka się z wybitnym skrzypkiem (no i tu dałabym Erwina. Jeżeli oczywiście ktoś ma pomysł z OC to śmiało!)z którym w ciągu miesiąca ma przygotować się o do konturu. Skrzypek inspiruje Leviego. Przez wszystkie ich wspólne próby Erwin/OC rozmawiała i zbliżał się do Levi'ego. Po miesiącu Levi ma występ. Jego muzyka znów na wyraz/płynie z serca, a na twarzy, choć ledwo widoczny jest uśmiech.

„...-Oto on! W wieku zaledwie 17lat nazwany 'Nową Nadzieją Muzyki'! Pewnie już wiecie, o kogo mi chodzi! Tak to on! Gwiazda wieczoru, Levi Ackermann! Wraz z Erwin'em Smith'em wybitnym skrzypkiem!- krzyczał entuzjastycznie komentator wieczoru. [...] -Dziś zagrają (tu trzeba zajść cos fajnego, które mógłby ten skrzypek sprawić że jest takie weselsze). ..."
[^ moja propozycja na scenę przed występem]

Tu pomyślałam nad shotem, lub lepiej opisaną historią dziejąca się przez ten 1 miesiąc.

Co jest tu ważne? UCZUCIA I ICH OPIS. Bez tego ta opowieść polegnie. To samo z mądrymi słówkami Erwina. Bez nich nie będzie to miało sensu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~