Maja

To był Gilbert. Brat Antona, chłopaka Nataszy.Spotkałam się z nim tylko jeden raz w życiu, ale to wystarczyło żeby jego obraz zapisał mi się w pamięci. Wielki, umięśniony i potwornie silny kawał chłopaczyska. Wiedziałam, że moje szanse na wyrwanie się z jego uścisku są równe praktycznie zeru, ale nie zamierzałam się poddać. Kiedy tylko jego oddech, przesycony alkoholem owionął moją szyję, zebrałam się w sobie i z całej siły kopnęłam go w krocze. Gilbert natychmiast mnie puścił i złapał się za bolące miejsce, co ja wykorzystałam aby uciec. Niestety dla mnie chłopak zauważył mój ruch i nim zdążyłam oddalić się na chociażby pięćdziesiąt metrów złapał mnie za nadgarstki wykręcając je do tyłu. Jęknęłam z bólu kiedy przyciągnął mnie z powrotem do siebie.

-Myślałaś, że mi zwiejesz, co Majka?-wywarczał mi do ucha i mocno ugryzł jego płatek

Krzyknęłam głośno na co on uderzył mnie w twarz i zarechotał.

-Nikt cię tu teraz nie usłyszy-to mówiąc oderwał kawałek mojej koszulki i wepchnął mi go do ust

Z kieszeni wyciągnął kawałek liny, którą przywiązał moje ręce do drzewa. Następnie rozerwał moją bluzkę na pół i wyciągając moje piersi ze stanika zaczął się nimi bawić. Wiłam się i próbowałam krzyczeć, aby jak najbardziej uniknąć dotyku mężczyzny. Na niewiele to się jednak zdało, bo pień chyba klonu skutecznie uniemożliwiał mi ruch. Po kilku minutach Gilbert dał sobie spokój z moimi piersiami i jednym mocnym szarpnięciem rozdarł moje spodenki i majtki. Z każdą chwilą bałam się coraz bardziej, a kiedy i on pozbył się swojej bielizny z moich oczu zaczęły płynąć łzy. Jednym mocnym ruchem zagłębił się we mnie, a ja wydałam z siebie stłumiony przez materiał ubrania przeszywający krzyk. Ból, nie tylko fizyczny, który mnie przeniknął był nie do opisania. Na sam koniec mężczyzna zostawił we mnie swoje nasienie i założył ubrania. Byłam prawie nieprzytomna z bólu spowodowanego tak nagłą utratą dziewictwa, że nawet nie poczułam kiedy rozwiązał sznur krępujący moje ruchy. Najpewniej żeby zapewnić sobie alibi chwycił mnie na ręce i mimo że ze wszystkich sił próbowałam się wyrwać niósł prawdopodobnie do mojego domu. Udając szczerze przerażonego moim stanem zadzwonił do drzwi mojego domu i ledwie kontaktującą oddał do rąk chyba mojemu tacie. Wzdrygnęłam się na sam dotyk obcych ramion, pozwoliłam jednak by zaniósł mnie do pokoju i dopiero kiedy zostawił mnie samą w pokoju zaczęłam wylewać z moich oczu morze łez. Wykończona ogromem stresu, bólu i strachu oraz płaczem nawet nie wiem kiedy usnęłam, a w mojej głowie była tylko czarna dziura.

________________________
Yyyy.... Przepraszam? Zawaliłam to chyba na całej lini, ale akcja była zaplanowana od samego początku. Jeszcze raz przepraszam, bo ktoś inny na pewno napisał by to lepiej
Zuzia