Usiadłem przy stole i rozglądałem się po domu Kochou. Następnie Shinobu oznajmiła że idzie do szkoły.  
- Giyuu, będziesz spał w Shinobu pokoju a ja u Kanae. Idź rozpakuj swoje rzeczy.
 Przytaknąłem głową i wziąłem swoje rzeczy i poszedłem na górę szukać pomieszczenia dziewczyny. Gdy już do niego wszedłem, wyglądał inaczej niż 12 lat temu. Miała go ładnie udekorowanego i dokładnie posprzątane. Kiedy spojrzałem na szafkę nocną zobaczyłem nasze wspólne zdjęcie. Położyłem swoją torbę obok jej biurka i usiadłem na łóżku, było mega wygodne. Usłyszałem pukanie do drzwi więc powiedziałem "Proszę" i weszła Tsutako.
- Hej, znalazłam prace i jutro będę już do niej szła, poradzisz sobie?
Przytaknąłem głową na jej pytanie.
- Słuchaj, wiem że trochę się zmieniło i dziwnie się Ci będzie żyło. Ale pamiętaj o naszej obietnicy z dziewczynami, że jakby co to do nich wrócimy.
Uśmiechnąłem się i ją przytuliłem.
- Będziesz spał z Shinobu w łóżku bo Kanae ma tylko jeden materac.
- A mogę na kanapie? A jak nie to na podłodze?
- Nie nie i jeszcze raz nie. Chciałabym przypomnieć kto się w niej kiedyś zakochał~
Strzeliłem buraka że aż Tsutako zaczęła się śmiać.
- P-przestań!
Krzyknąłem do niej i obróciłem głowę w przeciwnym kierunku.
- Ej no przepraszam ale taka jest prawda.
- Wiem ale byliśmy w tedy dziećmi...
- Dobra idę rozmawiać z Kanae.
- O czym?
- O życiu.
-Aha.
Wyszła z pokoju a ja położyłem się na łóżku. Miałem powoli dość dowcipek siostry bo zaczęły już mnie powoli denerwować. Gdy spojrzałem na zegar zobaczyłem że już 13. Tak ten czas szybko zleciał a ja jedyne co robiłem to leżałem. Usłyszałem otwierające się drzwi więc z kierowałem wzrok w tamtą stronę i zobaczyłem Shinobu.
- Co ty robisz w moim pokoju?
- Tsutako i Kanae kazały mi spać z tobą w jednym pokoju.
- Przyzwyczaisz się.
 Dostałem delikatnego rumieńca.
- Ja mam już powoli dosyć starszej siostry
- Czemu niby?
- Od kilku lat mi dokucza i zaczyna to już mnie powoli denerwować. A tak w ogóle to nie wiedziałem że masz jeszcze nasze wspólne zdjęcie z dzieciństwa.
- Czyli zauważyłeś? Nie chciałam zapominać naszych wspólnych czasów z dzieciństwa.
- Rozumiem.
Nie wiem czemu. Ale zaczynam czuć do niej to samo co dwanaście lat temu.