Dedykacja: Dla niebieska31 :) x

Kilka dni później, obudziłem się na plecy i ziewnąłem głośno. Uśmiechnąłem się do siebie, przypominając sobie wczorajszy wieczór. Oglądaliśmy z Zaynen do późnej godziny filmy i przytulaliśmy się na kanapie. Nic więcej.

Wstałem i wyszedłem z sypialni. Zamarłem słysząc na dole znajomy głos. Stanąłem na schodach zauważając Elizabeth w salonie, rozmawiającą z Zaynem.

- Nie chcę go! - powiedziała, a ja zmarszczyłem brwi.

Nie widzieli mnie, byli zbyt zajęci obserwowaniem siebie nawzajem. Elizabeth miała na sobie jeansy i bluzę co wydało mi się nieprawdopodobne, bo raczej była kobietą która ubiera się elegancko. Zayn za to miał czarne spodnie i białą koszule.

- Nie usuniesz mojego dziecka! - wysyczał, a ja zamarłem. Zrobiło mi się słabo i musiałem zakryć usta - Nie pozwolę ci go zabić!

- Żadne z nas go nie chce. A ja przede wszystkim nie chcę tracić dziewięciu miesięcy z życia! Mam nową prace, karierę!

Kariera jako sekretarka, życiowe osiągnięcie.

- Chcę tego dziecka - powiedział, a ja o mało nie zleciałem ze schodów. Przysiadłem na jednych ze stopni, oddychając cicho i wpatrując się szeroko otwartymi oczami w plecy Zayna.

Chce mieć z nią dziecko? Więc co ja tu robię? Czemu kłamał, że mnie kocha? Czułem łzy ściekające po moich policzkach.

- Nie przyszłam pytać o zgodę na aborcje. Raczej po pieniądze na nią.

- Nie dostaniesz pieniędzy by zabić moje dziecko. Masz je donosić - warknął - Jeżeli chcesz, zapłacę ci. Po porodzie, ulotnisz się, a dziecko zostanie ze mną - powiedział patrząc je w oczy.

- Na pewno nie..

- To nie jest pytanie o zgodę - powiedział ironicznym głosem - Dostaniesz tyle, ile dostałabyś przez te dziewięć miesięcy w tej swojej marnej nowej pracy - prychnął.

- Chcę dwa razy.. - urwała gdy uniosła wzrok i natrafił on na mnie. Zayn zauważył to i odwrócił się, przez co zacisnąłem usta - Dwa razy tyle - powiedziała przenosząc wzrok na Zayna, który patrzył mi w oczy.

- W porządku - odpowiedział - Żegnam - mruknął zimnym głosem i ruszył w stronę schodów więc wstałem szybko. Zamknąłem się w sypialni. Słyszałem kroki Zayna aż szarpnął za klamkę - Niall, otwórz proszę.

Usiadłem na łóżku wpatrując się w drzwi.

- Chcesz dziecka? Jej dziecka? - spytałem drżącym od łez głosem.

- Chcę mojego dziecka. Nie planowałem tego, ale na pewno nie pozwolę zabić nikomu winnego maleństwa. Chcę je wychować z tobą Niall.

- Co? - wyszeptałem - Mam osiemnaście lat! - zawołałem i czknąłem przez łzy - Nie mogę.. nie mogę mieć teraz dziecka!

- Kocham cię i chcę założyć z tobą rodzinę Niall - powiedział, przez co zmarszczyłem brwi - Chcę żebyś był moim mężem, chcę byś był ojcem naszego dziecka. Kocham cię, rozumiesz? Kocham.

Wstałem i powoli podszedłem do drzwi. Otworzyłem je niepewnie, uchyliłem i spojrzałem Zaynowi w oczy.

- Naprawdę? - wyszeptałem - Chcesz założyć rodzinę z takim gówniarzem jak ja? - spytałem słabo.

- Tak. I nie jesteś gówniarzem - złapał mnie za rękę - Jesteś moim niesamowitym chłopakiem. I będziemy równie niesamowitą rodziną.

Wyszedłem na korytarz i po prostu go przytuliłem.

Od autorki: Dodaję to w piątek po szkole, bo Kucio69 nie będzie miała mnie jak zabić i może do poniedziałku zapomni co się stało w tym rozdziale :)