Obudziłem się następnego dnia o piątej ale nie miałem najmniejszego ochoty by iść na uczelnie. Wyszedłem z sypialni i zszedłem na dół. Zacisnąłem usta, żeby znowu się nie rozpłakać gdy zobaczyłem Zayna śpiącego na kanapie, a Liama na dywanie. Na stoliku stały dwie puste butelki wódki i jakieś rozsypane chipsy. Sięgnąłem po koc i nakryłem nim Zayna. Poruszył się mrucząc coś przez sen, ale nie obudził się.

Poszedłem do kuchni, a Pani Winters sprzątała w kuchni.

- Niech Pani nie sprząta salonu - odezwałem się nalewając sobie szklankę wody. Kobieta spojrzała na mnie - Sami niech to posprzątają - mruknąłem idąc z wodą z powrotem do sypialni. Kilka godzin później, które spędziłem na czytaniu książki by nie myśleć o Zaynie, on zapukał do drzwi.

- Niall?

Wstałem z łóżka i uchyliłem drzwi. Spojrzał na mnie i westchnął cicho.

- Wczoraj..

- Nie obchodzi mnie to - wyszeptałem przerywając mu. Zmarszczył brwi - Pij sobie ile chcesz, ale nie każ mi na to patrzeć, okay?

- Nialler naprawdę mi przykro - powiedział patrząc na mnie błagalnie.

- Mi też.

Zatrzasnąłem drzwi i wróciłem na łóżko. Myślałem, że wejdzie do pokoju ale usłyszałem jak odchodzi od drzwi. Nie rozpłaczę się, nie rozpłaczę się.

Nagle drzwi się uchyliły, a ja w szparze zobaczyłem głowę białego pluszowego króliczka. Powstrzymałem smutny uśmiech który chciał wpłynąć na moje wargi. Maskotka poruszyła się, a ja ponownie wstałem z łóżka. Pociągnąłem za zabawkę zabierając mu ją i zatrzasnąłem drzwi. Uśmiechnąłem się i oparłem plecami o drzwi wpatrując w białego misia.

- Kocham cię - usłyszałem zza drzwi. Przygryzłem dolną wargę.

- Ja ciebie też - odpowiedziałem.

- Mogę wejść?

- Nie.

Położyłem się na łóżku i przytuliłem do siebie króliczka.

Przysnąłem, a obudziłem się gdy wieczorem Zayn przykrywał mnie kołdrą. Spojrzałem na niego sennie.

- Przepraszam kochanie, śpij - wyszeptał. Przytuliłem maskotke mocniej do siebie i obróciłem na bok - Mogę się z tobą położyć?

Wzruszyłem ramionami i poczułem jak materac się ugina obok mnie. Obróciłem się plecami do niego tuląc maskotke. Zayn przytulił się do moich pleców i ucałował mój kark.

- Naprawdę cię przepraszam Niall. Nigdy więcej się nie napiję..

- Słyszałem to zbyt wiele razy w życiu, by w to uwierzyć Zayn - odszepnąłem. Położył dłoń na moim brzuchu, a ja splotłem nasze palce.

- Nie karaj mnie tak - wymamrotał.

- Nie karam. Mówię jak jest. Dobranoc Zayn - ułożyłem się wygodnie w jego ramionach - A i nie zawalaj pracy. Wczoraj nie pojawiłeś się na kolacji biznesowej. Dzisiaj nie przyszedłeś do firmy..

- Jutro już idę do pracy - wyszeptał.

- To dobrze - mruknąłem.

- Kocham cię.

Nie odpowiedziałem tylko zasnąłem.