Żałowałam tak żałośnie krótko...
Żałowałam tylko te marne 24h, które ty spędziłeś w całkowitej samotności. Bez twojej kochanej Esme i bez znienawidzonej Chantel. Byłeś sam w zamknięciu i to właśnie ono było przyczyną twojego szybkiego powrotu. Stanąłeś w progu przepełniony sfrustrowaniem i złością. I och kochanie... Nie musiałam się zastanawiać, by wiedzieć, że to mnie dopiszesz zasługę swych negatywnych emocji.

Przecież to takie w twoim stylu, Ashtonie.

Według ciebie odpowiadałam za wszystko co złe...
Za jej zniknięcie,
Za brak cholernego wytłumaczenia,
Za brak tego co mogło by cię do niej doprowadzić.
Odpowiadałam za twoją Esme,

i gdy to do ciebie dotarło, twoje jabłko adama zadrżało, a ja usłyszałam:

'To twoja wina, Chantel'

moja bardzo wielka wina, a może jednak twoja?