bölüm 22: huzur

Uzun zamandır gerçek bir uyku uyumamıştım. Her şey o kadar üst üste gelmişti ki yatakta saatlerce uzanan bedenim bana sadece kocaman bir ağırlık veriyordu, o beden dinlendirme işi çok zor gibiydi.

Ancak sırtımda Jaemin'in göğsünü hissederken, nefes alış verişleri düzenliyken ve başımın altından uzattığı sağ elini tutan sol elimi görmüşken düşüncelerin birbiriyle çarpışmaması inanılmazdı. Sakinliğime ben bile hayret ettim, kim bilir kaç saattir uyuyorduk ve neden kimse bizi uyandırmaya gelmemişti?

Yerimde hafifçe kıpırdandım ama bu kalkmak için değildi, belimde ince bir sızı vardı ve onun geçmesi içindi. Minicik bir hareketimle bile Jaemin'in karnımın üstündeki tutuşu sıkılaştı ve beni kendine daha çok çekti. ''Kaçmaya mı çalışıyorsun?'' diye mırıldandığında uykusunun çok hafif olduğunu yeni hatırlamıştım.

''Hayır. Belim ağrıdı.''

Jaemin cevap vermedi, yine aynı sessizlikle nefeslerini dinlemeye devam ederken derin bir nefes aldım. Diğerleri neredeydi, neden kimse beni aramıyordu? Telefonum odadaydı ve Jaemin'e seslenen kimse yoktu. Bir yere mi gitmişlerdi yoksa kaçırılmışlar mıydı? Ya şu an Jaemin'e ihtiyaçları varsa? 

''Laura, gerçekten çok düşünüyorsun.'' 

''Ne?'' Refleks olarak arkama dönmeye çalıştım ama Jaemin izin vermedi. ''Herkes evde, aşağıda film izliyorlar.''

''Nereden biliyorsun?''

''Unuttun mu, ben Kutsal Ruh'um. Kafandan geçenleri de biliyorum çünkü ruhlarımız birbirine bağlı.''

Bunu bildiğini biliyordum, bunu bu evdeki herkes biliyordu ama ilk defa onun bu kadar açık bir şekilde söylemesi garip hissettirmişti. ''Tamam, artık kalkmalıyız çünkü ben çok acıktım. Hâlâ uyusak da geçmeyen şeyler var.'' Bunu hatırlatmak hoş olmamıştı ama gerçek hayata dönmek zorundaydık. Onunla uyumak, geçmişi hatırlamak ve dış dünyadan soyutlanmak çok güzeldi ama her şeyden önce yapmamız gerekenler vardı. Gerçekten yaşamaya çalışmalıydık.

🍀

finali yazdim askolar... ehe.

her gun bolum atarsam on gune bitiyor bu fic, hazirlayin kendinizi eheuehsuahwususaukwkqkkqk