Cześć. Jestem Vanessa i mam 17 lat.Za dwa miesiące wraz z moimi rodzicami i bratem przeprowadzam się z Londynu do Sydney. Szczerze mówiąc wcale się z tego nie cieszę, pomimo iż mam w obecniej szkole mam dość dobrą opinię... W szkole do której chodzę mam tylko jedną, najlepszą przyjaciółkę - Kayle. Nie jestem jak inne dziewczyny w szkole, które ubierają się bardzo wyzywająco i modnie. Ja stawiam na wygodę.

Nowe miasto może być w sumie dla mnie czymś dobrym. Mam nadzieję, że nowa szkoła będzie lepsza, niż poprzednia. Wydaje mi się, że w tej szkole osoby będą nieco inne, nie będą oceniały po wyglądzie i stylu ubierania .

Gdy miałam 4 lata obok domu mojego i moich rodziców pobudowano nowy,ładny dom. Gdy go wykończono wprowadziła się do niego rodzina, która również miała dziecko. Ich syn nazywał się Jake i miał 5 lat. Był bardzo miłym chłopcem, zawsze razem się bawiliśmy. Pokochałam go jak brata, był dla mnie bardzo,bardzo ważny. Niestety gdy miałam 15 lat, a on 16 musiał się wyprowadzić do Sydney, ponieważ jego tata wtedy, tak jak mój teraz dostał lepiej płatną pracę. W dniu gdy Jake miał wyjeżdżać poszłam się z nim ostatni raz pożegnać. Gdy się żegnaliśmy Jake powiedział:

-Van- tak mnie nazywał- nie wiem jak Ci to powiedzieć, ale... Kocham Cię.. Od kiedy się poznaliśmy bałem się, że coś Ci się stanie... Przepraszam, że mówię Ci to dopiero teraz... Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy. - Powiedział chłopak z łzami w oczach.

-Też Cię kocham - odpowiedziałam zgodnie z prawdą. - Od bardzo, bardzo dawna mi na Tobie zależało, bałam się o Ciebie i łudziłam się, że czujesz to samo. - powiedziałam blado się uśmiechając.

A wracając do rzeczywistości - Bardzo boję się poinformować Kayle o tym, że niedługo muszę wyjechać i prawdopodobnie za kilka miesięcy nie będziemy o sobie pamiętać..