Inne nazywają to strachem a drudzy odwagą. Dla mnie to oba, samobójcy boją się życia, boją się przyszłości, boją się że mogą zostać znowu skrzywdzeni, ale mają odwagę pójść w nieznane. Nikt nie wie co się stanie z nami po śmierci.

Mówią, że samobójcy to egoiści, że opuszczają rodziny, że odpuszczają taki "piękny" dar jakim jest życie, ale jak oni zostali skrzywdzeni, że się do tego uciekają, jak oni muszą cierpieć?.

Pogrążając się w cierpieniu, nie widzą szansy na pomoc. Takim ludziom przestaje zależeć na wszystkim. Ich myśli skupiają się tylko na drodze ucieczki.

Nawet jeśli wyciągniemy do nich ręce, oni nie zawsze powiedzą co jest powodem. Wtedy najlepiej pokazać, że jesteśmy przy nich i nie odpuścimy.

Oni do końca życia będą pamiętać zadany im ból, strach i cierpienie. Jednak w pewnym momencie zaczną skupiać myśli na osobach wokół siebie. Tamte przykre wspomnienia odejdą na bok, może ich się nie pozbędą, ale będą ostrożniejsi.

Niedoszły Samobójca