Już nawet nie pamiętam jaki to był dzień,
kiedy wywróciłaś mój świat do góry nogami.
Wszystko stało się nowe i tak bardzo niezrozumiałe.
Kolory zaczęły skakać, a nawet zamieniać się miejscami.
Mam złe przeczucia odnośnie tego ciągłego biegu.
Utoniemy razem z tym statkiem swoich dziwactw.
Twoje oczy jak galaktyki, nigdy nie mrugają.
Chociaż tak naprawdę nawet ich nie masz.
Stoję w miejscu mając swoje dwadzieścia parę lat,
a wszystkie drzwi bez przerwy się zamykają.
To wszystko dlatego, że kurczowo trzymasz moją dłoń.
Mimo leżenia na zimnej ziemi by ochłonąć, dalej jesteś.
Nawet najlepszy przyjaciel nie byłby tak lojalny jak ty.
Zakochałaś się we mnie, czy może masz jakiś inny powód?
Któż by to szaleństwo do końca zrozumiał?
Tą pogoń wstecz, za nieznanym lecz własnym imieniem.
By ostatecznie spotkać siebie lecz zupełnie obcego.
Kto powie z zaskakującą pewnością "jestem tobą".
Ja zaś nie będę w stanie zaprzeczyć lub się zgodzić,
bo przez ciebie moja droga, nie pamiętam.