Po poważnej rozmowie z Tomioka dowiedziałam się jak dużo rzeczy jest wspaniałych których nie zauważyłam. Byłam taka nie mądra, mogłam tego nie robić. Postanowiłam że będę mało czasu poświęcała by rozmyślać plan pokonania przybywającego księżyca, ale by obmyślić plan łapania demonów w pułapkę i je mordować . Spojrzałam w stronę okna, było pudełeczko z trucizną którego używałam. Otworzyłam zawartość i ujżałam trzy strzykawki uzupełnione po sam szczyt. Wzięłam jedną do ręki i przyglądałam się płynowi.
- Nee-san...
Usłyszałam głos Następczyni, postanowiłam się odwrócić i zobaczyłam ją w wejściu do mojego gabinetu.
- Kanao... choć, wytłumaczę Ci wszystko...
 Powiedziałam jej wszystko tak samo jak Giyuu, ta sama rozmowa i reakcja.
- Skoro tak to... czemu...
Nie potrafiła dokończyć zdania.
- Filar wody wie już o wszystkim, nie musisz się o nic martwić.
-Dobrze, mogę już wyjść?
- Oczywiście.
 Następnie wyszła a ja poczułam ulgę na sercu, dawno się tak nie otwierałam. Drzwi znowu się otworzyły a w nich tym razem ujrzałam Tomiokę.
- Usłyszałem od Kanao co się stało... - wszedł do środka i usiadł na krześle naprzeciwko mnie -... Znowu chciałaś to zrobić?
Spuściłam głowę w dół.
- Nie... przyglądałam się strzykawce gdzie była trucizna z wisterii, zaczęłam się przyglądać substancji i następnie weszła Kanao...
- Rozumiem... wiesz że może doprowadziło cię to do uzależnienia?
- Wiem...
Do oczu napłynęły mi łzy, nie wiedziałam co powiedzieć. Wstał z krzesła i mnie przytulił.
Był moim światłem w ciemności

*************

Next rozdział * nwm nawet jaki który dzisiaj *, oczekujcie więcej

BAJ BAJ