Leżałam w swoim pokoju, w swoim łóżku, pod grubym kocem. Nagle zrobiło się strasznie zimno. Ten piękny słoneczny dzień, zmienił się w ogromną ulewę. Zaczął padać deszcz, a nawet i grad. Niebo pokryte było ciemnymi, granatowymi chmurami. Do pokoju wszedł Mateusz, usiadł na brzegu łóżka i podał mi gorącą herbatę z cytryną i sokiem wiśniowym. 

-Już lepiej? - zapytał zmartwiony. 

-Tak, dzięki - odparłam zachrypniętym głosem. 

-Jeszcze żadna dziewczyny nie wymiotowała po obiedzie ze mną - Mateusz zmarszczył czoło. - Chyba muszę zmienić taktykę. 

Zaśmiałam się lekko. On też się uśmiechnął. Utkwił we mnie swoje smutne spojrzenie. 

-Izka, coś ty z sobą zrobiła? - zapytał, po czym uścisnął moją dłoń.

Odwróciłam wzrok, bo usłyszałam jakieś kroki. Ktoś ewidentnie wchodził po schodach. I to szybko. Mateusz natychmiast zabrał swoją rękę z mojej i wstał. Nagle w pokoju pojawiła się Patrycja. 

-Matko, tak się o ciebie martwiłam! - natychmiast do mnie doskoczyła. Po chwili w drzwiach stanął mój brat. 

-Sytuacja się powtórzyła? - zapytał Mateusza. Spojrzałam na niego zaniepokojona modląc się w duchu, żeby nic się nie odzywał o wymiotowaniu, ale on tylko na mnie zerknął, po czym powiedział:

-Nie, zrobiłem obiad, grzecznie zjadła i się położyła. 

Wypuściłam cicho powietrze z ulgą. Okłamał Pawła. Dla mnie. 

Kolejny raz mogłam zobaczyć, że Mateusz jest naprawdę w porządku chłopakiem. Krył mnie przed Pawłem i to nie raz. Znał mnie jak nikt inny. Martwił się o mnie i troszczył. Był naprawdę prawdziwym przyjacielem, a ja tego nie doceniałam. JESTEM IDIOTKĄ! Wbiłam sobie to do głowy. 

-Zjadła? Nie wierzę - Paweł był widocznie zaskoczony. 

-No, może nie cały, coś tam zostawiła, ale poza tym nie mam żadnych zastrzeżeń - posłał mi szeroki uśmiech. 

-Dzięki stary! - Paweł podszedł do niego i poklepał go po ramieniu. - Nie wiem jak ci się odwdzięczę! 

-Normalnie, stawiasz w piątek piwo! 

Gdy oboje wyszli z pokoju, zostałam się z Patrycją sama. Dziewczyna opowiadała o tym, jak cała klasa przejęła się moim stanem. Wszyscy się wypytywali co u mnie i co mi jest. Było to dosyć miłe. Gawędziłyśmy tak przez kilka minut, aż w końcu Patrycja wyczuła jak bardzo zmęczona jestem i zostawiła mnie samą. A kiedy tylko zamknęła drzwi do pokoju, zasnęłam. 

Obudził mnie dzwonek do drzwi. Nasłuchiwałam, ciekawa kto do nas przyszedł. Spojrzałam na zegarek. Dochodziła 17. Tata jeszcze nie powinien wrócić z pracy. Ostatnio wracał naprawdę późno i nawet zaczynałam się martwić, czy czasem nie ma jakiś kłopotów. Kolejny raz usłyszałam kroki, ale kierowały się w stronę pokoju Pawła. 

-Nic jej się nie stało? - serce mi mocno zabiło! To był Arek. 

-Nie, tylko zemdlała. Mateusz się nią zaopiekował i całkiem dobrze mu to wyszło - powiedział mój brat. Mogłam sobie wyobrazić jaki miał przyklejony szeroki uśmiech na twarzy. We wszystkim doszukiwał sie jakiś podtekstów. 

-A wstała już czy jeszcze śpi? - zapytał Arek. 

-Nie wiem, sprawdź! - poradził. 

Po kilku sekundach ktoś zapukał do mojego pokoju, szybko poprawił włosy i zmieniłam pozycję na siedzącą i zaprosił tego kogoś do pokoju. Ujrzałam Arka. Miał na sobie dżinsy i szarą, sportową bluzę. Uśmiechnął się do mnie szeroko. 

-Cześć kruszynko! - przywitał się ze mną i usiadł obok mnie na łóżku. 

-Siema! - powiedziałam ochrypłym głosem. 

-Jak się czujesz? - zapytał. W jego głosie jednak nie odnalazłam ani trochę troski. Czułam, że pytał, bo tak wypada. 

-Już znacznie lepiej - odpowiedziałam zgodnie z prawdą. 

-Słyszałem, że dzisiaj twoją opiekunką był Mateusz. Jak mu poszło? 

-Całkiem dobrze. Świetnie gotuję. 

-Gotował dla ciebie? - Arek był wyraźnie zaskoczony. Zagwizdał i pochylił się. - Mogłaś do mnie zadzwonić. Zmieniłbym go, ale gdybym to ja ci ugotował, padłabyś z wrażenia. 

Kolejny raz ze mną flirtował. Powoli zaczynało mnie to męczyć. 

-Spokojnie, Mateusz poradził sobie świetnie - odparłam odsuwając się od niego. 

-Następnym razem pisz do mnie. Zaopiekuję się tobą jak nikt inny - posłał mi oczko. - Idziesz jutro do szkoły? - zapytał ni stąd ni zowąd. 

-Nie wiem, ale chyba jutro zrobię sobie wolne - odpowiedziałam zgodnie z prawdą. 

-Wpadnę do ciebie, obejrzymy jakiś fajny film! - poinformował mnie, po czym wstał i uśmiechnął się szeroko poprawiając mi koc. - A teraz cię już nie męczę. Wypoczywaj kruszynko! - szepnął i pocałował mnie w policzek. 

O KURWA?! CO TO BYŁO? 

Po pierwsze, umówił się ze mną. Po drugie, był chyba zazdrosny o Mateusza. Po trzecie, pocałował mnie. No ok. W policzek. To nic wielkiego. No ale to jest Arek. I jestem pewna, że jutro będzie chciał nie tylko oglądać ze mną film. 

Dwa dni później:

Siedziałam w szkole zupełnie skołowana. O całej sytuacji zdążyłam już opowiedzieć Patrycji, która teraz patrzyła na mnie jak na debilkę. 

-Oglądałaś film z Arkiem - powtórzyła. - Później rozmawialiście, żalił ci się, że nie układa mu się z Weroniką. A później pojawił się Mateusz. 

-Zobaczył Arka, nie chciał nam przeszkadzać i sobie poszedł - dokończyłam za nią. 

-Na pewno Arek nie chciał cię pocałować? - spojrzałam na nią jak na kretynkę. 

-Nie! - ale po chwili się zawahałam, co oczywiście ona zauważyła. - Nie wiem - mruknęłam. 

-To nie? Czy nie wiesz? 

-Nie... wiem. Nie wiem. Muszę pogadać z Mateuszem - westchnęłam. 

-No to los się do ciebie uśmiecha. Mateusz właśnie wszedł na świetlice! - spojrzałam tam gdzie utkwiła swój wzrok Patrycja. Rzeczywiście, Mateusz właśnie wszedł na świetlice. Ale za nim szedł też Arek i oczywiście mój brat. - Dobra, los się jednak do ciebie nie uśmiecha. 

-Jak mam z nim pogadać, jeśli cały czas kręci się obok niego mój brat? - mruknęłam poirytowana. 

-Może będziesz miała jednak szanse - powiedziała Patrycja i w tym momencie chłopaki do nas podeszli. 

-Co tam? - zapytał Arek i usiadł obok mnie. Paweł usiadł obok Patrycji.

Spojrzałam na Mateusza, który przed chwilą stał obok chłopaków, ale teraz był przy stoliku obok i gadał z dziewczynami z trzecich klas. Westchnęłam. 

-Nic ciekawego - odpowiedziałam i wstałam. - Muszę iść do biblioteki. Zobaczymy się pod klasą - rzuciłam do Patrycji i wstałam. 

Nie mogłam siedzieć obok Arka. Miałam mętlik w głowie. Nie rozumiałam o co mu chodziło, ale wiedziałam jedno, bawił się mną. To było oczywiste. Jednak nurtowało mnie jeszcze jedno. Zachowanie Mateusza. Zachowywał się co najmniej dziwnie. A wczoraj kiedy do mnie przyszedł. I zobaczył Arka. Zrobił się czerwony, był wściekły. Ale zamiast coś powiedzieć, rzucił tylko mi srogie spojrzenie i wyszedł. Po tym wszystkim powiedziałam Arkowi, że jestem zmęczona i kazałam mu sobie iść. Ja naprawdę byłam tym wszystkim zmęczona.

Kiedy wychodziłam z biblioteki wpadłam na niego. Na Mateusza. Na początku nawet się nie zorientował, że to ja, dopiero gdy złapałam go za nadgarstek, spojrzał na mnie.

-O hej - powiedział jak gdyby nigdy nic.

-Możemy pogadać? - zapytałam od razu.

-Za dwie minuty są lekcje - zauważył.

-To spotkajmy się po szkole - zaproponowałam i przełknęłam głośno ślinę z obawy, że mnie wyśmieję. Mateusz zastanawiał się chwilę.

-Po szkole mam trening - powiedział.

-To po treningu! Proszę! - zorientowałam się, że nadal trzymam go za nadgarstek i kurczowo ściskam. Mateusz spojrzał na nasze ręce, po czym pokiwał głową.

-Będę u ciebie o 18 - powiedział, druga ręką złapał mnie za dłoń, która trzymała jego nadgarstek, rozluźnił ją i kiedy już go puściłam, odszedł.