INFO:

Violet w tym roku skończy 16 lat, tak jak Bella i oficjalnie Wampiry.

-To był cudowny dzień!-Krzyknęła Bella, wchodząc do domu.

Vi weszła za przyjaciółką i zamknęła za nimi drzwi.

-Chodzi ci o to, że na każdej lekcji byłaś pytana, czy że Alex co chwilę cię całował?-Zapytała uśmiechnięta od ucha do ucha Vi.

Edward w szkole może i nie całował jej bez przerwy, ale tulił i szeptał na ucho lekko zboczone słówka.

-Odezwała się!-Zaśmiała się głośno Bella.

-Cullen chyba starał się, abyś dostała orgazmu od jego słów, gdyż tak wyglądałaś!-Parsknęła Bella i opadła na kanapę.

-Zdecydowanie jestem na to za młody-Nagle dziewczyny usłyszały głos od strony kuchni.

Bella skoczyła na równe nogi i momentalnie cała jej twarz była czerwona, a Vi śmiała się jak opętana.

-Dzień dobry-Przywitała się po chwili Violet z ojcem Belli, gdy zdołała powstrzymać atak śmiechu, jaki wywoływały miny(chodzi o wyraz twarzy, a nie pułapki wybuchowe) Belli i jej Ojca.

-Chyba musimy o czymś porozmawiać-Powiedział niepewnie Charlie Swan, patrząc na swoją jedynaczkę, która nagle jakby się skurczyła w sobie.

-To ja nie będę przeszkadzać-Powiedziała Vi i mijając Bellę wyszeptała:

-Miłej pogadanki o pszczółkach.

Nim zniknęła na schodach, usłyszała jeszcze jęk Belli:

-Pomocy!

Oraz początek wypowiedzi szeryfa:

-Więc kiedy dziewczyna i chłopak...

Vi wpadła do swojego pokoju i już po chwili leżała na łóżku, śmiejąc się w poduszkę.

Nagle poczuła delikatny powiew wiatru i jakby... że jest już bezpieczna i nic nie może jej się stać?

-Cześć, Edi-Powiedziała uradowana Vi, wstając ze swojego łóżka i całując Cullena w usta, który w odpowiedzi przytulił ją do siebie mocno.

-Nie widzieliśmy się kilka minut-Zaśmiał się Edward.

Vi uśmiechnęła się szatańsko i zaczęła cofać:

-Skoro się nie stęs...-Zaczęła, lecz usta Wampirka momentalnie jej przerwały.

Po oderwaniu się, Edward jakby wytężył słuch, po czym zdziwiony powiedział:

-Sowa?

Violet zerknęła na okno i ujrzała tylko czarną kropkę w oddali, która po chwili zaczęła się powiększać i zmieniła się w czarną sowę z listem.

Szanowna Panno Verne,

Piszemy do Pani w związku ze śmiercią Pani opiekunki i jedynej krewne- Pani Eleonory Verne.

Z powodu braku jakichkolwiek innych krewnych rada zdecydowała, iż w dniu swoich 16 urodzin zostanie Pani w świetle prawa osobą w pełni dorosłą. Oczywiście nadal będzie Pani musiała podchodzić do egzaminów magicznych, oraz przynajmniej raz na pół roku stawiać się w Ministerstwie, w Departamencie Magicznych Rodzin. Z powodu Pani wcześniejszej nauki w domu namiar nie może zostać zdjęty po raz drugi. 

Wg magicznych rejestrów nie używa Pani magii od dnia śmierci babki. Przypominamy, że w Pani wieku jest to niebezpieczne i może spowodować jej nagły wybuch. Z dniem Pani 16 urodzin rejestry również przestaną informować nas o Pani zaniedbaniach w tych sprawach.

W razie jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt osobisty, lub o nadesłanie listu za pomocą sowy.

Amelia Fron

Członkini Wielkie Rady Edukacji, Ministerstwo Magii

-Wampirku, czuje cały czas twój oddech na policzku-Zaśmiała się Vi, kończąc czytać list.

-Wampiry nie oddychają-Odpowiedział Edward, kładąc głowę na jej ramieniu.

-Ty zdecydowanie oddychasz-Odpowiedziała, wywracając oczami.

-Taki odruch-Wyszeptał tylko Edward, po czym nagle stanął przed nią.

-Czy ten list coś zmienia?-Zapytał lekko przerażony.

-Między nami wszystko zostaje bez zmian-Odpowiedziała uśmiechnięta Vi i pocałowała go w nos.

-A poza nami?-Zapytał, patrząc jej prosto w oczy.

-Nawet tak nic nie słyszę-Burknął po chwili cicho.

-Będę musiała znaleźć sobie własny dom. Nie mogę przecież tu czarować-Wyszeptała cicho Vi, patrząc z nostalgią na "swój pokój".

-Mam pomysł!-Krzyknął Edward i pociągnął nie wiadomo kiedy Vi na swoje plecy, z nadzwyczajną prędkością biegnąc w stronę okna.

Vi przerażona obserwowała jak Edward skacze z okna, po czum momentalnie gdy dotknął ziemi rusza w stronę lasu, cały czas mając ją na swoich plecach.

Była zafascynowana jego prędkością i jak świat wyglądał, gdy tak szybko się poruszali.

Już po kilku minutach byli przy domu Cullenów, po czym Edward wskoczył do swojego pokoju przez otwarte drzwi balkonowe.

-Możesz tu zamieszkać-Powiedział uradowany Edward, wskazując dłonią swój pokój.

Vi chciała się podroczyć.

-A ty gdzie będziesz mieszkał?-Zapytała, udając zdziwioną, po czym parsknęła na widok jego miny.

-Bardzo śmieszne-Burknął Edi, lecz czując jak Vi się w niego wtula, nie mógł jej nie pocałować.

-Wampirku?-Zapytała Vi, patrząc w miodowe oczy.

-Tak?-Zapytał Edward.

-Ale wstawisz tu jakieś łóżko?-Zapytała na co ten parsknął śmiechem i przytaknął.

PYTANKO:

Mają już zamieszkać razem, czy jeszcze nie?