Annabeth siedziała w wielkiej sali czekając na ostatnie w tym roku przemówienie dyrektora.

- An twój brat kończy teraz szkołę tak? - zapytała dziewczyna siedząca koło młodej Dumbledore.

- Zależy który,bo mam ich dwóch.

- Oj przecież mówię o Albusie. Przecież on jest najstarszy.

- Tak Albus kończy dzisiaj szkolę i ma zamiar jechać dookoła świata i poznać kulturę czrodzieji razem z tym całym Elfiasem Doge'em.

- No nie powiem ciekawe plany - powiedziała sarkastycznie - Przynajmniej jednego gryfona mniej.

- Nari proszę przestań. Wiem że nie lubisz gryfonów,ale to mój brat.

- Okej - odparła Narissa. Chciała coś jeszcze dodać,ale przerwał jej dyrektor wygłaszający swoją mowę.

Po zakończeniu uczty dziewczyny wyszły ze szkoły i skierowały się w stronę powozów mających zawieść ich na stację w Hogsmeade. Usiadły wygodnie razem z rodzeństwem Black-Alexią,Licorusem i Phoebe. Rozmawiali wesoło przez całą drogę,głównie o planach na wakacje i o tym co będą robić w przyszłym roku. Zakończyli konwergencję dopiero gdy musieli wysiadać z powozów i ruszyli w kierunku pociągu Hogwart Express. Annabeth i Narissa ruszyły w kierunku przedziałów dla uczniów Slytherinu by tam znaleźć wolny przedział. Stosunkowo szybko udało im się zająć miejsca dołązając się do grupki ślizgonów z ich roku. Rozamiali wesoło około godziny głównie obgadując innych ucznów i nauczycieli gdy przerwało im otwieranie drzwi. Stanął w nich dobrze znany Annabeth gryfon.

- Wypad stąd gryfońska zakało Hogwartu - warknął Edmund Daves jeden z kolegów dziewczyny.

- Wybacz,ale nie przyszedłem tu do ciebie - powiedział spokojnym głosem Albus - Ann chodź na chwilę - zwrócił się do siostry.

- Muszę teraz? Nie możemy pogadać później Al?

- To nie może czekać Annabeth. To jest bardzo poważna sprawa. Inaczej nie przychodził bym tu teraz.

- Okej już idę - odpowiedziała niechętnie i wstała - Poczekajcie chwilę - zwróciła się do swoich towarzyszy,po czym wyszła.

Wyszli na korytarz i przez chwilę stali w ciszy.

- A więc? O co chodzi? - zapytała w końcu.

- No więc dostałem list.....

- I?

- I nasza mama nie żyje...

- Co!?

- Ariana nie zapanowała nad emocjami i jej moc wymknęła się spod kontroli,no i przez to spowodowała wybuch. Nasza mama tego nie przeżyła....

- To co teraz z nami będzie? Ze mną Ari i Aberfordem?

- Zostaję w domu. Zajmę się Arianą żebyście wy mogli skończyć szkołę.

- Dziękuję Al - powiedziała ze łzami w oczach i wtuliła się w brata.

Weszła do przedziału i zbyła pytania reszty ślizgonów. Obiecała Narissie że opowie jej o tym później bo nie chciała mówić tego przy wszystkich.

Reszta drogi nie minęła dziewczynie już tak przyjemnie jak wcześniej. Była całkowicie nieobecna i błądziła myślami daleko. Myślała o matce. Nie była idealna, ale kochała ją i resztę jej rodzeństwa. Co prawda często faworyzowała Annabeth, jednak nie zmieniało to faktu że Kendra kochała wszystkie swoje dzieci, chociaż w stosunku do Ariany, Albusa i Aberfortha nie okazywała tego w takim stopniu jak do Ann. Gdy Małej Beth coś się stało zachowywała się inaczej niż przy reszcie dzieci. Dziewczyna bardzo dobrze o tym wie zwłaszcza że matka często była strasznie nadopiekuńcza gdy jej ukochana córeczka była jeszcze malutkim dzieckiem.

Wraz z rozpoczęciem przez najmłodszą Dumbledore nauki w Hogwarcie Kendra przestała być nadopiekuńcza i traktowała ją jako bardziej dojrzałą.

Tak pogrąża w myślach dotarła na miejsce gdzie szybko zbyła przyjaciół i ruszyła w kierunku wyjścia z pociągu.

Zastała tam oczywiście swoich braci czekających na nią.

- No nareszcie - mruknął niezadowolony Aberforth.

Albus zignorował to i wystawił ramię bo jako jedyny miał pozwolenie na teleportację. Ann i Ab złapali brata za ramię i całą trójką deportowali się do domu.

Młodszy z braci od razu wbiegł do środka, a za nim pobiegła Annabeth i Albus.

W domu zastali swoją daleką ciotkę od strony mamy Naiannę sprzątającą w domu i Arianę skuloną w kącie.

- Och dzieciaki. Dobrze że jesteście - powiedziała kobieta gdy ich zauważyła - Ariana od wypadku siedzi tam skulona i nie chce z nikim rozmawiać - powiedziała - Skoro już jesteście to mogę iść.

- Tak dziękuję że zostałaś z naszą siostrą - odparł Albus,ale kobieta zniknęła już za drzwiami.

Tej nocy Ann nie spała dobrze. Bała się o siostrę i było jej przykro że Albus nie może spełniać przez nich swoich marzeń. Miała nadzieję że od teraz wakacje będą spokojne.

Jednak jak to mawiają nadzieja matką głupich. A młoda Dumbledore miała przekonać się o tym już kilka dni później.

Ten poranek nie różnił się z pozoru od poprzednich poranków, jednak tylko z pozoru. Dziewczyna postanowiła zejść na śniadanie, ale zdziwiło ją to że nie zastała ani Albusa ani Aberfortha. Postanowiła to zignorować i przygotowała sobie tosty które szybko zjadła.

Potem uznała że skoro nigdzie nie ma jej braci to pójdzie do siebie do pokoju poczytać książkę.

Około godziny 13:25 nastolatka uznała że w domu jest zaskakująco spokojnie co strasznie ją zaintrygowało, jak też przeraziło.

Ann postanowiła wyjść na dwór i skierowała się na polankę niedaleko jej domu gdzie często spędzała czas z rodzeństwem.

Gdy tak po niej spacerowała zauważyła Albusa z jakimś chłopakiem, którego Annabeth nigdy nie widziała w tych okolicach,więc podeszła do miejsca gdzie siedzieli.

- Hej Al - powiedziała czym zwróciła na siebie uwagę chłopców.

Teraz mogła przyjrzeć się nieznajomemu z biska i uznała że jest bardzo przystojny. Był na oko starszy od niej o jakieś trzy, albo cztery lata.
Miał piękne blond włosy sięgające do ramion i hipnotyzujące błękitne oczy.

- Witaj Ann - z rozmyślań wyrwał ją głos jej brata.

- Co tu robisz? - zapytała ignorując tajemniczego chłopaka.

- Jak widzisz siedzę - odpowiedział takim tonem jakby to było oczywiste i spojrzał na nią jak na idiotkę.

- A kto to jest? - zadała kolejne pytanie trochę ciszej w nadzieji że chłopak tego nie usłyszy, ale jak już było powiedziane nadzieja matką głupich.

- Nazywam się Gellert Grindelwald - odparł wystawiając w jej kierunku dłoń.

- Annabeth Dumbledore - przedstawiła się podając mu swoją dłoń.

- Miło mi cię poznać Annabeth - powiedział Gellert uśmiechając się miło - Jesteś jak mniemam siostrą Albusa?

- Tak - powiedziała niepewnie - Najmłodszą - dodała ciszej - Ale ja nadal nie wiem kim ty jesteś.

- Przyjechałem tu niedawno do mojej ciotki. Nazywa się Bathilda Bagshot mieszka niedaleko.

- Ach rozumiem. Do jakiej szkoły chodzisz?

- Chodziłem do Durmstrangu.

- A więc skończyłeś już szkołę?

- Nie do końca, ale w pewnym sensie można powiedzieć że skończyłem.

- Co to znaczy? - zapytała zbita z tropu.

- Kiedyś może się dowiesz - odparł jej tajemniczo Grindelwald.