《1》
Finny: Leje jak z cebra!

Bard: Pewnie nasz mały panicz znowu narozrabiał i teraz bozia płacze.

《2》
Sebastian: Jeśli będzie trzeba, przebijemy się siłą.

Grell: Ooooo taaaak... Lubię agresywnych facetów. Stoczmy więc pojedynek na śmierć i życie gorętszy od lichej miłostki czy romansu! Hmmm?!

Elizabeth: Co to za człowiek?!

Sebastian: Zwykły zboczeniec, Proszę się do niego nie zbliżać, może się panienka przypadkiem czymś od niego zarazić.

《3》
~Po wkurzającym monologu Wicehrabiego Druitt'a~

Sebastian: Paniczu, moja irytacja sięga zenitu, czy mogę go zabić?

Ciel: Jeszcze nie, chociaż doskonale rozumiem, co czujesz.

~Padają kolejne urocze słowa, skierowane tym razem w kierunku Ciela~

Ciel: Zmieniłem zdanie, zabijmy go.

Sebastian: Proszę poczekać. Choć doskonale pana rozumiem, paniczu.

~Jeszcze donioślejszy, podnioślejszy monolog~

Ronald Knox: Nie moglibyśmy go już zabić?!

Grell: Sam mnie przed chwilą powstrzymywałeś!

~Po kolejnej przemowie okazało się, że Wicehrabia tak naprawdę nie był jednak do niczego potrzebny~

Wszyscy: Zabijmy go.

《4》
Grell: A ty jak zwykle chłodny, Sebuś słonko! Doskonale wiesz, jak sprawić, by krew mi zawrzała! Świetnie! Skoro jesteś tak uparty, nie będziemy się hamować!

Sebastian: Fakt, że znasz takie słowo jak „hamować się"szokuje mnie bardziej niż cokolwiek, co się tu wydarzyło.

《5》
Sebastian: Wspaniale, przyszło mi służyć małemu, wychowanemu pod kloszem dzieciakowi, który nie ma pojęcia o świecie.

Ciel: Jedną chwilę, demonie. Jak masz na imię?

Sebastian: Jak sobie zażyczysz, paniczu.

Ciel: W takim razie... Sebastian. Od dzisiaj jesteś Sebastianem.

Sebastian: Doskonale. Proszę zatem zwracać się do mnie tym imieniem. Czy tak nazywał się pański poprzedni kamerdyner, sir?

Ciel: Nie, to imię mojego psa.

Sebastian: Cofam moje wcześniejsze słowa. Przyszło mi służyć wstrętnemu, nieznośnemu szczeniakowi.

《6》
Ciel: Sebastianie, to mleko było smaczne.

Sebastian: Miło mi to słyszeć.

Ciel: Jeszcze jedno... Jeżeli jutrzejsze śniadanie będzie tak wstrętne, jak to, co podałeś mi wieczorem, nie daruję ci tego. Nie mam najmniejszego zamiaru żyć na ciepłym mleku jak jakiś szczeniaczek.

Sebastian: Oczywiście, dobranoc, paniczu. Cholerny gówniarz.

《7》
Sullivan: Nie spodziewałam się, że mój pierwszy raz przeżyję w trójkącie, ale jak widać, tak musi być. Proszę, w miarę możliwości, bądźcie delikatni.

Sebastian i Ciel: Coooooooo?

Sullivan: Czyżbyście nie wiedzieli, jak poruszać się w zawiłościach mojego stroju? Tak więc najpierw guzik...~rozpina~

Ciel: Nie, nie, nie! Czekaj, to ty wyprawiasz?!

Sullivan: Czyli chciałbyś zdobyć tę twierdzę własnymi rękoma? Prawdziwy mężczyzna, choć taki niepozorny...

Ciel: Co ty mówisz?! Co to za dziwne spojrzenie?!

Sebastian: Czyli panicz jest typem osoby, która wolałaby zdjąć suknię samodzielnie...

Ciel: Ty także?! Co ty bredzisz?!

Sullivan: Czyli chcesz to zrobić w ubraniu?

Sebastian: Paniczu, w tak młodym wieku masz już ukształtowane preferencje...

Ciel: Nie rozumiem ani słowa, ale chyba doszło do wielkiego nieporozumienia!

...

Sullivan: Opowiedziałbyś mi, czym są te „słodkie chwile w łóżku" o których wcześniej wspominałeś?

Sebastian: Faktycznie, powiedziałem wcześniej coś takiego. Co powinienem zrobić, paniczu?

Ciel: Nie mam pojęcia jak bawić się z dzieckiem. Daj jej jakieś zabawki czy coś.

Sebastian: Panicz chciałby wykorzystać zabawki.

Sullivan: Co?! Od razu hard play? Nie wiem, czy moje ciało jest na to gotowe!

Ciel: Co to za reakcja?! Na pewno znowu coś pokręciła!

《8》
Ciel: Ty... naprawdę chciałeś mnie pożreć?

Sebastian: Ależ skąd. Tylko tak w dziewięćdziesięciu procentach.

Ciel: Czyli praktycznie byłeś gotów to zrobić!

Sebastian: (...) zacząłeś bredzić, dlatego odruchowo...

Ciel: Jak można „odruchowo" próbować pożreć własnego pana!? Ty demonie.

Sebastian: To prawda, demon ze mnie, nie kamerdyner.