Me usta wciąż mówią twe imię.
Me uszy wciąż słyszą twe imię.
Ma dusza jest wciąż blisko twojej.
Lecz moje ciało cierpi.
Nie wiem jak do tego doszło.
Że los rozdzielił dwie dusze.
I może się duszę.
Może cierpię.
Może to normalne.
Nie widzisz tego.
To straszne.
Że uzależniłam się od ciebie.
Od naszych wspólnych chwil.
Teraz tylko cierpię.
Bo nie widzę cię codziennie.
I to trochę dziwne.
Że nie potrafię już żyć bez ciebie.

HF.

Hejka!
Łapcie taki wierszyk, napisany pod wpływem emocji.
Mój pierwszy, więc kiepski.
Może pojawi się jeszcze jeden lub dwa, jednak nie obiecuję.