We hebben zo een fijne tijd gehad. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen. Al die herinneringen, onvergetelijke momenten... Beteken ik dan niets voor hem? Mij zomaar verlaten, zonder uitleg, zonder afscheid. Ik kan het gewoon niet geloven. Het is echt een rotdag. Ik ben gebuisd op mijn toets van wiskunde (niet dat het een verrassing is, maar toch).

Door mijn enorme klunzigheid (die echt enorm is) ben ik ten eerste gestruikeld over een banaan en daardoor heb ik mijn voedsel dat ik in mijn handen had op de grond laten vallen (ik lag er trouwens ook). En dan hebben we natuurlijk nog de kers op de taart: ik kwam er vanmorgen opeens achter dat mijn beste vriend is geëmigreerd naar weet-ik-veel waar.

Ik zal jullie haarfijn uitleggen hoe ik vanmorgen werd ver(r)ast met het heuglijke nieuws.

6:30 u. Stomme wekker. Ik wou dat niemand die ooit had uitgevonden. School is een ramp. 6:35 u. Je raadt het nooit, maar ik heb maar 5 minuten nodig gehad om mijn bed uit te geraken. Ik ben trots. 

 6:36 u. Ondertussen ben ik mij aan het klaarmaken in de badkamer, je weet wel, het reinigen van mijn gezicht om er vervolgens één of andere crème op te smeren, waardoor ik weer mijn gezicht moet reinigen. Mijn lange oogverblindende Venetiaans blonde haar, dat er uit ziet alsof het al 3 maanden niet meer gewassen is. Om je een beetje een visueel beeld te geven: het eigenlijk gewoon een vogelnest op mijn hoofd. Je zou me serieus geloven als ik zou zeggen dat er een paar vogels hun eieren hier hebben gebroed. 

 7:00 u. Lekker chillen! Vandaag lees ik een boek. Een roman, natuurlijk. Meestal word ik er depressief van, van al die mooie liefdesverhalen die mij doen denken dat ik één grote mislukkeling ben (op vlak van liefde). 

 8:00 u. Veel te laat! Ik kan mij soms helemaal verliezen in romans. Snel een banaan in mijn mond proppen. Normaal neem ik wel altijd uitgebreid de tijd voor mijn ontbijt, hoor. 

 8:30 u. Ik kom er achter dat mijn gehaast voor niets is geweest, want Leroy is er nog helemaal niet. (Leroy is mijn beste vriend, mocht je het nog niet helemaal goed begrijpen). 

 9:00 u. Ik zit in de les, met mijn gedachten bij Leroy. Wat een achterbaks, vals mens. Als hij al zou emigreren (wat ik ook niet zag aankomen), had ik al totaal niet gedacht dat ik dat van een leerkracht zou moeten horen.

Dat is dus hoe ik er achter kwam dat mijn 'beste' 'vriend' Leroy was verhuisd naar een land hier ver weg vandaan. Gisteren had ik hem nog gesproken, we hadden al geen fijn gesprek, ik wist wel dat hij er niet bij was. Maar ik dacht eigenlijk gewoon dat hij aan een ander meisje aan het denken was, zijn nogmaals nieuwe vlam, dat was dus allesbehalve waar hij aan het denken was. Oh ja, we hadden het over Valentijn, morgen. Ik kijk er elk jaar naar uit. Om jongens lieve, mooie attenties te zien geven aan hun geliefde. Zo romantisch!

Hoe dan ook, ondertussen is het dus 14 februari,Valentijn en ik had niets aan mijn dag, letterlijk niets. Weet je wat, ik denkdat ik een paar opbeurende, 'liefdesbrieven' ga schrijven. Elk jaar zijn er ookwel weer mensen die eenzaam zijn met Valentijn of er zijn ook wel weer mensendie hun liefde blijven ontkennen. Je moet niet denken datik mensen brieven ga schrijven omdat ik zelf verliefd op hen ben, ik doe dit ommensen te koppelen.