Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

18

Se quedaron en silencio,sosteniendose de la mano y fijandose en los ojos del otro.

—no...no te esperaba...-murmuro Lou con su cabeza baja.-¿q-que haces tu aqui?

Lou no sabía como reaccionar,se sentia igual a que cuando el doctor le indico que estaba "enfermo".

—ya has estado...muy lejos de mi...-Moxy confeso muy apenada mientras que su mano libre acariciaba su palida mano blanca,actuaba manera tierna y maternal,cosa que derretia a Lou por dentro.—...y yo...yo te extraño mucho...

—M-moxy...-esas palabras le dolieron profundamente.

—¿por que te alejas de mi?...¿ya no te agrado?...

No hubo respuesta coherente,Lou al terminar de escucharla empezo a llorar nuevamente,bajando su mirada,confundio mas a la muñeca fea a la que tanto amaba,sobre todo cuando sintio que apretaba sus manos mas fuertes,antes de que pudiese cuestionar que estaba sucediendo,Lou la interrumpio cayendo sobre ella y dejandola debajo de su cuerpo,sus manos aun estaban unidas.

—Lo siento...-Lou hablo a lo bajo,muy dolido.-yo...nunca volvere a molestarte...

—Lou...-ella,pese a estar sorprendida por aquella accion,siguio mirandole con angustia.

—no te hare daño nunca mas,porque sere mejor...p-por favor n-no me abandones...-sus ojos vidrosos se fijaron en ella a lo ultimo,aun cargados de culpa.

Se levanto lentamente y dio pasos atras.

Se fue lejos y la dejo ahi,con el corazón roto.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro