Od autorki: Nie chce zapeszyć, ale już dawno nie pisało mi się tak dobrze ff

Kolejny raz odzyskałem przytomność, byłem w kompletnie ciemnym pomieszczeniu. Chyba, że oślepłem.

- Halo?! - zawołałem opierając dłonie na zimnej, brudnej podłodze, na której leżałem - Pomocy! - krzyknąłem ile sił miałem w płucach. Nie wiedziałem co się dzieje, gdzie jestem albo dlatego tu jestem.

Nagle drzwi się otworzyły, na początku oślepiony, dopiero po chwili zobaczyłem schody, które prowadziły do tych drzwi.

Pomieszczenie w którym się znajdowałem, było malutkie i chyba piwnicą. Skuliłem się lekko nie mogąc dostrzec kto stoi u szczytu schodów. Nagle zaczął schodzić powoli, a ja zacząłem się cofać, aż natrafiłem plecami na ścianę.

Gdy był na dole, kucnął przede mną.

- N-Nie - wychrypiałem przerażony.

- Co nie? - spytał przekrzywiając lekko głowę wciąż wpatrując się we mnie. Miałem ochotę wtopić się w ścianę, zniknąć albo by to wszystko było tylko koszmarem sennym.

- N-Nie dotykaj mnie - wyszeptałem - Nie zabijaj mnie, proszę, błagam - zapłakałem opuszczając głowę - Wypuść mnie.. - zaskomlałem nie będąc w stanie powstrzymać łez spływajacych znów po moich policzkach.

- Nie - mruknął - Nie zabije cie - powiedział głaszcząc mnie po policzku, a ja miałem wrażenie, że robi to ciągle - Ale też nie wypuszczę cie. Zaraz przyniosę ci coś do jedzenia.

- Czemu? Błagam, wypuść mnie, co ja takiego zrobiłem? - zawołałem, gdy ruszył do schodów. Schowałem twarz w dłoniach kuląc się i płacząc.

Mężczyzna również przystanął. Uniosłem wzrok nie słysząc kroków. Stał w połowie drogi plecami do mnie.

- Zatrzymałeś się - powiedział, ale ja nie zrozumiałem co sprawiło, że jeszcze bardziej się rozpłakałem.

Od autorki x2: W warszawie burza, a ja ponad 2h będę czekać pod klubem W DESZCZU na koncert. Bosko:') 😂