Nang makalabas mula sa mundo ng ilusyong ginawa ni Nunes, sila Heneral Lysandra, Javier, Vira, at Dita ay napanganga sa kanilang nasaksihan. Nakita nilang si Caelum ay halos nawawalan na ng lakas habang patuloy na nakikipaglaban kay Nunes. Ang paligid ay puno ng lagim—ang lupa ay nasunog, at ang hangin ay tila puno ng pagkabigat dahil sa matinding enerhiya na bumabalot sa kapaligiran. Alam nilang hindi na kayang magtagal pa ni Caelum nang mag-isa.

"Heneral Lysandra, kailangan nating tumulong!" sigaw ni Javier habang nakatingin kay Caelum. Kitang-kita niya ang pagod at sakit sa mukha ng kaibigan. Agad namang tumango si Lysandra, sabay sabing, "Oo, hindi na ito laban ni Caelum lamang. Kailangan natin siyang tulungan sa anumang paraan."

Nagtipon ang grupo at nag-isip ng paraan upang makatulong. Si Vira at Dita ay nagmamadaling maghanda ng kanilang mga kapangyarihan, habang si Lysandra ay kumuha ng kanyang espada, handang makipagsagupaan. Si Javier naman ay naghanda rin ng mga sandata, may isang espesyal na bagay siyang itinago, alam niyang ito ang magiging huling sandata laban kay Nunes.

"Si Nunes ay hindi na pwedeng magtagumpay," ani Lysandra. "Kung hindi tayo kikilos ngayon, baka tuluyan nang malamon ng dilim ang buong kaharian."

Dali-dali silang lumapit kay Caelum, at nakita nila kung paano ito humihingal sa labis na pagod. Halos hindi na ito makatayo ng maayos, at ang kanyang mga mata ay tila nawawalan na ng pag-asa. Subalit nang makita niya ang kanyang mga kasama, isang bagong lakas ang pumuno sa kanyang dibdib.

"Hindi ako magpapatalo," sabi ni Caelum sa sarili. "Hindi ko papayagang magtagumpay si Nunes."

Ngunit habang lahat sila'y nagtitipon, biglang lumitaw ang isang malaki at madugong demonyong ibon na nilikha ni Nunes. Ang mga pakpak nito'y puno ng mga tinik at naglalagablab na apoy, habang ang mga mata'y kumikislap sa galit at kasamaan. Sa bawat pagaspas ng mga pakpak nito, ang lupa'y tila nabibiyak, at ang mga halaman sa paligid ay nasusunog.

"Mukhang kailangan pa nating harapin ang halimaw na ito bago si Nunes," ani Lysandra, habang itinaas ang kanyang espada. "Handa na ba kayo?"

Tumango silang lahat, alam nilang wala nang oras para mag-alinlangan. Kailangan nilang tapusin ang halimaw na ito upang makatulong kay Caelum sa laban kay Nunes.

Bumuga ng apoy ang demonyong ibon, at mabilis na gumalaw sila Lysandra at Javier upang umiwas. Si Vira ay nagpaikot ng kapangyarihan ng hangin upang protektahan ang grupo mula sa init ng apoy, habang si Dita ay nagpatupad ng spell upang patigilin ang mga pag-atake ng halimaw.

"Tulungan natin si Caelum!" sigaw ni Vira. Alam niyang hindi nila kakayanin ang laban na ito nang hindi nagtutulungan. Sa isang iglap, pinagsama-sama nila ang kanilang mga kapangyarihan at itinapon ang kanilang pinakamalalakas na spell patungo sa halimaw. Nagkaroon ng matinding labanan—mga apoy, hangin, at kidlat ang nagbanggaan sa ere, habang ang demonyong ibon ay patuloy na gumaganti ng kanyang mababagsik na atake.

Si Caelum, bagaman hirap na, ay patuloy na ginagamit ang kanyang kapangyarihang apoy upang makapinsala sa halimaw. Tumalon siya sa ere, at mula sa kanyang mga kamay, inilabas niya ang pinakamalakas niyang spell na apoy. Tumama ito sa katawan ng halimaw, at ang apoy ay sumiklab sa katawan nito. Ngunit kahit pa nasugatan na ito, patuloy pa rin ang halimaw sa pagsugod.

"Hindi tayo pwedeng sumuko!" sigaw ni Javier, habang pinalalakas ang kanyang mga spell. Muli nilang pinagsama-sama ang kanilang mga kapangyarihan, at sa isang malakas na bugso ng enerhiya, tinamaan nila ang halimaw ng sabay-sabay na atake.

Nagtagumpay sila. Ang demonyong ibon ay bumagsak sa lupa, duguan at patay. Ngunit alam nilang hindi pa tapos ang laban.

"Caelum, kailangan mong tapusin si Nunes," ani Lysandra habang inilabas ni Javier ang kanyang huling sandata. "Ito ang sandata na magtatapos kay Nunes. Pero kailangan natin ng lakas upang mapuno ito ng sapat na enerhiya."

Binigay ni Javier ang sandata kay Caelum—isang matalim at magaan na espada na nagliliwanag sa tuwing ito'y hahawakan. "Ito ang magpapatumba sa kanya," ani Javier. "Pero hindi ito sapat. Kailangan mong gamitin ang lahat ng natitira mong lakas. At kami rin—lahat kami ay magbibigay ng aming enerhiya para tulungan ka."

Si Vira, Dita, Lysandra, at Javier ay nagtipon, at pinagsama-sama nila ang kanilang natitirang kapangyarihan. Ang kanilang mga palad ay kumislap ng maliwanag na liwanag, at ibinigay nila ang lahat ng kanilang enerhiya kay Caelum at sa espada na hawak nito.

Habang nagliliwanag ang espada, tumawa nang malakas si Nunes. "Sa tingin niyo ba, kaya niyo akong talunin? Wala kayong laban sa akin!" sigaw niya habang binuo ang isang malakas na spell na tila nagdidilim ang paligid.

Subalit hindi na nagdalawang-isip si Caelum. Alam niyang ito na ang kanyang pagkakataon. "Para sa lahat ng mahal ko, at para sa lahat ng pinaglalaban namin," anito, sabay hagupit ng espada kay Nunes.

Isang malakas na sigaw ang narinig mula kay Nunes nang tamaan siya ng espada. Bumagsak siya, ang kanyang katawan ay nagsimulang maglaho. Ngunit bago siya tuluyang mawala, ngumiti si Nunes, isang ngiting puno ng kasamaan.

"Hindi pa tapos, Caelum... Hindi pa dito natatapos..." ani nito, habang dahan-dahang nagiging abo at unti-unting naglaho sa hangin.

Humihingal si Caelum, alam niyang nanalo na siya. Subalit biglang narinig niya ang sigaw ni Amira. Agad niyang nilapitan si Amira, na ngayon ay nakasandal sa isang pader, duguan at humihingal.

"Caelum... tulungan mo ako..." mahina niyang sabi, habang bumubuga ng dugo mula sa kanyang bibig.

Agad na sinalo ni Caelum si Amira, habang ang luha ay dumaloy mula sa kanyang mga mata. "Hindi kita pababayaan, Amira. Nandito ako. Hindi ka mawawala," sambit niya habang pilit niyang tinatago ang kanyang pangamba.

Nakita ng kanyang mga kasama ang nangyayari at agad na lumapit. "Kailangan nating dalhin si Amira sa ligtas na lugar," sabi ni Lysandra. "Kailangan niyang gumaling."

Pero bago pa man sila makakilos, nakita nila ang patuloy na pamumutla ni Amira. Ang kapangyarihan ni Nunes ay tila baga naiwan sa katawan niya, nag-iiwan ng mga sugat na hindi kayang gamutin ng kanilang mga simpleng spell.

"Caelum..." mahina muling sabi ni Amira. "Hindi mo... kasalanan ito..."

"Shhh... huwag kang magsalita," sagot ni Caelum, habang pilit na pinipigil ang pagpatak ng mga luha. Alam niyang hindi na niya kayang ibalik ang mga sandaling ito, pero wala siyang ibang magawa kundi yakapin si Amira ng mahigpit.

Habang nakalabas na si Caelum at ang kanyang mga kasama mula sa madilim na kaharian ni Nunes, agad nilang inasikaso ang pagbabalik kay Elara at Amira sa ligtas na lugar. Kapansin-pansin na nanghihina si Elara, halos hindi na niya kayang tumayo nang maayos dahil sa lason na binigay ni Nunes. Ang lason ay tila unti-unting kumakalat sa kanyang sistema, habang si Amira naman, bagama't sugatan, ay mukhang mas mabilis ang paggaling.

"Nakikita kong hindi na pwedeng magtagal pa," sabi ni Heneral Lysandra habang tinitingnan si Elara. "Kailangan natin siyang dalhin sa Velaris agad-agad."

Mabilis silang naghanda ng portal papunta sa kaharian ng Velaris, ang lugar kung saan sila Elara at Caelum nakatira. Kilala ang Velaris bilang isa sa mga kaharian na may pinakamahusay na mga manggagamot. Habang bumubukas ang portal, tila nag-uumapaw sa alalahanin ang buong grupo, lalo na si Caelum. Alam niyang kritikal ang kalagayan ng kanyang kapatid, at kung hindi sila kikilos nang mabilis, maaaring tuluyan nang malason si Elara.

Pagdating nila sa Velaris, agad silang sinalubong ng isang manggagamot na kilala bilang si Tinong, isang matandang babae na bihasa sa paggamot ng mga sakit at lason. Tiningnan niya si Elara at Amira nang mabilis at napansin ang malalang kalagayan ni Elara. Si Amira naman, bagama't sugatan, ay nakitaan ng pag-asang gumaling sa pamamahinga.

"Amira," ani Tinong, "huwag kang mag-alala. Kailangan mo lamang ng sapat na pahinga, at gagaling ka rin."

Ngunit nang pag-usapan na si Elara, naging seryoso ang mukha ni Tinong. "Ang lason na ito... hindi basta-basta. Ito ay galing sa mga sinaunang panahon, at kakaunting tao lamang ang may kakayahang gumawa nito. Hindi ko maaalis ang lason nang basta-basta. Kailangan natin ng mga bihirang sangkap."

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Caelum, ang kanyang boses puno ng pagkabalisa. Hindi niya kayang makita ang kanyang kapatid na nahihirapan, lalo na't wala siyang magawa. "Ano ang kailangan natin para pagalingin si Elara?"

Tumitig si Tinong kay Caelum, alam niyang hindi magiging madali ang sagot. "Ang lason na ito ay may lunas, ngunit ang mga sangkap ay bihira at mahirap hanapin. Kailangan mo ng isang halaman na tumutubo lamang sa pinaka-liblib na bahagi ng kagubatan. At ang isa pang mahalagang sangkap ay makukuha lamang sa mundo ng mga tao—isang uri ng damong-gamot na doon lamang tumutubo."

Napakuyom ng kamao si Caelum, at sa isang iglap, napasuntok siya sa pader, na nagdulot ng bahagyang panginginig sa paligid. "Bakit laging ganito? Lagi kaming sinusubok," sambit niya, habang ang pagkabigo at galit ay bumabalot sa kanyang puso. Bigla namang dumating si Hadis, tahimik na lumapit kay Elara at hinawakan ang kanyang kamay. Halos hindi makapagsalita si Hadis, pero kitang-kita sa mga mata niya ang takot at pag-aalala para kay Elara. Nagsimula itong lumuha habang pinagmamasdan ang tila humihina niyang kaibigan.

Samantalang si Amira, na nakahiga at nagpapahinga, ay nakikinig sa usapan. Alam niyang ligtas na siya, ngunit hindi niya maiwasang mag-alala para kay Elara. Kahit na hindi na siya makapagsalita nang maayos dahil sa pagod, ipinarating niya ang kanyang pasasalamat kay Caelum sa pamamagitan ng isang ngiti.

"Hindi natin pwedeng sayangin ang oras," sabi ni Heneral Lysandra habang hinahawakan ang balikat ni Caelum. "Kung may pagkakataon pang maligtas si Elara, kailangan natin itong gawin agad."

"Nasaan ang halaman? Saan matatagpuan ang mga sangkap?" tanong ni Caelum, puno ng determinasyon sa kanyang boses. Alam niyang walang ibang gagawa nito kundi siya. "Sabihin mo sa akin kung saan, at kukunin ko ang mga iyon."

Hindi sigurado si Tinong, ngunit sinabi niya kung ano ang kanyang nalalaman. "Ang halaman ay matatagpuan sa pinakamalalim na bahagi ng kagubatan, isang lugar na bihirang nararating ng sinuman. At ang damong-gamot na makikita sa mundo ng mga tao... hindi ko tiyak kung saan eksaktong lugar doon. Ngunit kailangan mong hanapin ito, Caelum. Ito lamang ang paraan upang mailigtas si Elara."

Nagpatingin-tinginan sina Lysandra, Javier, at ang iba pang mga kasama ni Caelum. Alam nilang hindi magiging madali ang misyon, ngunit walang alinlangan sa kanilang mga puso. Sasamahan nila si Caelum hanggang sa huli.

"Caelum," sabi ni Javier habang iniaabot ang isang bagong sandata sa kanya. "Hindi kita pababayaan sa misyon na ito. Sama-sama natin itong tatapusin."

Ngunit si Caelum ay nanatiling tahimik, ang kanyang isip abala sa plano ng susunod na hakbang. Napatingin siya kay Elara, na ngayon ay mas lalo pang nahihirapan, habang si Hadis ay nananatiling nasa kanyang tabi. "Hindi ko papayagang mawala si Elara," sambit niya sa sarili, ang kanyang mga mata'y puno ng determinasyon at lungkot.

Pagkatapos marinig ang sinabi ng manggagamot na si Tinong, kinausap agad ni Caelum sina Heneral Lysandra at Javier. Alam niyang hindi maaaring mag-aksaya ng oras—kailangang kumilos sila agad upang hanapin ang lunas para kay Elara.

"Heneral Lysandra, Javier," ani Caelum, ang tinig niya'y matatag pero puno ng kaba, "kailangan nating pumunta sa kagubatan kung saan matatagpuan ang halaman. Walang ibang paraan upang mailigtas si Elara. Pagkatapos, kailangan nating magtungo sa mundo ng mga tao para sa huling sangkap."

Seryoso ang mga mukha nina Lysandra at Javier. Alam nilang delikado ang misyon na ito, ngunit handa silang gawin ang lahat para kay Elara.

"Hindi ka namin iiwan, Caelum," sagot ni Javier habang tinatapik ang balikat ng prinsipe. "Gagawin natin ito nang sama-sama."

"Oo," dagdag ni Lysandra, "haharapin natin kung ano man ang nasa kagubatan. Hindi natin alam kung ano ang naghihintay doon, ngunit handa akong ibigay ang lahat para mailigtas si Elara."

Walang alinlangan sa mga mata ni Caelum. Alam niyang sa bawat segundo na lumilipas, lumalapit ang kamatayan kay Elara. Kailangan nilang magmadali. Agad silang naghanda ng mga armas at gamit. Kinuha ni Caelum ang kanyang espada na binigay sa kanya ni Javier, isang matibay at magaan na sandata na puno ng enerhiya mula sa kanilang mga laban. Kinuha rin ni Lysandra ang kanyang sibat, habang si Javier naman ay nagdala ng kanyang matalim na mga patalim at mga anting-anting para sa paglalakbay.

"Iwanan natin si Elara kay Hadis at sa manggagamot. Gagawin nila ang lahat upang patigilin ang pagkalat ng lason habang wala tayo," sabi ni Lysandra habang tinitiyak na lahat ng kailangan nila ay handa na.

Pagdating nina Caelum, Heneral Lysandra, at Javier sa kagubatan, agad nilang naramdaman ang kakaibang enerhiya ng lugar. Ang kapaligiran ay tila napakatahimik, ngunit may bahid ng misteryo at panganib sa paligid. Alam nilang hindi magiging madali ang paghahanap sa halamang-gamot na kailangan para pagalingin si Elara.

"Dito dapat matatagpuan ang halamang-gamot," sabi ni Heneral Lysandra habang tinitingnan ang mga paligid. "Ngunit mag-ingat tayo. Ayon sa mga kwento, maraming nilalang dito na hindi basta-basta."

Habang nagsisimula silang maglakad, biglang may lumitaw na mga anyo sa harapan nila—mga puting anino. Si Caelum ay natigilan sa pagkakita nito.

"Puting anino?" tanong ni Caelum na may pagtataka. "Hindi ko alam na may ganito palang mga nilalang."

Natatawa namang sumagot si Heneral Lysandra. "Oo, Caelum. Minsan lang sila magpakita, pero madalas ay tahimik lang sila sa kagubatang ito. Kakaibang nilalang ang mga ito—hindi nananakit, ngunit may mga alam silang hindi natin nalalaman."

Nagpalitan ng tingin sina Caelum, Lysandra, at Javier bago magtanong si Lysandra sa mga anino. "Nais namin hanapin ang halamang-gamot na makakapagligtas sa aming kaibigan. Maaari ba ninyong ituro kung saan ito matatagpuan?"

Ang mga puting anino ay tahimik na nagturo patungo sa isang mas malalim na bahagi ng kagubatan. Napansin ni Caelum na mukhang alam ng mga anino ang kanilang pakay, kaya't nagpasalamat sila at nagpatuloy sa paglalakad.

Ngunit habang nauuna sa paglakad sina Lysandra at Javier, naramdaman ni Caelum ang isang malamig na hangin sa kanyang likuran. Napalingon siya at nakita ang isa sa mga anino na nananatili pa rin sa likod nila. Tinawag siya ng anino, at napatingin si Caelum, malalim ang pagtataka.

"Kailangan mo na ding malaman ang totoo sa lalong madaling panahon," bulong ng anino sa kanya. Bago pa man makapagtanong si Caelum, bigla na lamang naglaho ang anino, para bang sumanib ito sa hangin ng kagubatan.

Naguluhan si Caelum, ngunit alam niyang hindi iyon ang tamang oras para itanong kung ano ang ibig sabihin ng anino. Kailangan nilang magpatuloy at hanapin ang halamang-gamot bago pa lumala ang kalagayan ni Elara.

Habang tuloy-tuloy sila sa paglalakad sa loob ng kagubatan, napansin ni Caelum ang isang malakas na tunog sa kanyang tenga. Nakakunot ang kanyang noo habang lumilinga-linga, sinusubukang hanapin kung saan nanggagaling ang tunog. Hindi niya matiis na hindi tanungin ang kanyang mga kasama, kaya't agad niyang nilapitan sina Heneral Lysandra at Javier.

"Teka lang," sabi ni Caelum, "May naririnig ba kayong kakaiba? Parang may malakas na tunog sa tenga ko."

Sabay na nagtinginan sina Heneral Lysandra at Javier, parehong nagtataka. "Wala naman akong naririnig," sagot ni Heneral Lysandra habang nagpapatuloy sa paglalakad. "Sigurado ka bang hindi mo lang imahinasyon?"

Si Javier naman, sa kanyang mapagbiro ngunit nag-aalalang paraan, ay lumapit kay Caelum at kunwari'y sinilip ang kanyang tenga. "Baka may dumi ka lang sa tenga, Caelum," biro ni Javier sabay tawa.

Ngumiti si Caelum, pero nanatili pa rin ang tunog sa kanyang isipan. "Hindi ako nagbibiro," sagot niya. "Parang may kakaibang tunog talaga."

Habang nagbibiruan ang dalawa, si Heneral Lysandra naman ay nagpapatuloy sa unahan, walang pakialam sa kanilang kalokohan. "Bahala kayo diyan. Baka mahuli kayong dalawa!" sigaw niya pabalik sa kanila habang patuloy sa paglalakad.

Natawa si Javier at agad sumunod kay Heneral Lysandra, tumatakbo ng mabilis upang makahabol. Si Caelum naman ay pansamantalang tumigil, tila may bigla siyang naalala. "Sandali lang!" sigaw niya, sabay hagilap sa brown na bag na dala niya. Napansin ni Heneral Lysandra at Javier na tumigil si Caelum, kaya't pareho silang huminto at bumalik upang alamin kung ano ang nangyayari.

"Mapa?" tanong ni Javier habang nakatingin kay Caelum na tila may hinahanap sa loob ng bag.

"Oo," sagot ni Caelum habang inilalabas ang isang lumang mapa mula sa bag. "Sa tingin ko, ito ang naririnig ko sa tenga ko."

Nagtaka si Heneral Lysandra habang nakatingin sa mapa. "Ano'ng ibig mong sabihin? Ang mapa ba ang nagdudulot ng tunog?"

Tumitig si Caelum sa mapa, pinipilit intindihin kung ano ang nangyayari. "Hindi ko alam," sagot niya. "Pero mula nang malapit tayo sa kagubatang ito, parang may naririnig akong tunog na nanggagaling dito. Parang tinatawag tayo ng mapa papunta sa isang lugar."

Lumapit si Javier at tinitigan din ang mapa. "Baka may sikreto ang kagubatan na nakatago sa mapa," aniya, tinatanggap ang posibilidad na may kapangyarihan ang dalang mapa ni Caelum.

"Kung tama ang hinala mo," dagdag ni Heneral Lysandra, "mas mabuting sundan natin ang sinasabi ng mapa. Baka ito ang gabay patungo sa halamang-gamot na hinahanap natin."

Tumango si Caelum, at sabay-sabay silang nagpatuloy sa paglalakbay, pinapakinggan ang kakaibang tunog na tila nagbibigay ng direksyon sa kanila. Alam nilang ang bawat hakbang ay mahalaga, at ang oras ay tumatakbo nang mabilis habang lumalalim ang kagubatan.