Matapos ang mga nangyari, ang kaharian ng Velaris ay tila isang mundo ng sakit at pangungulila para kay Caelum. Ang kanyang puso ay puno ng luhang pinigil sa loob ng maraming araw. Ang balita ng pagkakagamit kay Prinsesa Elisse ay nagdulot ng matinding pagkabigla at pighati sa kanya. Sa mga huling sandali ng kanilang pagtatalo, nagpunta si Caelum sa kanyang silid, ang mga mata niya ay namamaga mula sa kakaiyak. Ang pagdaranas ng sakit ng kanyang pagkakahiwalay mula sa mahal niya ay tila hindi malunasan.

Nang naganap ang huling pag-uusap sa kanilang pagitan, si Caelum ay tumingin kay Elisse na ngayon ay nawawala na ng sigla. Ang kanyang mga mata ay puno ng pagsisisi at pagkadismaya habang siya ay nakahiga sa lupa. Ang bawat hakbang ni Caelum patungo sa kanya ay tila isang mabigat na pasanin, ngunit hindi na siya makapagpigil. Ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang siya ay lumapit sa prinsesa na dating mahal niya.

"Elisse," ang tinig ni Caelum ay mahina at puno ng sakit. "Bakit mo ginawa ito sa akin? Akala ko ikaw ang aking kaligayahan."

Ngunit bago pa man makuha ni Caelum ang huling sagot mula sa kanya, ang kanyang mga kamay ay umabot sa mga espada at wala nang iba pang paraan kundi ang pagtanggap sa katotohanan na ang kanyang pag-ibig ay nagdulot ng kamatayan sa sarili niyang mga kamay. Ang sakit at pighati na dulot nito ay halos hindi mapigilan. Ang kanilang huling halik, na puno ng pag-asa at pagmamahal, ay naging simbolo ng isang malungkot na pagtatapos. Ang pagsaksak sa prinsesa ay nagdulot ng malalim na sugat sa kanyang puso. Ang pag-iyak ni Caelum habang siya ay nakaupo sa tabi ng katawan ni Elisse ay isang paalala ng kanilang masakit na kapalaran.

Si Elara at Javier, na abala sa pagbuo ng plano para sa hinaharap, ay dumating upang i-comfort si Caelum. Ang kanilang mga puso ay nababalot ng kalungkutan habang binibigyan nila ng lakas at suporta ang kanilang kaibigan sa pinakamabigat na oras nito. "Hindi mo kasalanan, Caelum," sabi ni Elara habang siya ay lumapit sa kanya. "Ginawa mo ang lahat ng iyong makakaya. Huwag mong hayaang sirain ka ng pangyayaring ito."

"Ang pagkakamali ni Elisse ay hindi nangangahulugang ikaw ang may kasalanan," dagdag ni Javier, ang kanyang tinig ay puno ng pang-unawa. "Lahat tayo ay nabibigo minsan, ngunit ang mahalaga ay ang pagtanggap sa ating mga pagkukulang at ang pagtulong sa isa't isa."

Ngunit habang ang kanilang pag-uusap ay umuusad, isang bagong balita ang lumabas mula sa isang baryo malapit sa kaharian. Ang mga tao ay nag-ulat ng pag-atake ng mga nilalang na tila sumasakop sa kanilang lugar. Ang balitang ito ay nagbigay daan sa isang bagong misyon para kay Caelum at Elara. Ang kanilang pangarap na mapanatili ang kapayapaan sa kanilang kaharian ay muling naharap sa isang hamon.

Ang baryo na kanilang pinuntahan ay tila isang lugar na napabayaan at nasunog. Ang mga bahay ay wasak, at ang mga bata ay umiiyak sa gitna ng nagliliyab na mga labi ng kanilang tahanan. Ang ganitong senaryo ay nagbigay sa kanila ng isang matinding poot at pagnanasa na muling magbigay ng hustisya.

"Sa halip na magdalamhati, kailangan nating magsagawa ng aksyon," sabi ni Caelum habang siya ay tumingin sa mga nagliliyab na ruins ng baryo. "Kailangan nating protektahan ang mga tao at itigil ang mga labanan na sumisira sa kanilang buhay."

Nagpasya si Caelum at Elara na harapin ang lahat ng kalaban. Ang kanilang pagpasok sa baryo ay isang tanawin ng determinasyon at lakas. Ang kanilang kapangyarihan ay ginamit upang labanan ang mga nilalang na sumasalakay, at ang kanilang pag-aasar sa mga kalaban ay tila isang paraan upang ipakita ang kanilang lakas.

"Hoy, mga nilalang! Bakit hindi nyo subukan ang lahat ng kapangyarihan ninyo?" sabi ni Caelum habang siya ay naglalabas ng apoy mula sa kanyang mga kamay. "Nais naming makita kung sino ang tunay na malakas dito!"

Si Elara ay nagbigay ng suporta sa pamamagitan ng paggamit ng kanyang kapangyarihan sa hangin upang magpalipad ng mga kalaban na sumubok sa kanilang lakas. Ang mga laban ay nagiging matindi at puno ng pwersa, at ang kanilang pagsasama ay nagbigay sa kanila ng lakas upang mapanatili ang kanilang laban.

Ngunit habang ang kanilang laban ay umaabot sa sukdulan, si Elara at Caelum ay hindi nag-atubiling ipakita ang kanilang tunay na lakas. Ang bawat palo at pagsabog ay nagpapakita ng kanilang determinasyon na mapanatili ang kapayapaan at seguridad para sa kanilang mga nasasakupan.

Ang tagumpay ng kanilang laban sa baryo ay isang patunay ng kanilang lakas at tapang. Ngunit sa likod ng kanilang mga tagumpay, ang mga balita at pangyayari ay patuloy na nagiging mas kumplikado. Ang kanilang paglalakbay ay puno ng pagsubok, ngunit ang kanilang pagkakaisa at determinasyon ay nagbibigay sa kanila ng pag-asa sa gitna ng mga pagsubok.

Sa kabila ng mga pagsubok na kanilang dinaranas, ang kanilang paglalakbay ay patuloy na umaabot sa susunod na kabanata. Ang kanilang pagsusumikap na mapanatili ang kapayapaan at protektahan ang kanilang kaharian ay magpapatuloy, at ang kanilang paglalakbay ay magbibigay sa kanila ng higit pang mga pagsubok at tagumpay sa hinaharap.

Ang lungsod ng Kilijuma ay nababalot ng matinding tensyon habang si Elara at Javier ay naglalaban laban sa mga masasamang puwersa na sumalakay. Ang mga lansangan ay puno ng kaguluhan, at ang mga kalaban ay abala sa pagsakop ng bawat bahagi ng lungsod. Sa ilalim ng mga naglalagablab na apoy at sumabog na mga kasangkapan, sina Elara at Javier ay nagbigay ng kanilang lahat upang protektahan ang mga hindi makalaban.

"Javier, ito ang pagkakataon natin na ipakita ang ating lakas!" sigaw ni Elara habang naglalabas siya ng mga kidlat mula sa kanyang mga kamay, tinatamaan ang mga kalaban na nagtatangkang lumapit sa kanila. "Hindi natin pwedeng hayaan silang mangibabaw sa lungsod na ito!"

"Alam ko, Elara!" sagot ni Javier habang siya ay nag-aalab ng mga pwersa ng lupa at hangin, na nagbibigay sa kanila ng bentahe laban sa kanilang mga kalaban. "Ngunit paano kung hindi tayo sapat? Paano kung hindi natin kaya?"

"Hindi tayo pwedeng mag-isip ng ganon!" sagot ni Elara habang binabalik ang kanyang focus sa laban. "Ang Kilijuma ay kailangan natin protektahan, at ito ang ating tungkulin!"

Mula sa likuran, isang pangkat ng mga kalaban ang lumapit, ang kanilang mga mata ay naglalabas ng kasamaan. Ang kanilang pinuno, isang malakas na mandirigma na nagngangalang Goran, ay naglalakad sa gitnang bahagi ng mga sundalo.

"Tama ka," sabi ni Goran habang siya ay naglalabas ng mga malalakas na enerhiya mula sa kanyang katawan. "Ngunit hindi ninyo maiaalis ang katotohanan na wala kayong kapangyarihan upang mapigilan kami!"

"Nagsasalita ka ng may kumpiyansa, ngunit alam mong hindi ito magtatagal!" sagot ni Elara, ang kanyang mga mata ay naglalabas ng mga nagliliyab na kidlat. "Hindi mo kami matitinag, at hindi mo matutumbasan ang aming determinasyon!"

"Determinasyon?" nagtanong si Goran na may halong pangungutya. "Ang determinasyon ay hindi sapat upang labanan ang tunay na lakas. Tingnan mo ang paligid mo, Elara. Ang lahat ng ito ay pinatay na!"

"Hindi mo kami mapapadurog ng mga salita mo!" sigaw ni Javier habang siya ay lumalaban sa isang grupo ng mga kalaban, ang kanyang mga pwersa ng lupa at hangin ay lumilipad sa paligid. "Hindi mo kami matitinag!"

Ang mga kalaban ay nagkaroon ng pagkakataon na tumungo sa harapan ni Elara at Javier, ngunit hindi nila nalamang nasusukat ang kapangyarihan ng dalawa. Ang laban ay naging matindi, at ang bawat pag-atake ay puno ng enerhiya at lakas. Ang mga kalaban ay nahulog sa lupa mula sa malakas na pagsabog ng kapangyarihan ng mga pangunahing tauhan.

Ngunit sa kabila ng kanilang pagsusumikap, si Goran ay nagkaroon pa rin ng pagkakataon na magpamalas ng kanyang kapangyarihan. Sa isang sulyap, ang kanyang mga kamay ay naglabas ng malakas na enerhiya na tumama sa harapan ni Elara. Ang kanyang mga paa ay dumulas sa lupa, at ang kanyang katawan ay umuuga mula sa lakas ng atake.

"Elara!" sigaw ni Javier habang siya ay nagmamasid sa kanyang kaibigan na nahulog sa lupa. "Huwag kang mawalan ng pag-asa!"

"Hindi ako mawawalan ng pag-asa!" sagot ni Elara habang siya ay bumangon at naglapat ng mga kidlat sa paligid. "Hindi tayo pwedeng magpatalo!"

Ang labanan ay naging mas madugo, at ang mga kalaban ay tila hindi na natatakot sa lakas ng dalawang bayani. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, si Elara at Javier ay patuloy na lumalaban. Ang kanilang determinasyon at lakas ay naging simbolo ng pag-asa para sa lungsod ng Kilijuma.

"Pumunta tayo sa likuran!" sigaw ni Elara habang siya ay lumalapit sa mga kalaban. "Hindi tayo magwawagi dito hangga't hindi natin naaalis ang mga banta!"

Ang mga kalaban ay nagkaroon ng pagkakataon upang sumingit, ngunit sa huli, si Elara at Javier ay nagtagumpay sa kanilang laban. Ang kanilang pwersa at lakas ay nagbigay sa kanila ng tagumpay, at ang lungsod ng Kilijuma ay muling nakatanggap ng kapayapaan.

"Javier," bungad ni Elara habang nakaupo sa isang bato, ang kanyang mga mata ay nakatingin sa malalayong bundok ng Kilijuma. "Nag-aalala ako kay Caelum. Hindi natin siya nakita mula nang umalis siya sa palasyo. Ang Kilijuma ay napakalawak, at hindi natin alam kung nasaan siya."

"Oo, naiintindihan ko," sagot ni Javier habang siya ay tumabi kay Elara. "Ang pag-aalala mo para sa kanya ay makatwiran. Hindi biro ang sukat ng lugar na ito, at maaaring matagal pa bago natin siya makita."

"Ngunit paano kung siya ay nasa panganib?" tanong ni Elara, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. "Hindi ko maipaliwanag, pero parang may nararamdaman akong hindi maganda. Baka may nangyayari sa kanya na hindi natin alam."

"Alam kong mahirap ang sitwasyon," sabi ni Javier, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-unawa. "Ngunit kailangan nating magtiwala sa kanyang lakas at sa kanyang kakayahang mag-survive sa anumang pagsubok. Kasama ng kanyang tapang, tiyak na malalampasan niya ang mga panganib."

"Ngunit hindi ko maalis sa isip ko ang posibilidad na maaaring magtagal bago siya makahanap ng tulong o magamit ang kanyang kakayahan," dagdag ni Elara. "Ang Kilijuma ay masyadong malaki at maaaring hindi niya alam kung saan pupunta."

"Oo, alam ko ang pinagdadaanan mo," sabi ni Javier habang siya ay nag-aalala rin. "Pero kailangan nating mag-focus sa ating mga kasalukuyang gawain. Sa ngayon, ang mga tao ng Kilijuma ang kailangan nating tulungan. Kapag natapos natin ito, magagawa nating hanapin si Caelum."

"Ikaw na nga ang nagsabi na magtiwala tayo sa lakas ni Caelum," sagot ni Elara, ang kanyang mga mata ay nagliliwanag ng pag-asa. "At tama ka, kailangan nating gawin ang lahat ng makakaya natin. Magsusumikap tayo, at umaasa akong makikita natin siya sa lalong madaling panahon."