Nightmare

Irytujące pukanie do drzwi.

— Wejść — drzwi się otworzyły i wszedł, przez nie ten fioletowy taki.

~~ Witaj szefuńciu! ~~ jego uśmiech wywołuje u mnie uczucie wymiotów... A to dziecko uczucie złości.

~~ Wuwu! ~~ irytujące stworzenie... 

— Daj mi ją i idź — powiedziałem przeglądając papiery. Muszę wybrać jedno z kilkuset AU, na wybudowanie nowej bazy.

~~ Jak szefuńcio chce! ~~ spojrzałem na niego. Pocałował dziecko w policzek i podszedł do mnie ~~ Bądź grzeczny aniołku ~~ i kolejny pocałunek, ohyda. Fioletowy podał mi ją i po chwili wyszedł. 

— Radziłbym ci się odkazić zanim dostaniesz jakiejś infekcji od tego zboczeńca... — westchnąłem kładąc ją sobie na kolana i przytrzymując jedną ręką.

~~ Wuwu! ~~ jaki kurwa wuwu?! 

— Słuchaj ty mała irytująca i nikomu niepotrzebna istoto. Nie masz kurwa prawa do nazywania mnie wujkiem. Jestem twoim wrogiem i kiedyś się ciebie pozbędę, albo teraz, ale to zależy od tego jak bardzo będziesz mnie irytować — mój wzrok znowu spoczął na kartkach papieru. 

To musi być spokojne miejsce i takie którego nikt się nie spodziewa. 

~~ Mama... ~~ lekko zdziwiony spojrzałem na Lux. Miała łzy w oczach. 

— Twoja mama smaży się gdzieś na dole w piekle — ona i tak nie rozumie to po co się wysilam do rozmowy? 

~~ Tata? ~~ nadal się na mnie gapi...

— Cross jest, przez ciebie w szpitalu... — wstałem z nią na ręce. 

Nie mogę się, przez nią skupić. 

— Bachorze zróbmy tak... Ty sobie poleżysz na dywanie w ciszy, a ja zajmę się pracą — odłożyłem ją i znów usiadłem — Może zaśnie... — westchnąłem dalej przeglądając papiery. 

Może wybiorę Haventale? Kto wpadłby na pomysł, że banda morderców będzie żyła w niebie? Nie... To zły pomysł. Powinienem wybrać miejsce gdzie od czasu do czasu będzie można kogoś zabić i nikt się nie skapnie... Hm... Wziąłem do ręki akta z Fellswap. Może ten świat się nada?

~~ Tata! ~~ podniosłem wzrok znad papierów, a moje oko spotkało się z wściekłym spojrzeniem Cross'a...

Cross

Przebłagałem Killer'a, by mnie wziął do bazy. Teleportował mnie do samego gabinetu Nightmare. I co widzę na podłodze? Moją córkę!

— Oszalałeś?! — wziąłem ją na ręce i przytuliłem patrząc na niego wściekły.

— Dlaczego nie leżysz w szpitalu?! — on również wyglądał na złego, ale ja mam więcej powodów, by się wściekać.

— A dlaczego nie odzywałeś się do mnie od wypadku Dream'a?! I dlaczego zabrałeś ze sobą Lux?! — usłyszałem płacz małej, więc zacząłem ją lekko kołysać. 

— Nie muszę ci odpowiadać na tak głupie pytania! — obszedłem biurko dookoła i stanąłem tuż obok niego. 

— Dla ciebie to są głupie pytania?! — obróciłem go na krześle w taki sposób, że nasze twarze były do siebie przodem — Głupie jest dla ciebie, że się martwiłem o moją córkę i ciebie?! To jest dla ciebie głupie!? — Lux dalej płakała. Odsunąłem się kilka kroków i zacząłem ją tulić delikatnie — Proszę powiedz mi czy miałeś jakiś związek z... wypadkiem Dream'a... — poczułem ból w klatce piersiowej. 

— Nie miałem z tym nic wspólnego. Byłem wtedy z tobą! Myślisz, że byłbym w stanie go zabić?! — wstał podchodząc do nas. 

— Tak Nightmare... Ty byłbyś w stanie zabić każdego... — wyszeptałem odwracając wzrok. 

— Myślisz, że bym cię zabił? — nie odpowiedziałem — Rozumiem... Nie ufasz mi... — spojrzałem na Lux, wyglądała na bardzo wystraszoną, w sumie nie ma się co dziwić czyż nie?

— Nie o to chodzi... Ty po prostu czasami nad sobą nie panujesz... Bałem się, że zrobisz Lux krzywdę kiedy chociaż raz zapłacze... — patrzył mi w oczy mając usta niewiele centymetrów od moich.

— Miałem taki zamiar... Ale byś mnie wtedy znienawidził... — uśmiechnąłem się lekko.

— Cieszę się, że coś dla ciebie znaczę — pocałowałem go w policzek.

— Znaczysz dla mnie naprawdę bardzo dużo... Dlatego nie zrobiłbym nic co sprawiłoby twój smutek — już czułem jego usta na moich, ale w tym momencie odezwała się moja mała dzidzia — No kurwa... — odsunąłem się patrząc na mój skarb.

— O co chodzi Lux? — przytuliłem ją i się uśmiechnąłem.

***

Zastanawiam się nad
sensem istnienia...