Kiedyś było duże zapotrzebowanie na pielęgniarki, co czyniło, że był to najbardziej opłacalny zawód. Jestem Ann Lusen Mia. Moim szefem jest Dr Sebastian. Znamy wszystkie nazwy i formy ludzkiego ciała. Powiedział mi ostatnio, że poznał nowy sposób na utrzymanie pacjentów przy życiu. Myślałam, że będzie to coś nowego.

Zauważyłam, że traktuje mnie milej niż innych, zawsze jest dla innych zimny. To bardzo poważny lekarz. Stopniowo zdawałam sobie sprawę, że zakochałam się w nim... i po pewnym czasie, gdy spędzaliśmi ze sobą coraz więcej czasu i on wyznał mi swoją miłość. Przyjęłam go.

Kiedy to się zaczęło, byliśmy ze sobą o wiele bliżej, czułam się prześladowana, ale nie obchodziło mnie to. Myślałam, że to normalne skoro go kocham, więc to nie był problem. Wszystko było w porządku, aż pewnego dnia zaprosił mnie do swojego domu na kolację. Zgodziłam się z nim zjeść.

Kiedy bylliśmy u niego w domu wydawał się trochę spięty, w końcu powiedział, że ma dla mnie niespodziankę. Ukląkł przede mną na ziemi i wyciągnął pierścionek. Spytał, czy zechcę go poślubić. Byłam taka szczęśliwa! Oczywiście się zgodziłam. Powiedział, że ma dla mnie jeszcze jedną niespodziankę... w piwnicy.

Zeszliśmy w dół po schodach. Włączyłam światło i wszystko zobaczyłam, martwe ciała na podłodze. Przestraszyłam się i powiedziałam mu, że może o mnie zapomnieć, że nie będę tak szalona, żeby go poślubić.

Próbowałam uciec, lecz on złapał mnie za szyję, rzucił na podłogę i włożył mi płaszcz, ten co noszą pacjenci w naszym szpitalu. Po długim czasie, kiedy byłam zamknięta w piwnicy, wrócił. Ale nie wyglądał tak samo, jak ten dobry lekarz, którego kochałam. Tym razem jego oczy były jak u szalonego psychopaty. Podszedł do swojego lekarskiego ubrania, jakby był gotowy do zabiegu.

Powiedział, że nie chce, bym go kiedykolwiek opuściła. Wbił mi nóż w serce i powiedział, że mam się nie bać... że chce, bym do niego wróciła... potem zmarłam.

Moje ciało się obudziło, ale to nie było moje ciało. Było wyższe... nie mogłam się ruszyć, bo to okropnie bolało. Byłam przykuta do stołu. Sebastian usłyszał, że wstałam, odwrócił się do mnie i powiedział, że teraz jesteśmy w stanie być razem na zawsze.

Zdenerwowałam się i wzięłam całą swoją siłę do kupy, i udało mi się rozerwać łańcuchy. W gniewie nie zauważyłam, że nie mam rąk... rozejrzałam się i zobaczyłam, że są w łańcuchach przyczepionych do ściany. Musiałam je stamtąd wyjąć w kawałkach. Ponadto, zniszczyć drzwi, by wydostać się z tego przeklętego domu.

To była moja historia... a teraz... jestem potworem... który ma pozostać na zawsze sam... Bardzo dziękuję za przeczytanie.