CHAPTER TWENTY-THREE | PROPOSAL

Bianchi

"BAKIT kaya hindi sumasagot ang isang 'yon?"

Kanina ko pa tinitingnan ang cellphone ko. Inaabangan na mag-message o mag-call back si Jaziel dahil maraming beses ko na siya tinawagan ngayong araw. Sobrang busy ba niya at pati cellphone ay hindi na mahawakan. I understand his struggles but texting me that he's busy won't consumed long. Gusto ko lang naman malaman kung ayos lang ba siya.

Lampas ulo ang stress niya sa internship noong nakaraan linggo kaya gusto ko makasiguro na ayos lang siya. I cannot travel from here to London that easily. I need Kuya's permission which is impossible even if it's his birthday tomorrow. Ngayon ang birthday ni Venice kaya nagpaalam ako sa school na uuwi muna ngayon weekend. I will celebrate with them and deliver the good news I have in my hand now.

Matataas ang grades ko at isa ito sa mga regalo ko kay Kuya. Ibabalita ko rin sana kay Jaziel kaso hindi ko naman siya ma-contact. Baka si Kuya kausap niya! Malapit ko na talaga isipin na karibal ko si Kuya pagdating sa kanya.

"We're here lass!" Napalinga ako sa paligid at nasa tapat na nga ako ng bahay namin. Agad ako kumuha ng pambayad at inabot iyon sa driver.

"Tita Bia!" Sigaw na agad kong narinig nang bumaba ako sa taxi. Naka-lock ang gate kaya hindi makalabas si Venice pero excited na talaga siyang mayakap ako at pinakialaman na ang tarangkahan ng gate.

"Wait a minute, lovey," sabi ko saka inayos ang pagkakasukbit ng bag ko sa balikat at ako na ang nagbukas ng gate. Agad ako niyakap ni Venice at nang yumukod ako'y pinugpog niya agad ng halik ang aking pisngi. "Do you miss me?"

Tumango siya. "Do you have pasalubong for me?"

I chuckled. "Of course I have." Inalis ko sa balikat ko ang bag at binukas iyon saka nilabas ang unicorn pillow that I both in an expo inside the university.

"Woah, it's unicorn!" Niyakap iyon ni Venice nang mahigpit. "Thank you. Love you!"

Tumakbo na siya papasok sa bahay bitbit ang unicorn pillow. Nakangiti akong binuhat ulit ang bag at lumakad na papasok sa bahay. Si Kuya ang una ko nakita dahil kausap niya si Venice.

"Did Jaziel called you today?" tanong ko.

"Really? Iyan talaga ang tanong mo agad sa akin, Bianchi Denise?" Umirap ako sa kanya. Kailangan buong pangalan? Nagtatanong lang naman ako dahil nga papasa na silang kambal ni Jaziel. "Don't you miss me?"

"I do, but he's not answering my call!"

"Maybe he's busy. Come here," lumapit ako kay Kuya at niyakap siya.

"I have a gift for you." I handed out a small envelope that I was holding. "Advance happy birthday, Kuya!"

Maang siyang tumingin sa akin at dahan-dahan binuksan ang envelop. "What is this, Bia?"

"See it for yourself,"

"Hindi naman siguro ito letter sa dean's office dahil may ginawa kang mali?"

"Judgmental mo naman, Kuya. Matinong estudyante ang kapatid mo,"

"Maigi naman pero napa-away kami ni Ate sa university namin noon. You may ask the dean about Ate's case."

"Si Ate napa-away?" 

Tumango si Kuya. Hindi ako makapaniwala. Sobrang mala-anghel ang mukha ng panganay naming kapatid kaya ayokong maniwala. "Someone mistaken her as the lacrose player's girlfriend. That time Ate's focus was on her graded recit when they confronted her. Stress kaya napikon si Ate at sinundo ko na lang siya sa office dahil nga napa-away."

"Hindi iyan letter galing sa dean Kuya kaya kalmahan mo. Mabait pa ako ng konti." Kuya finally opened the envelop and his face suddenly lit up when he saw my grades. "Bilib ka na ba sa akin?"

"Kailan ba ako hindi bumilib sayo? Nagawa mo ito kahit may part time job ka. What do you want as a reward?"

"A plane ticket to London." Diretso kong sabi. Expected ko nang magtatanong siya kung ano gusto ko kaya hindi na nag-preno pa. Kahit naman bigyan niya ako cash, idadagdag ko lang din iyon sa iniipon ko na pambili ng plane ticket papuntang London.

"I will send it to your email on Monday."

"Talaga Kuya?"

"Yeah, on Spring break."

Yes! Pwede ko ba hilahin ang Spring break? Excited na ako at mas kailangan ko pa galingan para lagi may ganitong reward.

See you on Spring break, London!

***

HINDI KO pa rin nakaka-usap si Jaziel hanggang ngayon at naiinis na ako. I kept asking Kuya if he contacted him but I got nothing but a cold stare and nod. May pakiramdam ako na may nililihim siya pero dahil birthday niya bukas, hindi ko muna siya aawayin.

"Tita Bia, how do I look?" Pukaw ni Venice sa akin saka umikot-ikot siya sa harap ko.

Kung hindi ko pa pipigilan ay mahihilo na siya at mabubuwal. My niece is wearing her new lavender color tutu dress with a butterly on its chest part. Bukod sa unicorn, mahilig din ang pamangkin ko sa butterfly o kahit anong lumilipad except sa langaw, lamok at ipis.

"You're so pretty, lovey!" Ngumiti si Venice at niyakap ako.

"It's from Jaziel." Regalo ni Jaziel ang tutu dress niya? Magtatanong pa ako dapat kaso dumating si Kuya at kinuha ang pamangkin ko dahil hihipan na daw ang cake sa labas.

"Let's go outside now, Bia," ani Kuya sa akin.

Ang weird talaga.

Tiningnan ko uli ang aking cellphone at nang wala pa rin reply o call back, basta ko na iyon iniwan sa couch saka lumabas na.

May mangilan-ngilan kami na bisita ngayon. Ang iba'y kaibigan ni Venice sa school at naglalaro sila sa garden habang ang mga magulang ay nagku-kwentuhan sa gilid. I never expect Kuya to be a socialite at his daughter's school. Lalo't ang mga tingin ng nanay sa kanya ay para siyang hinuhubaran na. Gwapo si Kuya kaso exclusive ang puso niya para sa isang tao.

He went out on a blind date several times but no one reached the second date level. Maybe Kuya is too much for them. Si Heart lang naman kasi ang nakakasabay sa ugali niyang pabago-bago lalo kapag stress siya. Daig pa niya ako kapag may regla.

"Bia, help me handing this food on the kid's table after Venice blows her cake," ani Mama sa akin.

"All right, 'Ma." Nilapitan niya ako saka tiningnan mula ulo hanggang paa. "Why? What is it?"

"Why don't change into something presentable upstairs? Madami ka namang damit na mas maayos sa closet mo."

"This is okay, 'Ma. Saka hindi naman ako ang birthday kaya ayos na 'to. Pareho ng kulay ng damit ni Venice."

"What's with a long face?"

"Hindi pa kasi ako tinetext o tinatawagan ni Jaziel, 'Ma."

"Baka busy lang. Tara na at hihipan na ng pamangkin mo ang cake."

Pareho lang sila ng sagot ni Kuya. Ang weird pero sige na nga't hindi ko muna iisipin. Humanda talaga sa akin si Jaziel kapag tumawag siya dahil kanina pa ako nag-o-overthink dito!

Kuya gathered all the kids in front. Tumayo sa harap ng unicorn slash butterfly cake niya si Venice. Kumanta ang mga bata ng birthday song at abot tainga ang ngiti ng pamangkin ko. I used Mama's phone to take photos. Iniwan ko cellphone ko sa loob dahil naiinis na talaga ako kanina pa.

"Happy birthday, lovey!" I said,

"Thank you!" tugon ni Venice.

Kinuhaan ko sila ng picture ni Kuya tapos may isang nanay na nagsabing kukuhaan niya kami ng family picture. I stood on Venice's right side and Mom hook her arms on mine. Dalawang shot ng wacky at formal pose ang kinunan nang nanay ng kaibigan ni Venice. Dapat kasama namin si Jaziel kaso hindi ko nga ma-contact kanina pa. Nangako pa naman iyon sa pamangkin ko na pupunta sa ngayon tapos hindi pala.

Ang sakit kaya umasa at maghintay ng tawag na hindi namam pala darating!

Gusto ko na lang talaga umiyak kaya lang ayoko naman na makita ako ni Venice na nagda-drama. Matanong ang batang iyon at hindi hihinto hangga't walang nakukuhang sagot. Manang-mana may Kuya talaga.

"Jaziel!" sigaw ni Venice saka nagmamadaling bumaba sa upuan at patakbong lumapit sa may gate.

Nangunot ang noo ko sandali at unti-unting nawala matapos makilala na si Jaziel nga ang dumating. He's holding a huge teddy bear which he handed on my niece. Lumapit ako sa kanila at nginitian naman ako ni Jaziel agad. Pinaglapit kami ni Venice at pinahawakan ang teddy bear bigay sa kanya ni Jaziel. Umirap ako dahil buong araw ko siya hindi ma-contact tapos narito pala siya sa Scotland!

"What's your alibi, huh?" untag ko sa kanya.

"Scold me later after I pulled this off," he said back. Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siya lumuhod sa harapan ko at inumang ang isang box na dahan-dahan niya binukas. Tumambad sa akin ang isang singsing na may hindi kalakihang bato sa gitna. I know it's diamond and I expect niether of this and his appearance here. "Will you marry me, Bianchi Denise Trinidad?"

***

"WILL YOU MARRY ME, Bianchi Denise Trinidad?" Tanong na hindi ko inasahan maririnig ko ngayon.

Natuon ang tingin ko kay Jaziel at sa singsing. Salitan ko sila pinagmasdan bago lumingon kay Kuya at Mama. They're smiling from ear to ear. Si Venice din na nakatayo sa tabi namin ay nakangiti. Agad ko napagtanto na alam nila ang plano ni Jaziel at ito ang weird ko na nararamdaman kanina pa.

"Will you spend another lifetime with me? We can marry after your graduation. I will wait and you know that I'm good at waiting. I waited for your brother's approval for this, it's dreadful but somehow worth it because it's you that I'm trying to win."

Hindi ako makapagsalita agad dahil iniisip ko kung totoo ba muna ang mga nangyayari. I slightly pinched my cheek and I gained a giggles from Venice and Jaziel.

"You know what I hate you and your surprises but this is one of the best." Lumingon ako ulit kay Kuya at nang tumango siya ay agad ko binalingan si Jaziel. "Yes. I'll marry you after my college graduation."

Jaziel immediately sealed the ring on my finger and then stood and hugged me.

"Yehey!" sigaw ni Venice at niyakap kami pareho.

"She told me to bring Teddy," mahinang sabi ni Jaziel sa akin. Natawa ako. Jaziel kissed me on my lips then my nose and eyes. "I love you, Bia."

"I love you more, Jaz,"

Nagpalakpakan lahat nang humarap kami at ipakita ko sa lahat ang singsing na suot ko. Ang ganda noon sa aking kamay lalo kapag natatamaan ng sinag ng araw na papalubog na. Hanggang sa mga oras na ito'y hindi pa rin ako makapaniwala na engaged na ako sa lalaking pumigil sa akin dahil akala niya'y tatalon ako sa tulay. We had a crazy first meeting that led being friends, best friends, lovers and now an engaged couple. It's indeed a crazy attachment that binds us together.

"Have you read my letter before?" tanong ni Jaziel nang kami na lang dalawa sa garden.

Nabaling ang tingin ko sa kanya matapos pagmasdang maigi ang suot ko na singsing. "Not yet, but I'm always carrying that wherever I go."

Kinuha ko ang sulat na sinasabi niya mula sa bag ko at pinakita iyon sa kanya.

"I memorized what's in it, Bia." Lagi niya sinasabi iyon sa akin na hindi ko naman alam kung paniniwalaan ko ba. "It was love at first sight. From the moment I saw you in that bleacher, cheering for my cousin, my heart start beating as if it wanted to go out of my chest."

Huminga nang malalim si Jaziel matapos magsimulang magsalita. I immediately opened the letter to see if he was telling me the same words written in his letter.

"When I discovered my cousin was cheating, I immediately followed you to London. I was the one who bumped and walked passed through you at the airport. I got scared to tell you the truth and my real identity. I wanted to protect your smile because it's like a sun that shines in my dull world. I told myself if my cousin failed to protect your smile, I'll do it even if I couldn't replace him in your heart. It's crazy. As crazy as the attachment that we both have for each other."

I gasps loudly and couldn't believe it. Ngumiti si Jaziel sa akin saka hinawakan niya ang aking kamay.

"I didn't mean to fool you, Bia. I love you so much since the day I saw you and I cannot afford to hurt or see you cry." Hindi maiwasang maiyak. He wiped my tears as he cupped my face. "Don't cry," he said.

"I love you," I said and kissed him on his lips.

Jaziel may not be the guy I loved first, but he's the truest among them all. I found home in his arms and I discovered it isn't a place - it's a person. Masaya akong sabihin na sa wakas nakauwi na ako sa aking tahanan.