Ik had twee weken vrij dus besloot ik maar weer eens terug naar huis gedaan. Opgelucht dat mijn mooie poster nog niet is opgehangen, schreeuwde ik dat ik thuis was. Nou, thuis was chaos. 

Toegegeven was ik maar 4 dagen weg, maar het is dan toch weer een hele belevenis als je weer terug in de 4-man samenleving zit. Weer een hele dynamiek. Mijn pa moest gewoon werken, dus die liep ik niet in de weg, maar mijn moeder en mijn zusje waren overal. 

Dat geschreeuw ook steeds. Moira wil je een tosti? Moira wil je een koekje? Moira wil je mee een bordspel doen? Nee, Moira wil gewoon even werken aan school voor deadlines. 

Waarom ik dan niet in Tilburg ben gebleven? Ik had één deadline (een groepsopdracht jippie) en verder helemaal geen colleges. Thuis zijn leek me dan wel gezellig. Nope. Verstikkend. Ik houd van mijn alleen-tijd. Even filosoferen over mijn zijn, wat bellen met vrienden en gedachteloos luisteren naar muziek. Alleen dan hoor ik er nu Elvis en deuntjes van Fortnight doorheen. 

Ondertussen was mijn zusje ook behoorlijk ziek die week. Geen koorts, maar een goede week of twee al wel verkouden. Dus toen Lilly vroeg om langs te komen, was ik maar niet gekomen. Tegenstrijdig ging ik natuurlijk wel als onderdeel van cruciale beroepsgroep naar de Hema. Ja, mensen, ik als Hema-medewerker ben prominent in onze samenleving. Meer dan de advocaten blijkbaar die hun rechtbanken wel konden sluiten. Altijd een leuk vooruitzicht om te weten dat ik nu belangrijker ben dan later. 

Monique was niet blij met hoe het ging met de Hema. Deels waren we teleurgesteld in de mensen die toch met hun handen broodjes blijven pakken (gebruik toch de tangen), maar vooral waren we bezorgd om de omzet die we misliepen. 

'Als je naar huis kan, kan je nu naar huis,' suggereerde ze dan ook maar. We stonden daar met veel te veel personeel. Allereerst gingen de internationals weg, omdat die alleen maar konden vullen. Daarna kregen we gewoon minder uren. De stilte werd pas echt zichtbaar na de geef-geen-handen maatregel. Al was ik soms nog steeds verrast dat mensen in grote groepen kwamen. Vooral middelbare scholieren van een jaar of 15 wilden ineens per se zachte notitieboeken halen. 

Afgelopen zaterdag was er wel heel gezellig een man die steeds "anderhalve meter afstand" riep. Net alsof om de tien minuten het ook niet werd omgeroepen door de hele winkel. En toch, hè, doen vrij weinig mensen het. Ik vergeet het vaak ook eerlijk gezegd. Het is heel raar iemand aan te spreken met zo veel ruimte. Dan heb ik bijna de neiging harder te gaan praten. 

Over moeilijk praten gesproken. Er was ook een buitenlander die niet goed kon beschrijven waar hij naar zocht. 'Bidkleren' verstond ik. 'Bidkleren?' reageerde ik dan ook terug, maar dat leek niet goed aan te komen. Dus ik vouwde maar mijn handen in elkaar en deed alsof ik bad. Dat kwam gelukkig wel aan, en nee hij zocht geen bidkleren. Had het ook niet verwacht, want dan was hij wel erg verdwaald. Al komen mensen wel vaker voor de meest random dingen naar de Hema. 

'Bedkleren,' zei hij toen. Nou, dat kon ook echt van alles zijn. 'Voor wie?' vroeg ik hem dan ook. Mijn eerste gok was een pyjama, maar voor hetzelfde geld zoekt hij een leuk lingeriesetje voor zijn vrouw. 

'Voor een jongetje,' zei hij toen. 

Dus ik begeleidde hem door de kinderafdeling en wees hem de pyjama's aan. Ook de shortama's, want dat is blijkbaar een woord. Een pyjama met een korte broek. The more you know. 

Maar natuurlijk zocht hij dat ook niet. 'Matras!' riep hij ineens. Eigenlijk kwam ik weer terug op het kinky lingeriesetje idee, maar ik ging maar weer voor het logische en bracht hem naar de dekbedovertrekken. Daar heb ik hem achtergelaten. Geen idee of hij het gevonden heeft.

De rest van de dag was ik vooral bezig met mensen die thermometers en puzzels nodig hadden. Men is er eindelijk achter dat de desinfecterende gel op is bij de Hema. Nu bij deze, een oproep voor iedereen, de thermometers zijn ook uitverkocht. Ook belangrijk feitje: we hebben geen puzzels. 

Ik vind het sowieso wel bizar hoor. Waarom heeft iedereen allemaal precies dezelfde hobby's? Kan je echt niks beters verzinnen dan puzzelen en een lange boswandeling? Ik had die dag wel gewoon kunnen opvullen. Oké, ik kon natuurlijk gewoon werken, maar die andere dagen had ik ook wat te doen. Schoolwerk bijvoorbeeld. Ik heb niet écht vakantie. Ik heb echt veel gemiste colleges in te halen. Ik heb geschreven, een beetje Indonesisch geleerd en chocolademuffins gebakken om zomaar wat op te noemen. Maar goed, niks mis met puzzelen.