Wysoka blondynka o szarych oczach jak zwykle była otoczona przez chłopaków mieszkających w tym samym domu dziecka.

-Sev, dlaczego widujemy cię tak rzadko, tylko w wakacje?-Zapytał wysoki brunet, o niebieskich oczach-Mark, a reszta skupiła się na Sevilli.

-Kotuś...-Zaczęła Sevilla słodkim tonem, lecz przerwał jej głos Dyrektorki domu dziecka.

-Panno Black, proszę do mnie-Takie słowa "wypluł" stary głośnik.

-NIE!-Jęknęli chłopcy i smutni odprowadzili ją do gabinetu Dyrektorki.

-Ale wróć szybko-Poprosił wysoki blondyn, o różowych oczach-Pierre.

-Jasne, Misiaczku-Zaśmiała się, a reszta wsłuchiwała się w jej śmiech.

-Dzień dobry-Powiedziała Sevilla po wejściu do gabinetu, po czym zamknęła drzwi i stanęła przed biurkiem. 

-Dzień dobry-Burknęła Dyrektorka i wskazała jej krzesło stojące na wprost.

 Sevilla z gracją usiadła i założyła nogę na nogę.

-Zapewne ciekawi cię, po co zostałaś wezwana-Powiedziała Dyrektorka.

Sevilla wiedziała że kobieta uwielbia denerwować innych, więc nie zapytała o nic.

Dyrektorka burknęła coś i mówiła dalej.

-Znaleźliśmy ci dom-Powiedziała.

-Pani dyrektor, a co ze szkołą?-Zapytała. W końcu jak trafi do jakiś mugoli, to nie wiadomo czy ją puszczą. Dyrektorka wiedziała jedynie że to szkoła z internatem.

-To właśnie szkoła pośredniczyła w naszych rozmowach-Powiedziała niechętnie dyrektorka i poprawiła swojego szarego koka.

*A ty chciałaś jak zwykle zebrać całą zasłużoną chwałę-Dokończyła w myślach Sevilla.

-Przeprowadzisz się do Anglii-Powiedziała Dyrektorka.

-NIE!!!-Nagle krzyknęło kilka głosów zza drzwi, a Sevilla cicho się zaśmiała.

Skończyło się na tym, że wyrusza następnego dnia i będzie uczęszczała do Angielskiej wersji jej szkoły.

Chłopcy byli załamani.

Następnego dnia o 8 dziewczyna już spakowana pożegnała się z wszystkimi, przy czym każdy chłopak chciał buziaka w policzek i mocno ją przytulał, po czym wsiadła do taksówki i pojechała na lotnisko.

Po kilku godzinach wylądowała w Londynie.

-Panna Sevilla Black proszona do Punktu Informacji-Usłyszała z głośników, gdy rozglądała się za jakąś tabliczką z jej nazwiskiem.

Sevilla już chciała wziąć swoją walizkę i ruszyć, gdy usłyszała:

-Pomóc?-Zaproponował wysoki chłopak, o ciemnym kolorze skóry i wielkim uśmiechu na ustach.

-Poproszę-Powiedziała po Angielsku, z Francuskim akcentem.

-Francuzka?-Zapytała chłopak, gdy szli do Punktu Informacji.

-Mama była Francuzką, a Papa podobno Anglikiem-Odpowiedziała.

-Dziękują za pomoc-Powiedziała gdy znaleźli się na miejscu i pocałowała chłopaka w policzek, na co ten się lekko zarumienił.

-Nie ma za co-Odpowiedział.

-Panna Black?-Zapytała kobieta pracująca w Punkcie Informacji.

-Oui-Odpowiedziała z uśmiechem.

-Pani opiekunowie czekają w Vip Lounge-Powiedziała kobieta i wskazała odpowiednie drzwi.

-Dziękuję-Odpowiedziała Sevilla i ruszyła z walizką do wskazanego miejsca.

-A jak mnie nie polubi?-Usłyszała zza drzwi poddenerwowany kobiecy głos.

-Co tam z tobą, a jak mnie nie polubi?-Zapytał męski głos.

Sevilla niepewnie podeszła bliżej, a drzwi się otworzyły.

W środku była wysoka blondynka, o zielonych oczach, szczupła, oraz wysoki i muskularny brunet, o kilkudniowym zaroście.

-Dzień dobry-Powiedziała Sevilla z uśmiechem, wchodząc do pomieszczenia.

-Dzień dobry-Odpowiedzieli oboje i podeszli bliżej.

-Nazywam się Marko, a to moja żona Druella-Powiedział mężczyzna.

-Sevilla Black-Odpowiedziała dziewczyna i już po chwili znajdowała się w uścisku kobiety, a mężczyzna położył jej dłoń na ramieniu.

*Chociaż jeden się nie ślini na mój widok-Ucieszyła się Sevilla.

-Jaka ty jesteś ładna-Powiedziała Druella, przyglądając się po chwili Sevilli.

-Nie zawstydzaj mojego Bączka-Powiedział Marko, uśmiechając się do obu.

-Bączka?-Zapytała Sevilla ze śmiechem.

-Zawsze chciałem mieć córeczkę i nazywać ją Bączkiem-Powiedział mężczyzna.

-Chyba nie masz nic przeciwko?-Zapytał niepewnie, tracąc uśmiech.

-Nie-Zaręczyła od razu Sevilla, co zwróciło mężczyźnie uśmiech.

-Jesteś czarownicą, prawda?-Upewniała się Druella.

-Oui-Przytaknęła Sev.

-Porozmawiacie sobie w domu-Powiedział Marko, po czym wziął walizkę Sevilli i zapytał:

-Deportujemy się?

-Jak znosisz deportacje?-Zapytała Druella.

-Uwielbiam ją!-Zapewniła dziewczyna. Ona naprawdę kochała to uczucie, gdy nagle znajdowało się w zupełnie innym miejscu.

-Ja wolę miotły-Powiedział Marko i zerknął na Sev.

-Nigdy nie latałam-Powiedziała smutna Sev.

-Nauczę cię-Powiedział uradowany Marko. Będzie mógł nauczyć czegoś swoją córeczkę.

-Więc deportujmy się-Zaśmiała się Druella.

-Chwyć się mojej ręki-Poprosił Marko.

Sev chwyciła miękką tkaninę czarnego płaszcza i już po chwili zniknęli. 

Wylądowali w mrocznym domu, pełnym portretów niezbyt przyjemnych osób i antyków. Ściany były z szarego marmuru, podłoga z czarnego. Z sufitu zwisały srebrne żyrandole.

-Nie bój się-Powiedział mężczyzna, po czym dodał-Mamy przyjemniejsze miejsca niż ten ponury hol.

-Taki... tajemniczy-Powiedziała zafascynowana dziewczyna, po czym wskazała na lustro.

-Jest coś za nim?-Zapytała.

Mężczyzna i kobieta spojrzeli na siebie, po czym niepewnie przytaknęli.

-Lochy i kilka pomieszczeń, ale od śmierci mamy nie umiemy ich otworzyć, a Ojciec nie chce podać hasła-Powiedziała Druella.

-Skąd wiedziałaś?-Zapytał Marko.

-Widzę duże pokłady czarnej magii, choć są starannie zakamuflowane-Odpowiedziała niepewnie dziewczyna, zerkając na swoich nowych opiekunów, lecz ci nie byli źli.

-Widzisz magię?-Zapytała podekscytowana Druella.

-Oui-Odpowiedziała dziewczyna, nie wspominając o kilku innych sekretach.

Nagle usłyszeli kasłanie z wyższego piętra.

-To mój teść-Powiedział Marko.

-Ojciec ma problemy z płucami-Powiedziała cicho Druella.

-Wcale że nie!-Odkrzyknął głos z góry, na co Marko się cicho zaśmiał.

-Chodź, pokażemy ci twój pokój-Powiedziała uśmiechnięta Druella i ruszyli ciemnym korytarzem.

Pokój Druelli znajdował się na parterze. Był wręcz olbrzymi, ściany z niebieskiego marmuru, dość jasnego, podłoga z ciemnego drewna i białe perskie dywany. Z sufitu zwisał średnich rozmiarów kryształowy żyrandol. W pokoju stało duże łóżko, na którym było mnóstwo poduszek. Oprócz łóżka była toaletka, kilka regałów, oraz biurko i kilka foteli ze stoliczkiem. Z olbrzymiego okna można było zobaczyć piękny ogród oraz jezioro w oddali. Sev miała do dyspozycji dużą garderobę i łazienkę marzeń.

-Skrzaty!-Zawołał Marko.

Po chwili w pokoju pojawiły się trzy skrzaty, lecz jeden nagle się deportował.

-W tym domu służą trzy skrzaty-Powiedziała Druella i kiwnęła głową na skrzatkę ubraną w niebieską sukienkę.

-Nazywam się Mroza-Przedstawiła się skrzatka i pokłoniła się.

-Gucio-Przedstawił się drugi skrzat i też się pokłonił.

Oba skrzaty były dość młode.

-Jest jeszcze Głupek, ale on najczęściej służy Ojcu-Powiedziała Druella.

-Żeby je wezwać możesz albo zawołać imię, albo pstryknąć palcami-Powiedział Marko i ruchem dłoni odesłał skrzaty.

-Podoba ci się pokój?-Zapytała niepewnie Druella.

-Oui, bardzo-Odpowiedziała Sev, a Druella odetchnęła z ulgą.

-Dru bardzo się starała-Powiedział Marko i przytulił żonę.

-Obiad jest za godzinę, do tego czasu możesz się zapoznać ze swoim pokojem i przebrać-Powiedziała Druella, po czym dodała-Masz już kilka ubrań w garderobie.

Sev podziękowała, a dorośli wyszli.

-Marko-Pisnęła zza drzwi Druella, a mężczyzna się zaśmiał i było słychać głośne cmoknięcie.

*Są świetni-Pomyślała Druella, po czym skoczyła na łóżko.

*Ale miękkie!-Ucieszyła się.

Sev chwilę leżała na łóżku, po czym udała się do garderoby.

Garderoba była do połowy pełna, ale i tak ubrań starczyłoby na rok.

*Jestem w raju-Pomyślała Sev.

Dotychczas posiadała tylko dwie sukienki maksymalnie. Jak jedna się zniszczyła, to Sev musiała zbierać na nową, co długo trwało.

Teraz mogła wybierać i zdecydował się na śnieżnobiałą z szarymi motywami kwiatów. Do sukienki dobrała srebrne szpilki i zabrała z pułki srebrną bransoletkę.