Never fall in love

Ze zeggen wel eens: 'Vertrouw op je instinct, je gevoelens, je gedachtes.'

Vervolgens vertellen ze je het volgende: 'Val niet in de liefde, nu niet, nooit niet.'

Maar wat nou als je instinct zegt dat hij voor je bestemt is, je gevoelens verliefd zijn, je gedachtes bij hem zijn?

Volg je de woorden van anderen, volg je je hart? Of kies je geen van beide?

Een goede vraag die per persoon verschilt.
Maar bij mij is het antwoord simpel.

'Don't fall in love, not now, never!'

Maar is dat wel mogelijk?

Dat was de vraag die Yuli zich sinds kort ging afvragen.
Altijd was ze er zeker van dat ze niets met liefde te maken wilde hebben.

'Liefde brengt geen geluk, het brengt uiteindelijk alleen maar verdriet.'

Ze had zich aardig aan haar belofte gehouden: veertien jaar en nog in geen enkele liefdesrelatie geweest. Zelfs nog geen enkele keer verliefd geweest!
Yuli was trots op zichzelf.

Al sinds de basisschool hield ze zich een beetje in de achtergrond. Als ze niet sociaal hoefde te zijn, deed ze dat ook niet.

Maar toch had ze een goed leventje daar, in vergelijking met de middelbare school.

Op de middelbare school begon Yuli zich steeds meer van iedereen af te zonderen, maar klampte zich nog steeds vast aan de belofte dat ze nooit verliefd zou worden.

Ook kwam er iets nieuws in haar leven: ongelukkigheid.

Terwijl zij haar uiterste best op school deed, was het bij haar thuis niet meer gezellig. Want ook al probeerden ze het te verbergen, ze wist van de ruzies tussen haar ouders.

Wanneer zij dachten dat ze niets in de gaten had, vochten ze elkaar zowat de tent uit. Maar Yuli had alles in de gaten, en ze vond het verschrikkelijk.

Natuurlijk deed ze alsof ze van niets wist en probeerde het te negeren.

In haar klas op school, rookten en dronken kinderen al. Yuli deed niet mee, want ze wist dat drinken zeer slecht was voor de groei van de hersenen en dat roken feitelijk een heel langzame zelfmoord was.

En zo werd Yuli het buitenbeentje van de klas.

Maar toen, op die ene noodlottige dag, begon Yuli zich af te vragen of ze zich echt wel aan die belofte kon houden.

Was het echt mogelijk om nooit verliefd te worden?

Ze had jaar twee van de middelbare school overleefd en zat nu in de derde.

De klassen waren nu gemixt doordat van de twee VWO-klassen te veel leerlingen naar HAVO gingen.

Nu had ze een heel nieuwe klas en kon ze opnieuw beginnen.

Maar waarom ze ineens begon te twijfelen over haar belofte? Ja, een nieuwe klas, dus nieuwe leerlingen.

Er was één leerling die haar aandacht trok. Toen hun ogen elkaar ontmoetten, ging er een soort schok door haar heen.

Dat was de allereerste keer dat dat gebeurde en ook de eerste keer dat ze aan haar belofte ging twijfelen.

Wanneer hij naar haar keek en zij dat in de gaten had, kwam die schok steeds. Yuli besloot het te negeren.

Thuis werd de situatie steeds slechter. Het contact met haar oom en tante verviel door een enorme ruzie.

Yuli vond uit dat die ruzie ging over de hoeveelheid geld die haar ouders en haar oom en tante zouden erven. Ze was woedend dat haar bloedeigen ouders haar niet eens over de dood van haar enig overgebleven opa hadden verteld.

Ze was haar huis uitgerend, op weg naar haar favoriete plek waar ze altijd naartoe ging als ze even alleen wilde zijn.

Ze vocht tegen de tranen, omdat ze het haatte om te huilen.

In tegenstelling tot vele jongeren die aan verdriet leden, keek ze alsnog uit bij het oversteken, zodat ze niet werd aangereden.

Maar haar weg werd geblokkeerd, en toen ze opkeek, zag ze iemand die ze hier nooit had verwacht.

Het was Alex, de jongen uit haar klas. De jongen die Yuli vanaf een afstand bewonderde.

De jongen die haar aan haar belofte deed twijfelen.

Om een lang verhaal kort te maken; Alex had naar haar verhaal geluisterd en Yuli voelde zich begrepen voor het eerst na een lange tijd.

En toen wist Yuli dat ze haar belofte officieel had verbroken.

Ze was gevallen voor degene die haar had begrepen.

De twee waren niet perse in een liefdesrelatie na die gebeurtenis, al was dat hoe zij het noemden.

Maar in de ogen van andere kinderen, waren ze nu een echt koppel.

In de klas spraken ze met elkaar via briefjes die ze naar elkaar schoven, en in de pauze zaten ze bij elkaar.

Yuli's ongelukkigheid was verdwenen.

Tot een paar maanden later.

Het begon met een erge stressvolle week.

Yuli's ouders besloten te scheiden, en Yuli vond het bijzonder dat ze nog zo lang mer elkaar opgescheept konden zitten.

Daarnaast waren er te veel toetsen en daarnaast maakwerk.

En als kers op de taart deden docenten erg vervelend.

Yuli haalde de ene na de andere zware onvoldoende.

Ze besloot om wat rust te zoeken bij het graf van haar opa en ging op weg om een klein bloemenboeket te kopen.

Maar net voordat ze bij de bloemenwinkel aankwam, wijdden haar ogen.

Verderop zag ze iets dat ze eigenlijk niet wilde geloven.

Alex.

Met een ander meisje.

Yuli wist dat ze het zich niet verbeeldde en dat dit niet vriendschappelijk was.

Ze vergat waar ze voor kwam en ging er meteen vandoor.

En op dat moment, wist ze dat er al die tijd met haar was gespeeld.

Oh, had ze zich nou maar aan haar belofte gehouden...

Misschien beseft iedereen nu wat ze veroorzaakt hebben.

Misschien heeft dit hun ogen eindelijk geopend.

Misschien wensen ze nu dat ze de tijd terug kunnen draaien.

Maar dat kan niet; zo is de keiharde realiteit.

Wanneer je iets beseft, is vaak al te laat.

Het is nu een jaar geleden dat Yuli een dag voor haar vijftiende verjaardag, haar leven beëindigde.

Ik kan niet geloven dat ik gewoon klaar ben op de begin dag van deze wedstrijd!

HEY HEY HEY

Warriorclans

Ik ben nu al uitgepraat... Dat is ook niet vaak zo. Lekker boeiend.

Happy smile & cya!
X— Silver Cat