Kabanata 1

Mabigat ang ulo ko kinabukasan nang magising ako sa hindi pamilyar na silid. Pupungay-pungay kong nilibot ang aking paningin sa paligid. Bahagya akong napapikit nang dumako ang mga mata ko sa bintana na sinisinagan ng araw.

Nasaan ako?

Hindi ito ang kwarto ko. As far as I remember umuwi ako kagabi kasama si Khail. Sinundo niya pa nga ako at may nangyari — fuck!

May nangyari na sa amin ni Khail?!

We had sex! Omg!

Dali-dali akong sumuot sa ilalim ng kumot nang naramdaman kong wala akong saplot. Tiningnan ko ang aking katawan at malaki ang ngiting inaalala ang mga nangyari kagabi.

I bit my lower lip. Wala akong maalala. Maliban sa sinundo niya ako kagabi sa bar.

“Good morning...”

Namilog ang mga mata ko sa narinig kasabay nang paghablot niya sa bewang ko at hinila palapit sa kan'ya. Saglit na prinosesa ng utak ko ang boses ng lalaki. Kahit na hindi ko siya nakikita alam ko agad na hindi siya ang boyfriend ko. Hindi siya si Khail!

Mabilis akong tumayo palayo sa lalaki kasama ang kumot sa katawan ko. Mas lalo akong nagulat nang makitang hindi nga siya si Khail.

The guy on the bed was half smiling with his eyes slightly open. Nakadapa ang lalaki at halatang inaantok nang tinatamad siyang tumihaya ng higa. Naalerto ako at bahagyang umurong.

Kusa namang bumaba ang mga mata ko sa katawan niya at napagtanto na wala rin pala siyang saplot kagaya ko. My eyes widened when I saw his — fuck! Nakatayo ang ano niya!

“Ah! Bastos!” sisigaw ko at tinakpan ang mga mata ko gamit lang ang isa kong kamay. Tumalikod rin ako nang hindi ko na malaman ang gagawin.

Anong nangyayari? Sino siya? Anong ginagawa ako dito?

Nasaan si Khail?

Gulong-gulo na ang isip ko sa mga nangyayari. Hindi ko na rin alam kung ano ang tama at mali sa memorya mo.

Alam ko at sigurado akong si Khail ang kasama ko kagabi. Hindi ako pwedeng magkamali. I know what I'm doing... no... this isn't right.

Naluluha at natataranta na ako kung ano ang uunahin kong gawin. Nilibot ko ang mga mata ko para hanapin ang suot ko kagabi. Mariin akong napapikit nang makita ang dress ko sa sahig malapit sa pinto at ang underwear ko na parehong nakabingit sa kama.

“What are you doing? Halika muna dito sa kama... mamaya ka na umalis.” Boses pa lang ng lalaki tumataas na agad ang balahibo ko sa buong katawan. Hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa malalim niyang boses na parang nang-aakit at tila bumabaon sa buong pagkatao ko, o nasanay lang talaga ang tenga ko sa boses ni Khail.

Napalunok ako. Pakiramdam ko tuloy may batong nakaharang sa lalamunan ko kaya hindi ko na rin magawang magsalita.

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi ng lalaki dahil sa sari-saring emosyon na nararamdaman ko. Nilakasan ko na rin ang loob ko na kunin ang mga gamit ko, kaya lang nang dadamputin ko na ang panty ko ay biglang niya akong hinila.

Sa bilis ng pangyayari natagpuan ko na lamang ang sarili ko sa ibabaw ng lalaki. Nagtama ang mga mata namin at laking gulat na halos may pagkakapareho sila ng mga ni Khail.

They both have brown protruding eyes. It also appears rounder, and more white visible than usual due to their eyeballs that bulge outward. Mahilig din sigurong mag-aral at magpuyat ang isang 'to.

Mabilis na bumaba ang mga mata ko sa labi niya nang bigla siyang ngumiti. Hanggang sa naramdaman ko ang mga kamay niyang naglalakbay sa likod ko at marahan akong dinidiin sa katawan niya.

“Fuck!” mura ko nang naramdaman ko ang ano niya sa tiyan ko. Buti na lang at may kumot sa pagitan naming dalawa.

Nagmadali akong nagpumiglas sa pagkakayakap niya at saka tumayo at lumayo sa kan'ya.

“Sino ka ba?! Ha?! At anong ginagawa ko dito?!” naguguluhan kong tanong sa lalaki. Nakangiti pa rin siya at titig na titig sa akin.

Napansin ko na naman ang ano niyang nakatayo at buhay na buhay. Kaagad na gumala ang mga mata ko para hanapin ang mga damit niya. Naguguluhan na nga ako sa mga nangyayari, pinapakitaan pa ako ng distracting object ng lalaking 'to. Hindi ako natutuwa lalo na at napakahaba nito na kung tatantyahin ko ay umaabot ng anim o pitong pulgada ang haba. And it's standing like a tower.

I can't take it anymore!

Huminto ang mga mata ko sa unan na nasa harapan ko sa ibabaw ng kama. Kinuha ko ito at hinagis sa lalaki.

“Mag-cover ka nga! Hindi mo ako madadaan sa haba—”

“Really?” He chuckled. “That's not what I recall...” He teased me, smirking.

Naramdaman ko agad ang pagbabago ng kulay ko sa kahihiyang pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam kung anong eksaktong nangyari pero sigurado akong hindi iyon tama.

Hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako kung paano at bakit ako napunta sa sitwasyong ito. Basta ang sigurado ko lang... may nangyari sa aming dalawa.

He's not my fucking boyfriend! Ni hindi ko nga rin siya kilala. Mali 'to... maling-mali.

“Tumigil ka na! May boyfriend ako at hindi dapat ako nandito!” I yelled out of anger... to him and to myself.

Mabilis na nagbago ang nanunuya niyang mga tingin at ngiti sa impormasyong sinabi ko. Kinuha niya ang unan na hinagis ko at tinakpan ang ano niya. Umupo siya ng maayos at nakokonsenyang tumingin sa akin.

“Y-you have a boyfriend?” pagkukumpirma pa niya. “Fuck. I'm sorry,” aniya na halatang nagsisisi sa ginawa niya.

Nanatili akong tahimik. Kung may magagawa lang sana ang sorry niya para mabago ang lahat. Matagal na akong handang gawin iyon pero hindi sa ibang lalaki. Si Khail lang ang gusto ko at nakakatangina na dahil sa kapabayaan ko naibigay ko 'yon sa ibang tao.

Galit na galit ako sa sarili ko at the same time nandidiri ako. Pagkatapos akong respetuhin ni Khail ganito lang ang igaganti ko sa kan'ya.

“Miss, I'm sorry. Hindi ko talaga alam na may boyfriend ka.”

Matalim ang tingin kong nilingon ang lalaki. “May magagawa ba ang sorry mo kapag iniwan ako ng boyfriend ko? Maibabalik ba ng lintik na sorry mo ang nawala sa akin?! Hindi! Kaya tumahimik ka na lang, pwede ba?!” Mas lalo akong nakaramdam ng bigat sa dibdib ko sa ideyang hindi na ako virgin. And Khail is not my first.

Nilingon ko ang lalaki nang narinig ko ang paggalaw ng kama. Sumunod ang mga mata ko nang tumayo ang lalaki at dinampot ang mga damit niya na nagkalat din sa sahig.

“I have no plan to steal you from your boyfriend. I said what I had to say. Nag-sorry na ako at hindi ko kasalanan na malandi ka,” aniya nang hindi tumitingin sa akin. Nagbibihis na rin siya sa mga oras na 'to.

Nagpintig ang tenga ko sa huli niyang mga sinabi. “Malandi?” I gritted. Bakit ko naman siya lalandiin? Oo, gwapo siya, pero mas gwapo ang boyfriend ko.

“Yes. You seduced me. Hindi mo ba maalala?” Saglit na sumulyap sa akin ang lalaki bago nagtungo sa may pinto. Sinundan ko siya ng tingin at napansin ang buhok niyang may kahabaan. Nakatali ito kaya siguro hindi ko siya napansin kanina.

Pinilig ko ang aking ulo at tinigil ang panunuri sa lalaki. “Huwag mo nga akong niloloko. Bakit ko naman gagawin 'yon? May boyfriend ako at hindi ko siya magagawang lokohin.” I furrowed.

“But you already did.” Kinuha niya ang sapatos sa may pinto at nagtungo sa upuan na malapit. “Wala naman akong balak na manggulo kaya hindi mo kailangang mag-alala. Isa lang ang iniisip ko...” He raised his head and gave me a grave look.

Pinangunahan agad ako ng takot at kaba sa mga tingin niya sa akin. Pakiramdam ko ay may iba pang nangyari kagabi na hindi ko magugustuhan.

“Ayaw mong ipagamit sa akin ang condom na dala ko kaya hindi ko sigurado kung may mabubuo—”

“No! Huwag mo nang ituloy! Fuck!” Nataranta ako kung ano ang uunahin kong kunin sa mga gamit ko sa sahig. Nanginginig na rin ako sa takot sa mga posibleng mangyari sa akin. “Magagalit sa akin si Kap kapag nalaman niya — hindi pwedeng makalabas 'to. Hindi ko kayang saktan ang boyfriend ko. Masasaktan 'yon. Hindi pwede...” pagkausap ko sa aking sarili habang isa-isang dinadampot ang mga gamit ko.

I finally felt the tears that I had been holding back. Unti-unti na rin kasing nag-si-sink in sa akin ang mga pangyayari. Hindi ko kakayanin kapag nalaman ni Khail ang ginawa ko at magalit siya sa akin. Natatakot ako na baka iwan niya ako at ipagtabuyan gaya ng ginawa ni Daddy kay Mommy.

Tumingala ako nang nararamdaman ko na ang mga luha sa pisngi ko. Kakausapin ko si Khail. Magpapaliwanag ako. Kung kailangan kong lumuhod gagawin ko. Mapatawad lang niya ako. Hindi ko kakayanin na mawala siya sa akin.

“I left my business card in case you need my help. Nandito sa lamesa. Tawagan mo lang ako. Hindi naman ako katulad ng ibang lalaki na tumatakbo sa responsibilidad.”

Bumalik ang atensyon ko sa lalaki na nakabihis na. Tinuro pa niya ang mesa kung nasaan ang sinasabi niyang business card.

Tumayo siya. “Once again, I'm sorry. See you around.” Bahagya pa siyang ngumiti bago ako tinalikuran at nagtungo sa pinto.

Naiwan akong mag-isa na nababalutan pa rin ng takot at kumot. Bumuntonghininga ako at nagtungo sa mesa.

Tinitigan ko munang mabuti ang business card na iniwan ng lalaki bago ko ito kinuha. Kulay puti ito at may ilang linya ng blue at navy blue.

Nagtungo ang mga mata ko sa pangalan ng lalaki at mahinang binasa ang mga nakalagay doon. “Dr. Lio De la Cruz... pediatrician.”

Fuck!

He's a Doctor!