Kabanata 13

Me

Kahit nakararamdam ng sobra-sobrang galit at pagkalito ay sinusubukan kong maging rasyonal. For all I know, it's the best thing a man can have once he's overwhelmed with emotions.

Nagpakawala ako ng malalim na hininga at inisip kung ano ang maari niyang rason sa pananapak kay Corinthian.

If he believes in the prohibition of catcalling, then maybe he thought that Corentin catcalled me that's why he punched him. If that is his reason, I commend him for that. He chose to be a wise and respectful citizen.

I do appreciate it, however, I can't help pitying my friend. Kaso nga lang, hindi talaga tama ang ginawa ni Corinthian. Sa lahat ng pwedeng ipangtrip sa 'kin ay iyon pa talaga!

Gustohin ko 'mang humingi ng rasyonal mula sa kanilang dalawa ay hindi ko magawa. Ang paraan ng pagka-iigting ng panga pati na rin ang pag-aalab ng mata ay senyales na hindi sila magpatitinag. Manunutok pa sana si Corinthian kung hindi ko lang pinigilan!

"Tangina. Ano bang problema mo?" iritable niyang tanong.

Bumaling ako kay Cori at hinawakan ang kamay. Nagtitimpi akong tumingin sa kanilang dalawa. "Will you please settle this away from the bar? Iyong sa hindi gaanong matao?"

I glanced at the dog tag guy. The expression of his face says it all—his semi-tanned face is fuming with anger, his chest is heaving up and down harshly, and his jaw is clenching and unclenching. The veins on his arm become prominent because of the tight clutch of his fist.

Natumbasan yata o nahigitan ang lakas ni Corentin. With the manifested anger adhered to his posture, his vexation is very clear!

Bumaling siya sa 'kin, nag-aalab sa galit ang mata. "He fucking catcalled you." May diin at lason ang kan'yang tono.

Humugot ako ng malalim na hininga nang tumama ang tingin niya sa 'kin. "It's... just a joke," I breathed.

Napaiwas ako ng tingin dahil sa bigat ng kan'ya. Trying to lessen the fear, I glanced at the sand and passed my gaze through his still-clenched hand.

"Joke? Catcalling is a joke?"

Matapang kong tinagpo ang kan'yang tingin. Napalunok ako dahil sa paniningkit ng kan'yang mata.

A picture of a kid flashed at the back of my mind.

No. His eyes aren't gentle.

"Brella, I—"

"He's my friend, pinagtitripan lang niya ako," I defended, trying to find another answer to this problem.

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak ni Corentin sa aking pulsuhan. I glared at him before returning to face the guy. Si Corinthian ba naman kasi!

"She's my girlfriend and I—"

Susugod na sana ulit ngunit nakapunta ang isang kaibigan. The topless guy with goggles earlier took a huge grip on his arms, stopping his friend from heading at us.

"Are you fucking kidding me? Por que girlfriend mo pwede mo nang ganyanin? Bullshit!"

Marahas akong napasinghap nang sumulpot ang ugat sa kan'yang leeg. It looks like it's about to pop! Pati na rin ang sobrang pag-aalab ng mata. Galit na galit! May pinanghuhugutan ba 'to?

"Elgene, stop," rinig kong bulong ng kasama niya.

"This is ridiculous. Hindi pwedeng i-catcall ang mga babae! Dapat silang respetuhin kahit ano 'man ang relasyon mo sa kanila!"

"Look, man, I'm sorry you misinterpret this thing but—"

"I don't need your goddamn explanations. Joke 'man 'yan o hindi, hindi mo ba naiisip ang nararamdaman nila? Even though she's your friend, do you consider her feelings? Putangina mo, p're." Bumaling siya sa 'kin. Nahigit ko ang hininga. "Tell me, Miss, ano ang naramdaman mo sa ginawa niya?"

I blinked a few times to register what he said. Huli ko nang napansin na buong-buo ng atensyon niya ang na sa 'kin.

"I-If it's other people, of course I'll get offended! But Corinthian is my friend and—"

Lalong naningkit ang kan'yang singkit na mata. "Being his friend doesn't give him any right to sexually abuse you whatsoever."

Sinubukan ko ang pagtitimpi ng galit. There is no use on talking to a person who isn't rational enough to speak.

Sure, I know his stand, but he should learn to respect other people's stand, too.

"Okay, I get it you're against catcalling–and a woman advocate–so will you please drop this? This is just a misinterpretation. Hindi naman ako na-abuse rito."

"Kaya maraming enabler—"

His friend sighed. "Drop this, Elg."

I pointed at his friend with a smile. "Yes! Follow your friend. Can we please drop this so we can leave in peace and forget that this happened?"

Pinilit ko ang ngiti nang humarap kay Corinthian. Halatang-halata pa rin na iritable siya sa nangyari. The last thing that I want within this two-day break is a fight.

Guminhawa ang loob ko nang bumuntong-hininga siya.

Men and their egos!

"Fine. Not until I punch him." Dumulas sa pagkahahawak ko si Corinthian.

Sa isang iglap ay napaatras ang lalake sa suntok ni Corentin. Muntik nang matumba ang lalake kung hindi lang inalalayan ng kaibigan.

Hindi ko na mapigilan ang inis ko! "What the fuck, Corinthian Jairus?!"

His friend got enraged. Kita ko ang pagtitimpi nito pero ang naka-dog tag ay aamba na naman ng suntok!

Where are Corinthian's friends in time when I need them? Where are the guards, anyways? Naninigas lang din sa kinatatayuan ang bartender! Ayoko namang pilitin siya na tumawag ng otoridad dahil ayoko ng gulo sa pagpunta ko rito!

But it already happened, and the least thing that I can do is to lessen this. Pero paano ko gagawin kung pareho silang galit na galit? Wala akong laban do'n!

"P're, tangina, namumuro ka na!"

Sa kawalan ng paraan ay umatras ako at binigyan sila ng daan para magbugbugan. Hindi ko alam kung ano ang mapapala nila sa suntukan kaya kalmado lang akong nanonood. Walang saysay ang pagpa-panic dahil lalong hindi magiging rasyonal gumalaw ang isang tao.

Pero panigurado akong pagtataka ang igagawad na tingin sa 'kin ni Rafaela kapag nakita niya ang ginawa ko. I'm sure as hell that she'll say, "What the hell, Brella? Nag-give way ka pa?"

I don't want to get caught up between their fight. I value my friend but I value myself even more!

"Corentin, p're!" The dog tag guy's attempt to throw another punch halted. Dumating si Virgil at isa pang kasama na kunot ang noo. Mabilis siyang humarang pagkatapos no'n.

"What happened, Brella?" tanong ni Virgil, hinahayaan ang kaibigan na pumagitna.

I let out a sigh. "Just make them stop fighting."

My eyes are trained at the familiar dog tag guy. Dahil sa pakikipagsuntukan ay pulang-pula na ang pisngi niya. Mas magaling yatang mag-landing ng suntok si Corinthian kumpara sa kan'ya.

May dumating na babae. Galit na galit niyang iwinasik ang kamay nang sinubukang hawakan ang kan'yang braso. "Quinley, stop bothering!"

"Pero, Elg—"

"Sabing tigil!"

The girl glanced at me. Masama ang tingin niya sa 'kin tila binubuntong ang sisi.

Kinunotan ko lang siya ng noo dahil sa inaakto. Napakakitid naman ng utak kung ako talaga ang agad na inisip na sanhi.

"Stop fucking punching me out of nowhere," reklamo ni Corinthian na ngayo'y hawak-hawak ni Virgil.

"It's because you catcalled her!"

"Sinabi na ngang kaibigan ko siya, hindi ba?"

Ang kasama ni Virgil ay lumapit sa 'min. His definite bone structure and high cheekbones caught my eyes. Matalim ang kan'yang mata at salubong ang kilay. Ang pagtitimpi ay nakikita sa pagkapinid ng labi.

Bumaling si Cori sa kan'ya. "Kick that guy out from here!"

"I can't do that, Corinthian," malamig niyang sabi.

Nang hinarap ko ang kausap ni Corinthian ay pormal na tingin ang iginawad sa 'kin. 

"Yes?" masungit nitong tanong tila dismayado sa pangingialam ko.

Humugot ako ng hininga. "What should we do with this?"

Maraming tao ang nakakita nito. The whole scene is documented by the eyes of the tourists at the bar but I'm not confident that the ones at the shoreline didn't.

His thick brow perked, finding my question abundant of recklessness. Mapanghamon siyang ngumisi sa 'kin at umiling. "I don't know, Miss. What should you do with this?"

I gritted my teeth and tried to suppress the annoyance inside my body.

Sinupil ko ang mapanuyang ngiti at pinilit ang neutral na ekspresyon sa mukha. Nagpakawala ako ng buntong-hininga bilang senyales ng pagbitaw sa usapan.

He mockingly smirked at me before lampooningly shifted his gaze to his friend. "Corinthian, man, I'm sorry I can't force them out of here. Mapasasama kami kay Coach Balihmer kung paaalisin ang team nila rito. Besides, you'll be leaving the next day. While here I am, devoted to my belief that you crossing paths with each other will be very low."

Nangunot ang noo ko. Coach Balihmer?

Corinthian tilted his head and asks, "Si Coach?"

Bistro briefly closed his eyes to nod. Pagdilat ng mata ay tilad ng kongkretong kahusayan ang nakamuwestro roon. "He's the head coach of Trinity's swimming team. This guy, Elgene, is the swimming captain of the university."

"So?" bahagyang naasar na tanong ni Corinthian.

He sighed as if it will take him years to explain. Pagod siyang tumingin sa kaibigan at dinilaan ang ibabang labi. "That whatever causes demand just for them to get expelled from this premise will automatically be discarded."

Lalong siyang naasar. "And I thought we're friends?"

He smirked. "I live in a utilitarian way of life, Corinthian. Friends don't matter to me," he said darkly before excusing himself.

Tinanaw ko ang papalayo niyang bulto at nakita ang naiinis na reaksiyon ni Corentin. Kunot na kunot ang noo niya habang namamaga ang pisngi. "I really hate that cousin of yours, Virgil."

Virgil only responded with a shrug.

I twitched my lips and waited for the end of their conversation.

Nakaramdam ako ng mabigat na tingin kaya't awtomatiko akong napatingin sa lalake. Nanatili pa rin ang tingin niya sa 'kin, hindi nagpatitinag. Tinantiya ko kung kanino ang mas mabigat.

I breathed out a sigh when I saw that it's pointless.

That's weird...

"So... paano natin aayusin 'to?" tanong ni Virgil. Napagpasyahan nilang lumayo upang mag-usap.

Corinthian asked me to leave the bar and join his friends somewhere near the beach. Tumango ako at hinanap ang bulto nila Zyrell. Ngunit habang papaalis sila ay hindi ko nakaligtaan ang masaming tingin ng babae.

Nakabalik naman kaagad sina Corinthian pagkatapos nilang makipag-usap. Hindi ko alam kung paano nila inayos ngunit hindi na ako nagtanong pa. Kung hindi ako involved sa isang bagay ay sinusubukan kong huwag magtanong. It is not only a respectful move, but also a rational one.

Mag-aalas otso na ng gabi nang magsimula ang party. Nag-aya na sina Corinthian kaya wala akong nagawa kun'di sumama. Pagkarating do'n ay bumungad sa 'kin ang neon lasers mula sa DJ booth. Mayroon ding fog machine sa gitna. Hindi ko gaanong gusto kung gaano 'yon kakapal sa pwesto kaya lumayo ako.

"Don't get lost," Corinthian murmured before disappearing in the crowd.

I enjoyed myself despite the lack of company. I need this time to relax, too.

Sa pagkakataon na may umaaligid sa 'kin ay lumalayo ako at nagtutungo sa ibang pwesto. It kept on going on and on until I was stuck behind the back of a guy.

Naging marahas ang tibok ng puso ko nang makaramdam ng kakaiba.

"Payong..." he murmured, his hot breath fanned my ears and touched my neck.

I stilled there; I felt peace. Humugot ako ng hininga at pinakiramdaman ang nasa likod.

"So... how are you?"

Pasimple akong lumayo ngunit napansin niya iyon.

I heard his sexy chuckle before he gently faced me towards him. Something shined against the moonlight when I turned around. Napansin ko na dog tag pala niya 'yon. Nang titigang maigi ay may mga letrang nakaukit doon.

Aksidente akong natulak sa kan'ya. Agad niyang pinulupot ang isang braso sa bewang upang hindi ako madali ng iba. Malakas ang tibok ng puso ay bahagya akong lumayo, ang mapanuya niyang ngiti ang sumalubong sa 'kin.

Pinaypayan ko ang sarili dahil sa kahirapan huminga dulot ng fog machine. It was too thick for my liking.

"You're not used to this?" he inquired.

"Used to what?"

"Dancing... in this environment... with me—with a man."

His pouty plump lips greeted my sight when I looked up to glance at him. Nang mapunta ang tingin ko sa mata niya'y kinilabutan ako dahil sa lalim ng kan'yang singkit na mata.

He flashed a cute smile at me, wrinkles forming vertically beside the edge of mouth. "You enjoy eye-raping me?" He finished it with a chuckle.

Nanlaki ang aking mata at marahas na umiling. "For your information, I am not eye-raping you, Mister."

His brows perked. "Mister? Really? Hindi ko alam na may asawa na pala ako, Misis..."

Marahas akong napasinghap dala ng kahihiyan. Hindi niya 'yon napansin kaya bahagyang kumalma ang puso ko.

Ngunit ang sunod niyang ginawa ang nagpaalis ng kalma nito.

The cold wind kissed my skin while a hot mass inched to my body.

His large hands went its way on my waist, brushing against my midriff. His hands slowly settled at my waist, finding no room for movement. Gamit ang isang kamay ay pinaikot niya ang dulo ng aking buhok sa kan'yang daliri.

A small pull of strands itched my scalp but I was up for it.

Lumunok ako dahil sa mapang-akit nitong kamay sa aking likod. Bahagyang minamasahe sa nakaliliyong paraan.

"What's your name, my princess? Imposibleng tawagin nang tawagin kita na payong, that would be very ridiculous."

Kumunot ang noo ko dahil sa kan'yang tawag. Of all the names or things to call me, why that?

Sa bawat bitaw ng salita ay siyang pagbuga ng mainit na hangin sa aking mukha. It was very comforting. Chilly, even.

"You're up for a one-night hook up at an island?" I mockingly asked.

He tilted his head and watched me under his gaze, his soft-looking hair fluidly moved with his direction. A small smile crept on the summit edge of his lips.

"Why, princess? Are you up for a royal one-night stand?"

Ngumiwi ako at natatawang umiling. "I'm sorry, I'm not that type of a girl."

Hinapit niya ang aking bewang papalapit sa kan'yang katawan. A small gasp escaped from my lips making me regret every single vulnerability I have shown.

His nose nuzzled he apex of my head. Pinigilan ko ang pagpakita ng kiliti dahil masyado na ang pinaparamdam niya sa 'kin. "I know, princess, I know 'cause you're my girl..."

My heart swooned at the gesture. I shouldn't be swooned! It's not rational to be!

Nanlaki ang aking mata nang tumigil siya sa kaonting galaw. Nanatili ako sa pwesto nang lumapit ang kan'yang mukha habang titig na titig ang mata sa akin.

Do not close your eyes nor act irrationally, Umbrella Izidara! Sigurado akong hindi ako hahalikan ng lalakeng 'yan!

Without my rationality, I overviewed the intricacy of his moves. Kahit na nilalamon ng kaba ang puso ay hindi ko magawang maging rasyonal. Dahil do'n ay nagmukha akong tanga nang inudlot niya ang labi ilang tulak na lang papunta sa 'kin!

"Nice," he commented. "You didn't close your eyes."

I proudly and cautiously lifted my gaze to challenge him. "Dahil sigurado akong hindi mo ako hahalikan."

"Bakit ka sigurado? Gano'n ka ba kalaki magtiwala sa 'kin?"

Finding no answers to tell, I ran my fingers through his chest. His sheen eyes moved to follow the direction of my fingers as it touched the mere surface of the engraved words.

"You like my dog tag?"

Tumango ako at sinubukang basahin ang ukit sa ilalim ng sinag ng gabi.

"Akin ka nalang."

I looked up to meet his eyes. I saw how serious he was.

What?