மறக்காதே நீ மறுக்காதே நீ - 7
முதல் நாள்...

அமிதாவின் பொட்டிக்கில் சம்யுக்தாவிற்கு காலை முதல் வேலை சரியாக இருந்தது. பொட்டிக்கின் கீழ் தளத்தில் கடையும், முதல் தளத்தில் தையலகமும் இருந்தன.

இன்று காலை அமிதா போன் செய்து, தனக்கு உடல்நிலை இன்னும் சரியாகவில்லை என்று சொன்னாள். அகிலனுக்கு ஸ்டேஷனில் வேலை அதிகமாக இருப்பதாலும், அவளது தங்கை சுமிதாவிற்கு தேர்வுகள் இருப்பதாலும், இரண்டு நாட்கள் கடையை பார்த்துக் கொள்ள முடியுமா என்று கேட்டாள்.

சம்யுக்தாவிற்கு இன்னும் இரண்டு நாட்கள் லீவ் இருந்ததால், சரியென்று ஒத்துக் கொண்டாள். நவராத்திரி நெருங்கி வருவதாலும், முகூர்த்த நாட்கள் வரிசையாக இருப்பதாலும், வாடிக்கையாளர்கள் கடைக்கு வந்தபடி இருந்தனர்.

இரவு எட்டு மணிக்கு, முதல் தளமான தையலகத்திருந்த ஆடை வடிவமைப்பாளர்களும், தையல் வேலை செய்பவர்களும் சென்று விட்டனர். கீழ் தள கடையில் அவளும், ஒரு பெண் மேலாளர் மட்டுமே இருந்தனர்.

அன்று நடந்த விற்பனையும், கையிருப்பு ரொக்க பணத்தையும் சரிபார்த்த மேலாளார் ரத்னா, "சம்யு மேம், இது வரைக்கும் கணக்கு சரியாயிருக்கு. நீங்க கிளம்புங்க. நான் கடையை மூடிட்டு பணத்தை அமிதா மேடமிடம் கொடுத்திட்டு அப்படியே வீட்டுக்குப் போறேன்" என்றாள்.

"ரத்னா, தினமும் எப்போ கடையை மூடுவீங்க?" என கேட்டாள்.

"ஒன்பது மணிக்கு மேம்" என்றாள் ரதனா.

"நான் இன்னும் அரை மணி நேரம் இங்கே இருக்கேன். அமிதாவோட கடை சாவி எங்கிட்ட இருக்கு. வாட்ச்மேன் உதவியோட நான் கிளம்பும் போது பூட்டிட்டுப் போறேன். நீ கேஷை பத்திரமா எடுத்துட்டுப் போய் அமிதாவிடம் கொடு. பஸ்ஸில் போக வேண்டாம். ஆட்டோவில் போ" என்றாள் சம்யுக்தா.

சரியென்று தலையசைத்து விட்டு ரத்னா சென்று விட, கடையின் ஹாங்கரில் தொங்கி கொண்டிருந்த உடைகளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

வாசல் கண்ணாடி கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டு திரும்பி பார்த்தவள், சித்தார்த் உள்ளே வருவதைப் பார்த்ததும் எரிச்சல் அடைந்தாள்.

தன்னுள் எழுந்த கோபத்தை கட்டுப்படுத்தியவள், அவனை நிமிர்ந்து பார்த்து முறைத்தாள்.

"ஹாய் யுக்தா" என கையிலிருந்த பிங்க் ரோஜாக்கள் நிறைந்த பொக்கேவை நீட்டினான்.

முதலில் அவனுடன் பேச வேண்டாம் என்று நினைத்தவள், தான் இவனை ஒரு பொருட்டாகவே எடுத்துக் கொள்ளவில்லை என்று காண்பிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தாள்.

"எதுக்கு பொக்கே?" என முகத்தை உணர்ச்சியற்று வைத்துக் கொண்டு நிதானமான குரலில் கேட்டாள்.

"நேற்று அமிதா வீட்டில் நீயும் இருப்பே என்று தெரியாது, தெரிஞ்சிருந்தா உனக்கும் சேர்த்துப் பொக்கே வாங்கிட்டு வந்திருப்பேன்" என ஆழ்ந்த குரலில் சொன்னவன், அவளிடம் பொக்கேவை மீண்டும் நீட்டினான்.

"நீங்க எதுக்கு எனக்கு பொக்கே வாங்கிட்டு வந்தீங்க?" என அமர்த்தலாக கேட்டுவிட்டு கேஷ் கவுண்ட்டரில் சென்று உட்கார்ந்தாள்.

"யுக்தா, நான் எதுக்கு வாங்கிட்டு வந்தேன் என்று உனக்கும் தெரியும், எனக்கும் தெரியும்" என சொன்னவன் பொக்கேவை மேஜையின் மேல் வைத்தான்.

அதை கீழே தள்ளி விட வேண்டும் என்று ஒரு நொடி நினைத்தவள், அனாவசியமாக இவனிடம் பிரச்சனை செய்ய வேண்டாம், இவனுடன் இங்கே தனியே இருப்பதற்குக் கடையை மூடி கொண்டு செல்வதே மேல் என்று யோசித்தாள்.

தனது ஸ்லிங் பேகில் இருந்த சாவியை எடுத்தவள், "நேரமாயிடிச்சு, கடையை பூட்டிட்டு வீட்டுக்குக் கிளம்பணும்" என சுற்றிலும் பார்த்தபடி சொன்னாள்.

"எனக்கு ஒரு டிரஸ் வாங்கணும். அதுக்குத் தான் வந்தேன்" என சொன்னான்.

"ஸாரி, இது லேடிஸ் பொட்டிக், மென்ஸ் டிரஸஸ் இங்கே விக்கிறதில்லை" என தனது குரலை சாதாரணமாக்க வைத்துக் கொள்ள முயன்றாள்.

"எனக்கு இங்கே என்ன இருக்கு என்று தெரியும். நான் லேடிஸ் டிரஸ் தான் வாங்க வந்தேன்" என்றான்.

"சேல்ஸ் கேர்ள்ஸ் வீட்டுக்குப் போயிட்டாங்க. நீங்க நாளைக்கு வாங்க" என சேரிலிருந்து எழுந்தாள்.

"உனக்கு டிரஸ் எடுத்துக் காட்ட தெரியாதா? நீ உட்கார்ந்த இடத்தில் தான் வேலை செய்வியா?" என கிண்டலாக கேட்டான்.

பொங்கி வந்த கோபத்தை அடக்கியவள், "என்ன டிரஸ் வேணும், ஸாரி, சல்வார், வெஸ்டர்ன்வேர்?" என கடையின் உள்ளே நடந்தாள்.

"அவளுக்கு எல்லா டிரஸ்ஸும் நல்லாயிருக்கும். எனக்கு அவளை ஸாரியில் பார்க்க தான் பிடிச்கும். ஆனா அவ நிறைய ஸல்வார் தான் போடறா. ஸோ, லேட்டஸ்ட் ஃபேஷன் ஸல்வார் வேணும்" என அவளையே முகத்தில் புன்னகையுடன் பார்த்தபடி சொன்னான்.

"என்ன மாதிரி ஸல்வார் வேணும், பார்ட்டிவேர், ஃபார்மல், கேஷுவல்" என வேகமாக கேட்டபடி டிரஸ்கள் அடுக்கி வைத்திருந்த ஷெல்ப் அருகே சென்றாள். காலையில் தான் ரத்னா உடைகளை அடுக்கி வைத்திருக்கும் முறையைப் பற்றி அவளிடம் சொல்லியிருந்தாள். இல்லையென்றால் உனக்கு அதுவும் தெரியாதா என்று நக்கலாக கேட்பான் என நினைத்தாள்.

"கேஷுவல்" என சொன்னவனிடம் யாருக்கு டிரஸ் என கேட்கலாம் என வாய் வரை வந்த வார்த்தையை விழுங்கியவள், இவன் யாருக்கு வாங்கினால் எனக்கென்ன என நினைத்தவள், "என்ன சைஸ்?" என அலட்சியமாக கேட்டபடி கேஷூவல் உடைகள் இருந்த ஷெல்பில் திரும்பி கை வைத்தபடி நின்றாள்.

"ஹைட் அஞ்சு அடி அஞ்சு அங்குலம், வைட்டல் ஸடாட்ஸ்.." என அவன் சொல்ல தொடங்கியவுடன், "எனக்கு அதெல்லாம் வேணாம்" என குரல் நடுங்க வேகமாக மறுத்தவள், "ஒல்லியா இருப்பாங்களா? இல்லை குண்டா இருப்பாங்களா" என மெதுவாக கேட்டவளின் கன்னங்கள் சிவந்திருந்தன.

"பார்த்துக்கிட்டிருக்கேன்" என அவளது சிவந்திருந்த கன்னங்களை ரசனையுடன் பார்த்தபடி சொன்னான்.

"என்னது?' என திரும்பி நின்று முறைத்தவளை, நிதானமாக பார்த்தவன், "யோசிச்சு பார்த்துக்கிட்டிருக்கேன்" என சொல்லி நிறுத்தியவன், சிரிப்பை அடக்கியபடி, ""உன் சைஸ்.." என அவன் சொல்லி முடிப்பதற்குள், "சித்தார்த்.." என நொடியில் பொங்கி வந்த கோபத்தை அடக்க முடியாமல் இரைந்தாள்.

"மைண்ட் யுவர் வேர்ட்ஸ்." என சம்யுக்தா சொல்லும் போதே கண்களில் அனல் தெறித்தது.

"யுக்தா ரிலாக்ஸ். நீ தான் டிரஸ் சைஸ் கேட்டே. நான் சொல்ல வந்ததையும் வேண்டாமென்று சொல்லிட்டே. அவளும் உன சைஸ் தான் என்று சொல்ல வந்தேன். அதுக்குள்ளே எது டென்ஷனாகிறே" என அமர்ந்த குரலில் கேட்டான்.

ஷெல்பின் பக்கம் திரும்பியவள், தன் கோபத்தை பற்களைக் கடித்து அடக்கி கொண்டாள். அவன் என்ன சொன்னாலும், செய்தாலும் தன் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுக்குள் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என முடிவு செய்தாள்.

ஷெல்பில் இருந்து நான்கு ஸல்வார்களை எடுத்து போட்டவள், "என்ன கலர் வேணும்?" என கேட்கும் போதே குரல் உடைந்து போனது.

"யுக்தா.." என அவன் தளர்ந்த குரலில் அழைத்தவுடன், தன்னை மீண்டும் உறுதியாக்கி கொண்டு, "என்ன கலர் வேணும்?' என இறுகிய குரலில் கேட்டாள்.

அவளது மாற்றத்தை உணர்ந்தவன், "டார்க் ஷேட் கலர்ஸ்" என அமைதியாக சொன்னான்.

அவள் இன்னும் நான்கு சல்வார்களை எடுத்துப் போட, "தாங்க்ஸ்" என ஆழ்ந்த குரலில் சொன்னவன், "கோபமாக சொன்னாலும், என பெயரை உன் குரலில் கேட்கிறதுக்கு நல்லா தான் இருக்கு" என அவளைக் கூர்மையாக பார்த்தபடி சொன்னான்.

"வேற கலர்ஸ் பார்க்கிறீங்களா?" என அவன் சொன்னதை காதிலே வாங்காதவளாக கேட்டாள்.

"இந்த ஆரஞ்ச் கலர் ஸல்வார்" என அவன் சொன்னவுடன் அந்த உடையை கையில் எடுத்துப் பிரித்துக் காட்டினாள்.

"யுக்தா, உன் டேஸ்ட் மாறவே இல்லை. இன்னும் அதே ஆல்மோண்ட் பிங்க் நைல் கலர் தான் போட்டிருக்கே" என அவளது கை விரல்களை பார்த்தபடி சொன்னான்.

"அத்தனை சீக்கிரம் என் டேஸ்ட்டும் மாறாது, நானும் மாற மாட்டேன்" என அமைதியாக சொன்னாள்.

"ஹனி, நீ அத்தனை சீக்கிரம் மாற மாட்டேனு எனக்கு நல்லா தெரியும்" என அவளை பார்த்து கண்கள் மின்ன, "ஒன்றரை வருஷமா எனக்காக காத்திட்டிருக்கியே, அதிலேயே தெரியுது" என சொன்னான்.

"நான் யாருக்காகவும் காத்திட்டிருக்கலை. இந்த டிரஸ் பில் போடட்டுமா?' என கேட்டாள்.

"அப்போ, நீ ஏன் இன்னும் யாரையும் கல்யாணம் செஞ்சிக்கலை?" என சிரிப்புடன் கேட்டான்.

"இட்ஸ் நன் ஆஃப் யுவர் பிசினஸ்" என அவள் சொல்லும் போது, வாசல் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது.

கடையினுள் இரண்டு ஆண்கள் உள்ளே நுழைய, சம்யுக்தா அவர்களை நோக்கி சென்றாள்.

"என்ன வேணும்?" என கேட்டாள்.

"டிரஸ் தைக்க கொடுத்திருந்தோம்" என சொன்னவர்களிடம், "பில் கொடுங்க" என கேட்டாள்.

"பில் எடுத்திட்டு வர மறந்துட்டோம்" என அதில் ஒருவன் சொல்ல, "மொபைல் நம்பர் சொல்லுங்க" என சேரில் உட்கார்ந்து அங்கேயிருந்த மடிகணினியை உயிர்ப்பித்தாள்.

"மொபைல் நம்பர்.." என அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தபடி இருந்தனர்.

"ஹனி, என்ன பிராப்ளம்?' என அவளருகே வந்து நின்றான் சித்தார்த்.

"எதுவும் பிராப்ளமில்லை" என சொன்னவள், "என்ன கலர் டிரஸ் என்று தெரியுமா?" என கேட்டபடி தைத்து முடித்திருந்த ஆடைகளை பக்கத்திலிருந்த ஷெல்பில் இருந்து எடுத்தாள்.

"கலர் தெரியலை" என சொன்னவர்கள், "நாளைக்கு பில் எடுத்திட்டு வரோம்" என கதவை திறந்து வெளியே சென்றனர்.

ஒன்றும் புரியாமல் அவர்கள் வெளியே செல்வதைப் பார்த்தவள், திரும்பிய போது சித்தார்த்தும் அவர்கள் செல்வதையே யோசித்தபடி பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை கண்டாள்.

"பை யுக்தா" என சொன்னவன், அவள் பதிலுக்குக் காத்திராமல் கதவை திற்ந்து கொண்டு வெளியே சென்றான்.

வாட்ச்மேனிடம் எதையோ கேட்டவன், வேகமாக காரை கிளப்பிக் கொண்டு சென்றான்.

மனதில் சித்தார்த்தை திட்டியபடி ஷெல்பில் இருந்து எடுத்த ஸல்வார்களை மடித்து வைத்தவள், தன் ஸ்லிங் பேகை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினாள்.

மேஜையிலிருந்த பொக்கேவை ஒரு நொடி, வெளியே தூக்கி போட வேண்டும் என்று நினைத்தவள், வேண்டாமென்று முடிவெடுத்து அதை மேஜை மேலே அப்படியே விட்டு வெளியே வந்தாள்.

கடையை வாட்ச்மேனின் உதவியுடன் பூட்டி விட்டு, வண்டியில் வீட்டுக்கு வரும், தன்னை யாரோ பின் தொடர்வதை போல உணர்ந்தாள்.

ஒரு வேளை சித்தார்த்தாக இருக்குமோ என யோசித்தவள், அவன் வேகமாக காரை கிளப்பி கொண்டு சென்றது ஞாபகம் வந்தது.

இரவு உணவு முடித்தவள், அமிதாவை அழைத்து உடல் நலம் விசாரித்தவள், அன்று கடையில் நடந்த நிகழ்வுகளை சொல்லி விட்டு படுக்கையில் சாயும் போது மணி பத்தரை ஆகியிருந்தது.

மூடியிருந்த விழிகளுக்குள் சித்தார்த்தின் உருவம் வந்து நின்றது. செல் ஃபோன் மணி எடுக்க, பெயர் வராமல் வெறும் எண்கள் திரையில் ஒளிர்ந்தது.

யாராக இருக்கும் என நினைத்து எடுத்த போது, "ஹாய் ஹனி" என்ற சித்தார்த்தின் குரலில் மறுமுனையில் கேட்டது.