மறக்காதே நீ மறுக்காதே நீ - 25
பத்தொன்பதாம் நாள்...

காலை எட்டு மணி

"கிரேட் ஹெல்ப். தாங்க்ஸ் ராஜ். நான் இனிமே பார்த்துக்கிறேன்" என போனை வைத்த சித்தார்த்தின் முகம் தெளிவாக இருந்தது.

தனது பால்கனியில் உடற்பயிற்சி செய்து கொண்டிருந்த யதுநந்தன் எதிரே வந்து நின்றான்.

சித்தார்த்தை நிமிர்ந்து பார்க்காமலே, "எவிடன்ஸ் கிடைச்சிடுச்சு போலிருக்கு?' என சிரித்தபடி சொன்னான்.

"எப்படிடா கண்டுபிடிச்சே?" என அவனது தோளை தட்டினான்.

"நீ நடந்து வந்த வேகத்தை வைச்சே தெரிஞ்சிகிட்டேன். நாலு நாளா சோர்வா தளர்ந்து போய் நடந்திட்டிருந்தே" என்றான்.

"நீ ரொம்ப ஸ்மார்ட், எனக்கு தெரியும்டா" என சொல்லி விட்டு கைப்பிடியில் சாய்ந்து நின்றான் சித்தார்த்.

"இதை அப்படியே கீழே போய் உங்கம்மாவிடமும், மாமாவிடமும் சொல்லு. எப்போ பாரு என்னை எதையாவது சொல்லிட்டே இருக்காங்க" என கோபமாக சொன்னவன், "நான் என்ன செய்யணும் சொல்லு" என அமர்த்தலாக யதுநந்தன் கேட்டான்.

"யது சான்ஸே இல்லை. ஸ்மிருதியோட எஃபக்ட் என்று நினைக்கிறேன். எப்படிடா?" என ஆச்சரியத்துடன் கேட்டான் சித்தார்த்.

"அண்ணா, போதும் நடிக்காதே. உன் பெர்சானலிட்டிக்கு செட்டாகலை" என சிரித்தபடி சொன்னான் யதுநந்தன்.

"எவிடன்ஸ் முழுசா கிடைக்கலை. அது கிடைக்க எனக்கு உன் ஹெல்ப் வேணும்" என்றான் சித்தார்த்.

"உனக்கு தான் ஒரு பெரிய டீமே வேலை செய்யுமே? ஏன் என்னாச்சு?" என நக்கலாக கேட்டான்.

"இது கொஞ்சம் நாசூக்கான விஷயம், வெளியாளுங்க வேண்டாம் என்று பார்க்கிறேன்" என சொன்னவன, "நீ தான் அதை செய்ய சரியான ஆள்" என்றான்.

"ஏன் உன்னால செய்ய முடியாதா?" என கேட்டான்.

"இப்போ தானே நீ சொன்னே, சில வேலைங்க என் பெர்சானலிட்டிக்கு செட்டாகுது" என நக்கலாக சொன்னான்.

"அப்போ பொண்ணுங்களை கடத்தறது, அது மட்டுமே நல்லா செட்டாச்சா?" என அமர்த்தலாக கேட்டான் யதுநந்தன்.

"யது.." என சீரியசாக சொன்ன சித்தார்த், "விடு, நானே பார்த்துக்கிறேன்" என உணர்ச்சியற்ற குரலில் சொன்னான்.

"ஹே, இந்த ஆக்ட் எங்கிட்ட வேணாம். இதை சம்யுக்தாவிடம் வைச்சுக்கோ" என சொல்லிவிட்டு அறைக்குள் சென்றான்.

"உனக்கு எப்படிடா எல்லா விஷயமும் தெரியுது" என கேட்டான் சித்தார்த்.

"ஹ்ம்ம்.. மயூரி தான் சொன்னாங்க. சம்யுக்தா நாலு நாளா சரியாவே இல்லை. ஒழுங்கா சாப்பிடறதில்லை. எப்பவும் போனையே பார்த்துட்டிருக்கா. வீட்டில் எந்த போன் அடிச்சாலும் தன் போனை எடுத்துப் பார்க்கிறானு சொல்லிட்டிருந்தாங்க. என்ன அண்ணியை விட்டுப் பிடிக்கிறே போலிருக்கு?" என்று சொன்ன யதுநந்தனை பார்த்து வாய் விட்டு சிரித்தான் சித்தார்த்.

"நீ மயூரியோட பேசறது மித்ரனுக்குத் தெரியுமா?" என ஆவலுடன் கேட்டான்.

"எனக்கு எப்படி தெரியும்? அதை பத்தி எனக்கு கவலையில்லை" என தோளை குலுக்கியவன், "உனக்கு என்ன ஹெல்ப் செய்யணும், சொல்லு" என கேட்டான்.

"ஹாய் அமிதா" என தனது கடையினுள் நுழைந்த யதுநந்தனை பார்த்து,, "ஹாய் நந்தன்" என சிரித்தாள் அமிதா.

"இப்போ ஹெல்த் எப்படியிருக்கு? எதுக்கு கடைக்கு வந்தீங்க? ரெஸ்ட் எடுத்திருக்கலாம் இல்லை?" என கேட்டான்.

"வீட்டில் அடைஞ்சு கிடக்கிற மாதிரி இருக்கு. அது தான் இங்கே வந்தேன். இங்கே வேலை இருக்கிறதால டைம் போறதே தெரியலை" என சொன்னாள்.

"சுமிதா எப்படியிருக்கா?" என கேட்டான். "காலேஜ் டூர் போயிருக்கா. திரும்பி வர ஒரு வாரமாகும்" என சொன்னாள்.

"ஒ, அது தான் அவ போன் நாட் ரீச்சபிளா இருக்கா?" என சொன்னவனை முறைத்தாள் அமிதா.

"ஜஸ்ட் பிரண்ட்ஸ் அமி. நீ பொறாமைப்படாதே. உனக்கு பிறகு தான் மத்தவங்க எல்லாம் எனக்கு" என சிரித்தபடி சொன்னான்.

"நந்தன், ஒவரா பேசறே. உன்னை.." என சொன்னவளிடம், "அமி, உங்கிட்ட பேசாம வேற யாரிடம் பேசறது? சென்னையில் உன்னை விட்டா எனக்கு யாரை தெரியும், நீயே சொல்லு" என முகத்தை பரிதாபமாக வைத்தபடி கேட்டான்.

"மேம், பில் போடணும்" என்று வந்த ரத்னா, யதுநந்தனை பார்த்து சினேகமாய் சிரித்தாள்.

"ஹாய் ரத்னா" என சொன்னவன், "நீ ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ அமி. நான் பார்த்துக்கிறேன்" என மடிகணிணி மேஜையில் அமர்ந்தான்.

"ஒகே, நான் மாடிக்கு போயிட்டு வரேன்" என சொன்னவளிடம், "மாடிப்படி ஏற வேண்டாம், லிஃப்டில் போ" என கரிசனத்துடன் சொன்னவன், பில் போட துணிகளை கையில் எடுத்தான்.

அரை மணி நேரம் கடந்த பிறகு, சோர்வுடன் லிஃப்டில் இருந்து நடந்து வந்தாள் அமிதா.

"அமி, இந்த பொட்டிக்கோட வெப்சைட் பார்த்தேன். சூப்பரா இருக்கு. யார் டிசைன் செஞ்சாங்க?' என சொல்லியபடியே எழுந்தான் யதுநந்தன்.

"சுமிதா தான் வெவ்சைட் டிசைன் செஞ்சா. எல்லோரும் நல்லாயிருக்கு என்று சொன்னாங்க" என பெருமையுடன் சொன்னாள் அமிதா.

"கலர் ஸ்கீம், பேட்டர்ன் நேர்த்தியா இருக்கு. குட் வொர்க்" என சொன்னவன், "அமி, லஞ்ச் சாப்பிட்டியா?' என கேட்டான்.

"இல்லை நந்தன். காலையிலே சமைக்கலை. தலைசுத்தலாயிருந்தது" என அலுப்புடன் சொன்னாள்.

"சரி வா, வெளியே போய் சாப்பிடலாம்" என சொன்னவனிடம் சம்மதமாக தலையை அசைத்தாள்.

"ஸிட், என்ன இன்னும் ஒரு நாள் பாக்கியிருக்கா? சம்யுக்தா ஒகே சொல்லிட்டாளா?" என கேட்ட அகிலனை பார்த்து உதட்டைப் பிதுக்கினான் சித்தார்த்.

"நிஜமா? நீ ஒண்ணும் டிரை பண்ணாம அப்படியே இருக்கே? அதை நான் நம்பணும்?" என நக்கலாக கேட்டான் அகிலன்.

"அகில், இது மனசு சம்பந்தப்பட்ட விஷயம். என்னை விரும்பி தான் ஆகணும் என்று யாரையும் ஃபோர்ஸ் செய்ய முடியாது. யுக்தா ஏற்கனவே என்னால் காயப்பட்டிருக்கா. இன்னும் ஹர்ட் செய்ய எனக்கு மனசில்லை" என சொன்னவனை நம்ப முடியாமல் பார்த்தான் அகிலன்.

"உன்னால அவளை கன்வின்ஸ் பண்ண முடியலையா?' என ஆச்சரியத்துடன் கேட்டான் அகிலன்.

"இன்னி வரைக்கும் யுக்தா சம்மதம் சொல்லலை. அப்படினா அது தான் அர்த்தம்" என இயல்பாக தோளை குலுக்கிய சித்தார்த்தை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தான் அகிலன்.

"பெரிய பெரிய ராஜாவெல்லாமே தான் விரும்பிய பொண்ணொட மனசை வெல்ல முடியாம தோற்று போயிருக்காங்க. நான் ரொம்ப சாதாரணமான ஆள்" என இயல்பாக சொன்னான் சித்தார்த்.

"ஸிட், என்னால நம்பவே முடியலை" என தலை முடியை தனது கைகளால் கலைத்தான் அகிலன்.

"அகில் எதை நம்ப முடியலை. பெரிய ராஜாவெல்லாம் காதலில் தோற்று போயிட்டாங்கனா?" என சிரித்தபடி கேட்டான் சித்தார்த்.

"அவனுங்க இப்போ எனக்கு ரொம்ப முக்கியம்" என சலித்த குரலில் சொன்ன அகிலன், "நான் அமிதாவை சம்யுக்தாவிடம் பேசி என்ன காரணம் என்று தெரிஞ்சக்க சொல்லவா?" என அக்கறையுடன் கேட்டான்.

"இதிலே என்ன ரகசியம், நான் அவளை கடத்தினதை மறக்கவோ மன்னிக்கவோ உன் தங்கை தயாராயில்லை. வெரி சிம்பிள்" என தோளை குலுக்கினான். சித்தார்த்.

"சம்யுக்தா ரொம்ப பாவம் சித்தார்த். அவளால் சசியையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியலை. உன்னையும் கல்யாணம் செஞ்சிக்க முடியலை. ஸிட் எனக்கு அவளை அஞ்சு வருஷமா தெரியும். துறுதுறுனு ஏதாவது செஞ்சிட்டிருப்பா. ஒரு இடத்தில் நிக்க மாட்டா. ரொம்ப தைரியமான பொண்ணு. ஒரு வருஷமா அப்படியே மாறிட்டா, அமைதியாயிருக்கா, தேவைக்கதிகமா பேச மாட்டேங்கிறா. எனக்கு அவளை பார்க்கவே ரொம்ப கஷட்மாயிருக்க" என சொல்லியபடி கண்களை மூடி திறந்தான்.

"நடந்தது எதையும் மாத்த முடியாது அகில். நான் அவ கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டாச்சு. கல்யாணம் செஞ்சிக்கவும் தயாரா தான் இருக்கேன். அவளுக்கு இஷட்மில்லை என்று சொல்லும் போது, நான் என்ன செய்ய முடியும் சொல்லு" என ஆழ்ந்த குரலில் கேட்டான் சித்தார்த்.

"ஒன் ஹவர் முன்னால கூட சம்யுவை இங்கே ஆபிஸில் பார்த்தேன். மித்ரனை பார்க்க வந்திருந்தா. எதையோ யோசிச்சிட்டு எதிரே வந்தும் என்னை பார்க்காம போயிட்டா. அவளை பெயர் சொல்லி கூப்பிட பிறகு தான் ஹாய் சொன்னா" என வருத்தமுடன் சொன்னான்.

"ஒகே, இந்தியா வந்ததுக்கு எங்க அப்பா கேஸையாவது முடிச்சிட்டு போறேன்" என சொன்னவனை நிமிர்ந்து பார்த்தான் அகிலன்.

"என்னாச்சு, நேத்து கூட விக்ரமை பார்த்தேன். எதுவும் எவிடென்ஸ் கிடைக்கலை என்று சொன்னான்.

"ஆமாம். ஆறு மாசத்துக்கு முன்னாடி ஒரு இங்கிலிஸ் பத்திரிகையில் ஒரு கட்டுரை தொடர் வந்தது. திருமாறன் தான் சொன்னார்" என சொல்லிவிட்டு அகிலனை பார்த்தான்.

"ஆமாம். ஸாண்ட்ல்வுட டேஸ். ஒரு பொலிடிசியன் கூட மாட்டினாரே? அதானே?" என ஆவலுடன் கேட்டான் அகிலன்.

"ஹ்ம்ம். யசோசக்தி என்று பெயர்" என சொல்லி விட்டு திருமபவும் அகிலனை பார்த்தான்.

"ரைட்டர் பேர் ஞாபகம் இல்லை" என சொன்ன அகிலனிடம், "உனக்கு யசோசக்தி என்று யாராவது தெரியுமா?" என கேட்டவன் மும்பையில் பத்திரிகை அலுவலகத்தில் நடந்ததை சொன்னான்.

"ஒ, அப்படியா? எனக்கு அப்படி யாரையும் தெரியாது. சம்யுவோ, ஸ்மிருதியோ ஹெல்ப் செய்யலாம். அவங்க தான் மீடியாவில் இருக்காங்க" என சொன்னான்.

"யுக்தாவிடம் கேட்டிருக்கேன். நேத்து நைட் கூட கால் செஞ்சி யாருனு தெரியலை என்று சொன்னா" எனறவனை கிண்டலுடன் பார்த்தான் அகிலன்.

"அது மட்டும் தான் சொன்னா, வேற எதையும் யோசிக்காதே" என சலிப்புடன் சொன்னவனை நம்பாமல் பார்த்தான் அகிலன்.

"யசோசக்தி எந்த விதத்தில் உனக்கு ஹெல்ப் செய்ய முடியும் என்று எதிர்பார்க்கிறே?" என கேட்டான்.

"அவர் கிட்ட எனக்கு தேவையான ஆதாரம் இருக்கு என்று இண்டியூஷன் சொல்லுது. இது தான் என்று கரெக்ட்டா சொல்ல முடியலை. சம்திங் டெல்ஸ் மீ" என நம்பிக்கையுடன் சொன்னான்.

"ஸிட். அப்போ அது கண்டிப்பா சரியாக தான் இருக்கும். எனக்கு பல தடவை கேஸ் சால்வ் செய்ய இண்டியூஷன் தான் ஹெல்ப் பண்ணியிருக்கு. கடவுள் நம்ம கிட்ட பேசற மொழி இண்டியூஷன் அதாவது உள்ளுணர்வு என்று ஒஷோ ஒரு புக்கில் சொல்லியிருக்கார்" என்றான்.

"ஒ அப்படியா?' என கேட்டவனிடம், "நீ உன் காண்டாக்ட்ஸ் வைச்சு அவரை டிரேஸ் செய்ய முடியலையா?' என ஆர்வத்துடன் கேட்டான் அகிலன்.

"ஹ்ம்ம். ராஜ் என்று ஒரு ஹாக்கர் இருக்கான். அவன் இரண்டு நாளா அந்த வேலையை தான் செஞ்சிட்டிருந்தான். அந்த பத்திரிகையோட மெயில் சர்வரை ஹாக் பண்ணி, எந்த இடத்தில் இருந்து அந்த கட்டுரை தொடரை இமெயில் மூலமா அனுப்பியிருக்காங்க என்று கண்டுபிடிச்சிருக்கான்" என சொன்னான்.

"வாவ், கிரேட். அப்பறம் என்ன ஆளை அமுக்கியிர வேண்டியது தானே?" என சிரிப்புடன் சொன்னான்.

"அதுக்கு தான் உன் ஹெல்ப் வேணும்" என சீரியசாக கேட்டான் சித்தார்த்.

"ஸிட், எனிதிங் ஃபார் யூ. கண்டிப்பாக செய்யறேன் சொல்லு" என்றான் அகிலன்.

"அந்த மெயில் எல்லாமே சென்னையிலிருந்து தான் போயிருக்கு. மொத்தம் பன்னிரென்டு இமெயில் அனுப்பிச்சியிருக்கார். சிசி டிவி இல்லாத பிரவுசிங் செண்டரில் இருந்து அனுப்பிச்சியிருக்கார்" என நிதானமாக சொன்னான்.

"ஒ, அப்போ கஷ்டம் தான். ஆனா டேட் அண்ட் டைம் வைச்சி கண்டுபிடிச்சிடலாம். கொஞ்ச நாளாகும். எதையாவது தடயத்தை விட்டு விட்டு தான் போயிருப்பார்." என நம்பிக்கையுடன் சொன்னான் அகிலன்.

"பதினோரு மெயில் பிரவுசிங் செண்டரில் இருந்து அனுப்பிச்சியிருக்கார். கடைசி மெயில் மட்டும் ஒரு பெர்சனல் இடத்தில் இருந்து அனுப்பிச்சியிருக்கார்" என் சேரில் சாய்ந்து அமர்ந்தான்.

"அப்போ அது ரொம்ப ஈஸி. நேரா அங்கே விசாரிச்சா சொல்லிட் போறாங்க. சொல்லலைனா, கூட்டிட்டு போய் போலிஸ் ஸ்டேஷன் கூட்டிட்டு வந்திடலாம். எங்கே இருக்கு அந்த இடம் சொல்லு. நான் அந்த ஏரியா இன்ஸ்பெக்டரை வர சொல்றேன்" என போனை கையில் எடுத்தான் அகிலன்.

"அகில். போனை கீழே வை. அந்த இடம் உனக்கு தெரியும்" என அவனை கூர்மையாக பார்த்தான் சித்தார்த்.

"ஸிட், எந்த இடம்?" என புரியாமல் கேட்டான் அகிலன்.

"அமிதாஸ் பொட்டிக்" என்றான் சித்தார்த்.

போனையே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் சம்யுக்தா. சித்தார்த் மனதில் என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறான். வேண்டுமென்றே என்னை தவிக்க விடுகிறானா? இன்னும் இரண்டு நாட்கள் இல்லை ஒரு நாள் தான் இருக்கிறது. இப்படி தவிக்க விட்டால் நான் சம்மதம் சொல்லி விடுவேன் என்று நினைக்கிறானா? சான்ஸே இல்லை என நினைத்தவள், திரும்பவும் போனை எடுத்துப் பார்த்தாள். மெசேஜ் எதுவும் வரவில்லை என்றவுடன் கடுப்பாகி போனை செய்து கண்களை மூடி கொண்டாள்.

மணி பன்னிரென்டு அடிக்க ஐந்து நிமிடம் இருக்கும் போது குவிக் என்று மெசெஜ் வந்தது. போர்வையை வேகமாக தள்ளி விட்டு எழுந்து போனை எடுத்து திறந்தாள்.

'குட்நைட் மிஸ் சம்யுக்தா வசந்தன், ஜஸ்ட் இரண்டு நாட்கள்'

என்ற சித்தார்த் அனுப்பிய மெசெஜ்ஜை படித்த போது கண்களில் நீர் நி/றைய, உதடுகள் புன்னகையில் விரிந்தன.