— Kwiaty ci we włosach zakwitły, Stokrotko. 

Jean, wyjął z włosów blondyna ostatni liść i rzucił go w moim kierunku, udając, że to nie było specjalnie. Sałatą trafił pomiędzy moje oczy. Zdjąłem ją i odrzuciłem na podłogę. 

Widziałem jak Armin stał jak słup soli, od kiedy Kirschtein zauważył pierwszy kawałek sałaty. Oboje stali cali zaczerwienieni. Szatyn odgarnął, blond włosy, niebieskookiego.  Byłem dumny z przyjaciela, że jeszcze nie zemdlał albo nie zaczął krwawić z nosa.

— Będziesz tak stał i się gapił Jaeger? — Jean złapał Armina za ręce. 

— Czekam na mojego przyjaciela, Kirschtein.

Naśladowałem ton głosu, jakim odnosił się do mnie, kiedy do mnie mówił.  Zrezygnowany brązowooki, podniósł ręce chłopaka, delikatnie ucałował jego dłonie a potem jeszcze policzek.  Wyszeptał mu coś jeszcze do ucha, niestety nie słyszałem co to było, ale na pewno wyciągnę to od Arlerta za chwilę. Jean odszedł tam gdzie szedł wcześniej.  

Podszedłem do przyjaciela i rozczochrałem jego włosy. Chłopak zaczął się śmiać i lekko się schylił. 

— Eren! — Okrzyczał mnie, za zepsucie jego sałacianej fryzury.

— Co powiedział ci ten pajac? — Chłopak dość widocznie się zarumienił. 

Pokiwał głową przecząco. Nie chciał mi powiedzieć, więc zacząłem go łaskotać. Chciał uciec, więc jako  dobry przyjaciel, nie pozwoliłem mu na to. 

— Że jesteś kretynem! — Jestem pewny, że to nie to co powiedział Kirschtein. 

— Wcale nie! 

Dalej próbowałem go przekonać do mówienia. Przez następną chwile starał się mi uciec i widziałem, że zaczynał go boleć brzuch. W końcu zaczął odpuszcząć.

— Eren, dość, dość proszę! Powiem ci! —  Od  razu go puściłem i dałem mu trochę odetchnąć. 

— Więc? 

— Prosił żebyśmy się spotkali w sobotę — powiedział kiedy już był w miarę spokojny i zrobił się cały czerwony. 

Pogłaskałem go po głowie. Tego tak bardzo nie chciał mi powiedzieć? Dlaczego? 

┊┊┊┊
┊┊┊☆
┊┊🌙 *
┊┊
┊☆ °
🌙*

Beta: TwinkleShadow303 ❤️