Taehyungie,

ten dzień był taki nudny... Wiesz, mam też innych pacjentów oprócz ciebie, ale te przypadki są tak nieciekawe... W sensie. Po prostu są tutaj codziennością. Niczym nowym i przeważnie można je wyleczyć po jakimś czasie. A ja... Jestem tutaj tylko dla ciebie, młody. Nigdy nie brałbym się za psychiatrię, gdyby nie ty. Dobrze wiesz, że miałem inne plany, ale... Kocham cię Taehyungie. Jesteś moją małą gwiazdeczką. Inni cię nie zauważali, ale dla mnie byłeś równowarty całemu światu. Nikt nie liczył się bardziej od ciebie. Dalej jesteś dla mnie najważniejszy. Nie wiesz nawet, jak mi ciężko bez ciebie dzieciaku. Twój uśmiech poprawiał mi humor zawsze, kiedy ten chociaż lekko się pogorszył. Nie ma nic piękniejszego od twoich szeroko rozwartych warg, spod których wyłaniają się ząbki. Naprawdę, do tej pory nie wiem, czemu zawsze uśmiechałeś się w ten kwadratowy sposób. To niecodzienne, ale jak bardzo wyróżniało cię z tłumu. To było niepowtarzalne. A teraz... Tęsknię za tym bardziej, niż za czymkolwiek innym. Żaden uśmiech nie jest taki, jak twój. Każdemu czegoś brakuje.

Tęsknię Taehyungie.
Wracaj szybko.

Min Yoongi