Stormy

Ο Grayson στάθηκε εξω απο την πόρτα του σπιτιού του και χτύπησε το κουδούνι.Λιγα δευτερόλεπτα μετα η πόρτα άνοιξε.

Η Annie βρισκόταν στην αλλη πλευρά.Ήταν μια πολυ γλυκιά και καλοκαρδη γυναίκα.Τα μαλλια της έφταναν στο ύψος των ωμων της και τα γκρίζα μάτια της έλαμψαν μόλις είδαν τον Gray.

"Καλώς ήρθατε!",είπε και παρατήρησα ενα δάκρυ να τρέχει απο το μάτι της.
Σκούντηξα τον Gray ο οποίος ειχε παγώσει στην θεση του.
Εκείνος άνοιξε τα χέρια του και τύλιξε την μητέρα του στην αγκαλιά του.Εκεινη ξεκίνησε να κλαίει με λυγμούς,προκαλώντας έντονα συναισθήματα συγκίνησης και σε εμενα.

H Emma εμφανίστηκε μετα απο μερικά δευτερόλεπτα.Το βλέμμα της επεσε πανω μου και μου χαμογέλασε και στην συνεχεια στον αδερφό της.

"Gray..",αναφώνησε μόλις εκείνος εκανε πισω απο την αγκαλιά της μητέρας του.
Εκείνος χαμογέλασε προς εκεινη και την πλησίασε τυλιγοντας σφικτά τα χέρια του γύρω απο το αδύνατο σώμα της.Τα μαυρα μαλλια της ηταν μαζεμένα σε έναν κότσο και φορούσε ενα ασπρο πουκάμισο με ενα τζιν.

"Stormy χαιρομαι τοσο πολυ που σε βλεπω.",είπε η Annie και με αγκάλιασε.

"Και εγω το ιδιο..παει πολύς καιρος..",σχολίασα.

Εκεινη πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Δεν ξερω ποσο να σε ευχαριστήσω..",μου ψιθύρισε.
Της χαμογέλασα και κατευθυνθήκαμε προς την κουζίνα.O Grayson και η Emma κατευθύνθηκαν προς το σαλόνι.Κοιταξα γύρω μου τον χώρο και μου ξυπνούσαν αναμνήσεις.

"Μου είπε η Emma οτι σε είχε συναντήσει.Μολις χτύπησε το τηλέφωνο και ειδα το όνομα του Gray ήξερα οτι ήσουν μαζι του.",ομολόγησε,καθώς ξεκίνησε να φτιάχνει την σαλάτα.

"Πως ήσουν τοσο σιγουρη;",την ρώτησα και άκουμπησα στο ψυγείο.

"Ο Gray δεν θα ερχόταν εδω μόνος του.Ούτε θα λογικευοταν.",μου εξήγησε.

"Του εξήγησα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον ηθελες κοντα σου.Ξέρω ποσο τον αγαπας και ποσο θα σε σκότωνε να εισαι μακρυά του.Και το ιδιο και εκείνον.",της ειπα και εκεινη χαμογέλασε.

"Stormy πραγματικα σε ευχαριστω.Πάντα ήσουν οτι καλύτερο για εκείνον.Η απουσία σου του στοιχησε..",ομολόγησε και με κοίταξε θλιμμένα.
Κατέβασα το βλέμμα μου στο πάτωμα.

"Προσπαθώ να το διορθώσω.",της εξήγησα με ενα ένοχο βλέμμα.

"Θα τα καταφερεις.Δεν είναι τοσο δύσκολος οσο φαινεται.",με ενθάρρυνε και χαμογέλασε.

"Επιμένει πως εχει αλλάξει.",ειπα και ξεφυσηξα.

"Αυτό θελει να πιστεύει.Απλα σπάσε τα τείχη που εχει υψώσει και θα δεις πως ειναι ο ίδιος με παλιά.",απαντησε και μου έδωσε το μπολ με την σαλάτα,ενω με ακολούθησε με μερικά πιάτα στα χέρια της.

Τοποθέτησα την σαλάτα στο τραπέζι και κοίταξα στο σαλόνι τον Grayson με την Emma να κοιτάζουν κατι φωτογραφίες.

"Και εδώ ειναι η αποφοίτηση μου.Μακαρι να ήσουν εκει..",ομολόγησε η Emma και ο Grayson την κοίταξε με ενα ένοχο βλέμμα.

"Είμαι τωρα εδω..συγγνωμη..",εξήγησε και εκεινη τον πήρε στην αγκαλιά της.

Χαμογέλασα στον εαυτο μου με αυτην την σκηνη.Η Emma γύρισε το κεφαλι της προς το μέρος μου και σηκώθηκε απο τον καναπέ.

"Πρέπει να βοηθήσω και εγω λιγο.",είπε γελωντας και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα.

Κατευθύνθηκα προς τον καναπέ και εκατσα δίπλα στον Grayson.

"Πως αισθάνεσαι;",τον ρώτησα.
Τα πράσινα μάτια του ηταν πιο ήρεμα απο ποτε.Το παγωμένο βλέμμα είχε εξαφανιστεί και στην θεση του εξέπεμπε ενα ύφος ζεστασιάς και γαλήνης.
Φαινόταν ευτυχισμένος.

"Αισθανομαι..",εκανε μια παύση και πήρε μια βαθιά ανασα.
"Χαρούμενος.Αυτή την στιγμη εχω γύρω μου τα αγαπημένα μου άτομα.",δήλωσε και με κοίταξε,ενώ οι άκρες του στόματος του ανασηκωθηκαν.
Χαμογέλασα στα λόγια του και αυθόρμητα επεσα στην αγκαλιά του.Για μια στιγμη εκείνος πάγωσε,αλλα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τύλιξε σφικτά τα χέρια του γύρω μου.Το άρωμα του έσπαγε την μύτη μου.Τα χέρια του χάιδεψαν την πλατη μου,και τα χείλη του φίλησαν το πανω μέρος του κεφαλιού μου.

"Χαιρομαι για εσενα.",τόνισα και τον παρατήρησα που έφτιαξε το κρικακι στην μύτη του.
Πριν πρόλαβει να πει κατι η Annie μπήκε στο σαλόνι.

"Το φαγητό είναι έτοιμο.",είπε με ενα χαμόγελο και σηκωθήκαμε απο τον καναπέ.

Καθίσαμε στο τραπέζι εγω δίπλα απο τον Grayson και απέναντι η Annie με την Emma.

"Λοιπόν Stormy είσαι ακόμη με τον Liam;",ρώτησε η Emma και παρατήρησα τον Gray να σφίγγει το χερι του.
Με μια γρήγορη κίνηση ακούμπησα κατω απο το τραπέζι το χερι του και παρατήρησα τους μύες του να χαλαρώνουν.

"Όχι,χωρίσαμε πριν λιγο καιρό.",εξήγησα και εβαλα μια μπουκιά στο στόμα μου.

"Α!Κρίμα.Ίσως βρεις καποιον που να ταιριαζεις περισσοτερο.",απαντησε και το βλέμμα της επεσε πανω στον Grayson.
Της χαμογέλασα και εκείνος την κοίταξε με ενα δολοφονικό βλέμμα.

"Αυτό που μετράει ειναι να υπαρχει εμπιστοσύνη και αμοιβαιότητα.",τόνισε η Annie και έβαλε λιγο σαλάτα στο πιάτο της.

"Κάτι που σίγουρα δεν υπήρχε μεταξύ εμενα και του Liam..",ψιθύρισα αλλα τα βλέμματα τους έπεσαν πανω μου.

"Θα το βρεις σε καποιον αλλο αυτό.",τόνισε η Emma και παρατήρησα το πόδι της που κλώτσησε τον Gray κατω απο το τραπέζι.
Εκείνος της έριξε ακομη ενα δολοφονικό βλέμμα,ενώ εγω έπνιξα ενα γελιο και συνέχισα να τρωω.

"Πάω λίγο στο μπανιο και επιστρέφω.",είπα και σηκώθηκα απο την θεση μου,κατευθυνόμενη προς την σκάλα.

Βρέθηκα στον διάδρομο και παρατήρησα την πόρτα του δωματίου το Gray η οποία μου ξύπνησε αναμνήσεις.Με γρηγορα βήματα την άνοιξα και μπήκα στο σκοτεινό δωμάτιο του,κλείνοντας ήσυχα την πόρτα πισω μου.
Άνοιξα τον διακόπτη δίπλα απο την πόρτα και παρατήρησα πως ολα ηταν όπως πριν.Πλησιασα το κομοδίνο του που ειδα μια κορνίζα σπασμένη,ενω μεσα της είχε μια φωτογραφία εμενα και του Gray.
Την επιασα στα χέρια μου και την κοίταξα μερικά δευτερόλεπτα,βάζοντας την πισω στην θεση της.
Παρατήρησα τα βραβεία του που ηταν στημένα σε ενα ράφι του,ελάχιστα σκονισμένα.
Χαμογέλασα στον εαυτο μου,καθώς θυμήθηκα το πάθος του Grayson με τα αθλήματα.

"Αναμνήσεις ε;",είπε ο Gray που στεκοταν στην πόρτα κάνοντας με να πεταχτώ απο την θεση μου.

"Με τρόμαξες.Είσαι πολυ ήσυχος.",σχολίασα και γύρισα προς το μέρος του.

"Ήμουν σίγουρος πως θα ερχόσουν εδώ..",δήλωσε και με πλησίασε.

"Τι σε έκανε τοσο σιγουρο;",τον ρώτησα και εκανα μερικά βήματα πισω μέχρι που η πλατη μου ακούμπησε στον τοίχο.
Εκείνος συνέχισε να με πλησιάζει,ενώ εγω ένιωθα το σώμα μου να καίει.

"Σου λείπει ο παλιός μου εαυτός.Και θα τον έβρισκες εδώ μεσα..",απαντησε πλεον βρισκόταν ακριβως μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής.

"Δεν με πείθεις πως εχεις αλλάξει..ξερω πως βαθιά μεσα σου ακομη είσαι όπως πριν..",ψιθύρισα.
Τα χείλη του πλησίασαν το αυτί μου και ενα ρίγος με διαπέρασε.

"Α ναι;",ρώτησε με βαριά φωνή.
Έγνεψα καταφατικά,χωρις να βρισκω λόγια να μιλήσω.

"Για πες μου αν αυτό σου θυμίζει τον παλιό μου εαυτο..",ρώτησε και τα χείλη του έφτασαν στον λοβό του αυτιού μου,τον οποίο δάγκωσε ελαφρά."Και αυτο;",συνέχισε και πλεον το στόμα του βρισκόταν στον λαιμο μου που τον φιλούσε απαλά.

Προσπάθησα να βρω λόγια να απαντήσω αλλα έπιανα τον εαυτο μου να απολαμβάνει τοσο πολυ τις κινήσεις του.
Μα τί στο καλό κανεις Stormy;

Ο Grayson απομακρύνθηκε απο εμενα και το πρόσωπο μου βρισκόταν πολυ κοντα στο δικό μου.Τα χείλη μας σχεδον ακουμπούσαν.
Θα με φιλούσε;
Εκείνος απλα χαμογέλασε και γύρισε την πλατη του.

"Σε περιμένουμε κατω.",είπε με ενα διαβολικό χαμόγελο και βγήκε απο το δωμάτιο αφήνοντας με κόκκινη στον τοίχο του.

Τι είχε συμβεί μόλις τωρα;

Hellooooo!
Δεν άργησα δεν άργησα.
Αλλα την επόμενη φορα θα αργήσω,καθώς λογικα το επόμενο θα ανεβεί σε μια βδομαδα..
Όπως και να εχει.
Ελπιζω να σας αρεσει αυτο το κεφάλαιο χεχε επιτελους εχουμε μια γλυκιά στιγμη stormy και grayson(ship name;stayson;)
στο επόμενο κεφάλαιο σας περιμένει μια έκπληξη.

Θα τα πούμε λογικα σε μια βδομαδα ελπιζω ισως και νωριτερα.
-Εβιάννα 💕