Αρχικά θελω να ζητήσω συγγνωμη.Ξερω σας ήρθε απότομο.Αλλα αυτο που σας εξηγω ειναι πως η ιστορια δεν τελειώνει.Η ιστορια του Γκρευ και της Στορμυ θα συνεχιστεί κανονικα.Απλα σε ενα δευτερο βιβλίο,καθώς πλεον αρκετα πράγματα θα αλλάξουν στις ζωές τους.Σας χρωστάω λοιπόν το τελευταίο κεφάλαιο αυτου του πρώτου μέρους το οποίο προσπάθησα να κανω οσο καλύτερο μπορω.Οριστε λοιπόν ο επίλογος.

Stormy

Περπατούσα ήσυχη στον δρομο μακρυά απο την παρουσία του Grayson.Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα στα μάτια μου,ενώ το μυαλό μου βούιζε απο τις σκέψεις.

Ο Grayson ηθελε να με κρατήσει ασφαλή.Ολα τα εκανε για εμενα.

Τα λόγια αυτά επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά.Ίσως μονο ετσι ένιωθα κάπως καλυτερα.Κι ομως το βάρος ηταν τεραστιο και η θλίψη αμέτρητη.

Έχανα το αλλο μισο του εαυτού μου.Λες και τα σώματα μας ηταν ενωμένα και σε καθε βήμα που εκανα μακρυά του αποκολλούσα τον εαυτο μου απο εκείνον.

Ποναγα.

Πηρα μια βαθιά ανάσα και το άρωμα του γέμισε τα ρουθούνια μου.Συνειδητοποιησα πως φορούσα ακομη το μπουφάν του.
Το έβγαλα απο πανω μου και ο κρύος αέρας με χτύπησε δυνατά σε ολο μου το σώμα.

Αλλα δεν με ένοιαζε.

Το μόνο που θα με εκανε καλυτερα θα ηταν να ένιωθα τα δυνατά του χέρια να με έκλειναν στην αγκαλιά του.Να με εκανε ξανά δίκη του.

Ποσο θλιβερό να εισαι τοσο ερωτευμένος με καποιον αλλα να μην μπορεις να τον αγαπήσεις;

Ένιωθα μίζερη.

Μα φυσικα σε κάποιους άλλους το προβλημα μου θα φαινόταν μηδαμινό μπροστά στα δικά τους.Αλλά,όταν ο πρώην σου ειναι έμπορος ναρκωτικών και το αφεντικό του τον υποχρεώνει να μείνει μακρυά απο εσενα σίγουρα δεν μιλαμε για μια απλή ιστορια αγάπης και τέλους.

Και φυσικα η δίκη μας ιστορια μονο καλο τελος δεν ειχε.
Ισως το γεγονός πως είμασταν κατα καποιον τροπο υποχρεωμένοι να μείνουμε μακρυά το εκανε ολο αυτο ακομη πιο δυσκολο.

Τα πόδια μου πονούσαν.Περπατουσα δεν ξερω και εγω πόση ωρα.Διχως προορισμό.
Αληθεια που θα πήγαινα;

Συνέχισα να περπατάω με πλεον προορισμό το παλιό μου σπίτι.Κλωτσουσα τα χαλίκια μπροστά μου και κρατούσα στο χερι μου το τζιν μπουφάν του Gray μου.

Δεν είναι πια σου.

Κούνησα το κεφαλι μου πέρα δώθε να διώξω καθε κακη σκέψη.Λιγη ωρα μετα στάθηκα μπροστά απο την πόρτα του σπιτιού μου και χτύπησα απαλά την πόρτα.Ο Aaron την άνοιξε αλαφιασμένος.

"Πως και απο εδώ;",ρώτησε τρίβοντας τα μάτια του.

"Απλά μου λείψατε.",εξήγησα.

"Η μαμά και ο μπαμπας λείπουν,δεν περίμενα κοσμο.",εξήγησε.

"Aaron γιατι απολογείσαι;",τον ρώτησα,καθώς μπήκα μεσα.
Κοίταξα προς τον καναπέ και αντικρισα την Emma να ντύνεται γρηγορα και να κοκκινίζει ολόκληρη βλέποντας με.

"Γεια σου Stormy..",είπε αμήχανα."Εγώ να φευγω.."

"Όχι,όχι..μείνε.Εγώ θα πάω στο δωμάτιο μου.",είπα και ξεκινησα να ανεβαίνω τα σκαλιά.
Πέρασα μπροστά απο τον ολόσωμο καθρέφτη και κοίταξα τον εαυτο μου.

Ήμουν χαλια.

Επιασα μερικές τούφες απο τα μακρυά μαλλια μου που είχαν πεσει μπροστά στα μάτια μου.

Ηθελα μια αλλαγή.

Έτρεξα στο μπανιο και επιασα το πρωτο ψαλίδι που βρήκα μπροστά μου και ξεκινησα να κόβω τις μακριές μαυρες τούφες μου.Ταυτοχρονα δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια μου,τα οποία κατέληξαν σε λυγμούς.

"Storm;Όλα καλά;",ακουσα την ανήσυχη φωνή του Aaron απο την αλλη μεριά,καθώς χτυπούσε την πόρτα.

"Άφησε με!",φώναξα.

"Άνοιξε μου την πόρτα.Ανησυχω.",είπε και ξεκίνησε να ανεβοκατεβάζει το χερούλι.
Κοίταξα τον εαυτο μου στον καθρέφτη και σκούπισα τα δάκρυα μου,ενω κοίταξα και το πάτωμα που ειχε γεμίσει με μαυρες τούφες.
Με αργές κινήσεις ξεκλειδωσα την πόρτα και αντικρισα τον Aaron που με κοιτούσε ανήσυχα.

"Τι έκανες;",με ρώτησε και έπιασε τα μαλλια μου.Πλέον έφταναν στο μήκος των ωμων μου.

Ανασηκωσα τους ώμους μου και επεσα στην αγκαλιά του κλαίγοντας.Εκεινος τύλιξε τα χέρια του γύρω απο το σώμα μου και με έσφιξε.

Καθίσαμε μαζι στο πάτωμα και έκλεισε την πόρτα πισω του.

"Εχει σχεση με τον-"

"Grayson..",τον διέκοψα.
Εκείνος χαμήλωσε το βλέμμα του και μου χάιδεψε τα μπρατσα μου,οσο εγω ειχα ξαπλωσει το κεφαλι μου πανω στην βάση του λαιμού του.

"Θες να μου πεις;",με ρώτησε.

"Απλά χωρίσαμε.",του είπα.
Δεν υπήρχε περίπτωση να έμπαινα σε λεπτομέρειες.

Έγνεψε και ξεκίνησε να παιζει με τα δάχτυλα του.

"Τα μαλλια σου ειναι κάπως ασύμμετρα..",σχολιασε και γέλασα.

Το ιδιο εκανε και εκείνος και τα λακακια εμφανίστηκαν στο πρόσωπο του.

"Πρεπει να το διορθώσω αυτο..",του είπα και σήκωσα το κεφαλι μου.

"Θα σε παω εγω σε κάποιο κομμωτήριο αν θες.",μου πρότεινε και σηκώθηκε.

Μου έδωσε το χερι του και σηκώθηκα και εγω.

[...]

"Χριστέ μου ποιος εκανε τετοια καταστροφή στα μαλλια σου;",ρώτησε με λεπτή και τσιριχτή φωνή η κομμώτρια οταν με είδε.
Ο Aaron έπνιξε ενα γελιο και εγω το ιδιο.

Εκατσα στην καρέκλα οσο εκεινη ξεκίνησε να ψαλιδίζει τις άκρες μου και επιασα ενα περιοδικό.

"Πως να σβήσετε τον πρώην απο την ζωη σας"

Kοιταξα τον τίτλο του άρθρου και ξεκινησα να τον διαβαζω.

Βήμα 1ο:Διαγράψτε την επαφή του απο το κινητο σας.
Επιασα το κινητο μου στα χέρια μου και πηγα στην επαφή του Grayson.Κοιταξα την φωτογραφία του που έβγαζε την γλώσσα του εξω.Ενα κύμα θλίψης με κατέκλυσε.
Πάτησα διαγραφή.

Βήμα 2ο:Πετάξτε οτι ρούχα,κοσμήματα και γενικα οτι σας τον θυμίζει.
Παρατήρησα πως φορούσα για ακομη μια φορα το μπουφάν του.Η κομμώτρια ειχε παει να πιει λιγο απο τον καφέ της και βρήκα ευκαιρία να βγαλω τον μπουφάν του.

Βήμα 3ο:Φλερτάρετε.
Δεν υπαρχει περίπτωση.

Βήμα 4ο:Βγείτε,πιείτε,διασκέδαστε.
Ισως.

Βήμα 5ο:Η ζωή συνεχίζεται.

Κοίταξα μια ακομη φορα την τελευταία πρόταση.
Η ζωη μου σίγουρα θα συνεχιζόταν μακρυά απο τον Grayson.

Όμως ποτέ δεν θα υπήρχε κάποιος που να μπορούσε να τον αντικαταστήσει πλήρως.Καποιος που να εκανε την καρδια μου να χτυπά τοσο δυνατά.Να με κανει να ανατριαχιαζω μονο με ενα άγγιγμα του.Ο Grayson ήταν ενα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.Οσο και αν εκεινη προχωρούσε εκείνος πάντοτε θα αποτελούσε μια ανάμνηση.

Μια ανάμνηση γεμάτη έρωτα,πόθο.

Μια ανάμνηση ομως γεμάτη με στεναχώρια,δάκρυα και αδικία.

Γιατί ήταν ένας ανεκπλήρωτος έρωτας.

Ήταν ο δικός μου έρωτας.

Ο έρωτας που ποτε δεν θα κατάφερνα να ξεπεράσω τελικα.

Γεια σας και παλι.
Ξερω χθες σας ήρθε κάπως απότομο.
Αλλα αυτο που εξηγω ειναι πως τιποτα δεν τελείωσε ακομη.
Η ιστορια απλα χωρίζεται σε δυο μέρη.
Αυριο,θα γινει ενημέρωση εδω μόλις ανεβεί το δευτερο βιβλίο.

Και τωρα,
Πραγματικα θελω να σας ευχαριστήσω μεσα απο ολη μου την καρδια όσους απο εσας με εχετε στηρίξει σε αυτο το ταξίδι της Στορμυ και του Γκρευσον το οποίο ποιος ξερει ισως να ειναι και πολλα υποσχόμενο.

Δεν σας κανω σποιλ.Κριμα ειναι.

ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΠΩ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΥΡΙΟ.

ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ,
-ΕΒΙΑΝΝΑ 💕