Uwielbiałam budzić się koło ciebie
Nawet wtedy, gdy tego zabrakło.
Kiedy zabrakło mojego wschodu słońca,
Życie na powrót stało się takie,
Jak przed twoim przyjściem.
Nie chciałam oglądać zachodów.
Pragnęłam swoich wschodów,
By zacząć dobrze dzień.
Mimo że tego zabrakło,
Starałam się zachować kolor.
Byłam niebieska.
A niebieską mnie kochałeś.
Nie chciałam być bezbarwna,
Bo to by złamało ci serce.
Ale brak wschodów
Złamał serce mi
I bardzo mnie to smuciło do momentu,
W którym wróciłeś.
Ale byłeś inny.
Byłeś szary,
Ale wciąż idealny.
Byłeś pozbawiony koloru
I nie chciałeś pozbawiać go mnie.
I znowu mnie smucił brak wschodów.
Zatęskniłam również za zachodami,
A najbardziej za południem.
Ale wciąż panowała północ,
A ja wciąż budziłam się każdego ranka, ale nie z tobą, nie z moim wschodem słońca,
A z wieczną północą...