Pamiętam,
Jak pomyślałam,
Że ociekasz jak intensywny wschód słońca.
Pamiętam,
Jak zostałeś moim wschodem.
Pamiętam też,
Jak bardzo tęskniłam,
Gdy obudziłam się pewnego ranka
I mimo światła pochodzącego od słońca wędrującego po niebie,
Było ciemno.
Było ciemno,
Bo nie było przy mnie mojego słońca.
Mojego wschodu,
Który sprawiłby, że na mojej twarzy pojawiłby się uśmiech.
Wszystko sprowadza się do tego słowa:
Mój.
Było ciemno,
Bo nie świeciło moje słońce.
Byłam wyblakła,
Bo nie było przy mnie mojego barwnika.
Nie było ciebie.