.

POV OF KILLIAN HASHTON LEE DAVIS

"Mom?" I called while looking at how she drew.

"Yes baby?"

I puffed my mouth before speaking. "I want a sister too. Like Rayd po." Her forehead knotted. She looked at Shana with my brothers who were playing at the pool.

"My baby wants a baby sister?" she asked and I nodded. She let out a heavy sigh. "I'm sorry." She hugged my waist.

"Why?"

"Mommy can't bear a child anymore, baby. Since the accident. I'm sorry." Malungkot akong tumango sa sinabi niya. I remembered when she was trapped in a car accident. Everybody was alarmed.

"Ian!!!"

I frowned when Shana hit my head with a plastic bottle many times. Hindi masakit. Pero nakakainis.

"Stop it!" I said annoyingly. My Kuyas are laughing at me.

"Stop it!" Shana mocked.

I just sat in the lounge. I'm already 10 years old. But I want to have a sister too. Like her. A funny, stagy, playful, and brat like her. For sure I will spoil her.

"Kuya Sanrix! Here's yours oh!" she shouted with her screechy voice. Binigyan niya ng juice sina Kuya habang binibilang pa iyon. "Hoy Panget! Ito sayo!" sigaw niya sakin kaya lumapit naman ako.

"Where's it?" I asked confusedly. Nilapat niya ang kamay niyang nakakuyom sa palad ko at kunyaring may inilagay roon.

"Hehe, sorry. I drank it already."

Imbis na mainis ay natawa na lang ako at bumalik sa upuan. Habang nakatitig ako sa kanya...what about...i take care of her? Protect her as if she's my sister. To gave what she wants.

"Lolo!" tawag naming pareho nila Rayd at Kuya. Lolo Brent went closer to us while riding on his wheelchair. Wala si Shana dahil maagang natulog sa pagod.

"Oh...my knights!" masayang sabi ng matanda. Isa-isa kaming yumakap sa kanya. "Where's our princess?"

"The brat is sleeping already Lo," sagot ni Kuya Sanrix. Natawa si Lolo. Like what he always do everytime we visit him, he told us a story. But now it is different from his fairy tales.

"Protect Shana." Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. He's saying it as if that's our goal.

"Why? That brat is too naughty. She can take care of herself," i uttered. Natawa si lolo kahit na ang sama ng tingin sakin ni Rayd.

"Ian...Boys," tawag niya sakin at sa aming lahat. "Shana is too naughty. Mataray at makulit. Spoiled at matigas ang ulo. But...if you grow older, you will notice how soft she is. Behind her attitude, she has a soft heart. A bit weak that needs support."

"I don't understand," giit ni Rayd. Ngumiti si lolo.

"Protect her when she's at risk. Tolerate her for good. Teach her about the things she doesn't know."

That was the last message I clearly remembered. At habang tumatagal na kasama namin siya...I found out it's true. Madali siyang masaktan kahit na itago niya iyon. Kahit masungit siya at mataray she will still help you and in the end will give you her sweetest smile.

"Mag de-debut si Shana. Anong regalo mo?" tanong ni Kuya Sanrix.

"Wala." His eyes widened.

"Bakit wala?" tanong niya.

"Wala akong maisip." Kung ano-ano pang sinabi niya na hindi ko na pinansin. I don't really have gift for her. Pero tingin ko sarili ko lang. I will protect her. I will be her brother-like too.

Ang laki ng pinagbago niya. Mula sa pagiging paslit na may kaunting ugaling kanto...she became the most beautiful girl I've ever seen. Kung hindi ko lang 'to kamag anak liligawan ko. Though it's imposible, ang mga katulad niya ay nararapat para bigyan ng isang magsisilbing kuya na katulad ko.

"Kuya...anong pangarap mo para kay Shana?" tanong ko kay Kuya Sanrix.

"Gusto ko magkaasawa siya balang araw. Yung lalaki na kayang higitan yung pagprotekta natin sa kanya."

Tumango ako sa sinabi niya. Ako...hindi ko alam. Pagdating sa pagkakaroon niya ng nobyo ang gusto ko siguro ay magkaroon siya ng lalaki na kaya siyang protektahan kahit masaktan pa yon.

"Siya na ba 'yun?" tanong ko saka hinapit ang bewang niya. Tumingin ako sa lalaki sa harap. Kung nakakamatay lang ang tingin siguro nasa langit na agad ako. Para niya kong pinapatay sa tingin niya.

"Archie, can you listen to me first?"

"And what? Anong papakinggan ko? That you like him? Na hindi mo ko gusto? Pwes kung yon bahala ka!

I chuckled while listening at them. Nandito ako ngayon sa may bungad ng bar habang naninigarilyo. Ang cute nila pakinggan. Ngayon ko lang nakita si Shana na nagpapa tahimik ng lalaki. Madalas kasi siya ang pinapatahimik namin dahil sa ingay ng bunganga niya.

I looked at her...I know she's happy. Parang lagi naman siyang masaya. Minsan malungkot at halata. Pero ngayon...alam kong dahil sa lalaking yun masaya talaga siya.

Habang kasama niya si Archaius...i know backup nalang ako. I will be the one who will comfort her when he's gone. Pero alam ko na kahit gano'n...siya parin ang kailangan niya.

But unfortunately the gift i promise to give her on her debut, hindi ko nabigay. Yung proteksyon na gusto ko...nawala. Masyado akong umasa sa lalaki. Masyado ko siyang pinagkatiwalaan.

"Shana is fucking lost!" galit na sigaw ni Kuya Sanrix. Nataranta ako. Natakot. At nagalit sa sarili ko. "Tawagan niyo si Rayd," madiing sabi niya.

"He's not with Rayd. Nasa ospital si Rayd."

All problems occured at once. Family business, si Hace, sina Tito at Tita na walang alam sa nangyari, si Rayd. Siguro kung hindi ko lang pinlano na isorpresa si Shana dahil alam kong makakapasa siya sa lahat ng exams...siguro hindi 'to nangyari. Sana sinamahan ko nalang siya. Sana pinrotektahan ko.

"Tita..."

She looked at us with a sharp eyes. Halatang gusto niyang sumigaw. Gusto niya kaming saktan lahat tatlo. Pero nagulat ako nang sunod-sunod na tumulo ang luha niya.

"I-It's my fault," she uttered. Tito Raen hugged her. "Yun pala yun! She called me and said that she needs me! Hindi ko alam!" paninisi niya sa sarili niya.

All of us...blamed ourselves. Kahit si Rayd gano'n din noong magising siya. Siguro kung hindi lang siya nagkaroon ng lakas ng loob, mananatili siya sa ospital dahil sa pag-aalala sa kapatid niya ng sobra.

"Hayaan na natin yung company. Sina Daddy at Mommy na ang bahala do'n. Tito Tycus will help us too. Kahit sina Tita Kensley at Tito Marcus."

All of us made a plan to find her. Sina Tita Dane at Tito Hias tumulong na rin. Kahit pa nga ang Kuya ni Tita Dane tumulong na.

But...days, week, and a month passed wala. But a video came up. Si Shana yun. Sigurado ako. Ayokong maniwala. For she's not this. Kung gagamitan ng puso at utak alam kong kabaligtaran ang nangyari.

"This video is edited. Marami siyang sugat kung tatanggalin lahat. At..." We all looked at Ryzon. He sighed. "She shouting and crying too."

That made my heart sink. In my whole life, ngayon lang ako nakaramdam ng takot. Ngayon ko lang naranasang umiyak gabi-gabi. Ngayon ko lang naranasan na manuntok bigla habang naglalakad ng payapa ang lalaki na para bang hindi kami magkakilala.

"This is your fault," madiing sabi ko kay Archaius. Pinantayan niya ang tingin ko.

"Mahal ko ang pinsan mo, pero nagloko siya. Anong gusto mo?"

Gustong-gusto ko siyang bugbugin ulit. Gusto kong ibuhos sa kanya ang mga galit ko pati na sa sarili ko. But Shana's eyes came up to my mind. Yung mata niya kapag kasama niya ang lalaki. Yung tawa niya, pagsusungit, at pagngiti.

Hindi ko kaya.

"Ian!"

"Nasaan si Shana?! Saan niyo siya dinala!" i shouted.

Bigla ay may mga pulis na nag alis sa tatlo. After weeks, dumating ang ilang witnesses. The two women who knows what happened, the CCTV camera at the hospital at iba pang ebidensya.

Pero kahit gano'n, hindi kami mapanatag. Shana was still lost. Wala siya. At kahit na ngayong kita namin siya...wala parin ang dating Shana.

"Takot siya satin."

I failed. We failed on protecting her. Masyado kaming nagfocus sa sarili namin habang hindi na namin nakikita ang pinagdadaanan niya. Iniisip ko, ano kayang nararamdaman niya noon? Gaano kaya kasakit? His two brothers was at the hospital, her friend Kensley was forced to leave, My Kuya's company, and her ex. Pati na ang sarili niya.

Kada makikita ko kung gaano siya katakot sa dilim, natatakot rin ako. The way she lost her breath. Pain on her chest, sweats on her skin and the way she shivers. Natatakot ako. Tama si Lolo. She maybe looks strong but she has a weak heart. Emotionally weak.

"You are fermented by a sentence of death to elect by electric fusion by the procedures required by Law."

Lahat kaming nandito sa bahay ay natulala na lang. For sure all of us thinks the same. Ano na ngayon kung mamatay ang dalawa? Shana, became cold. Nawala yung kinang. Nawala yung kakulitan. Nawala yung kalokohan. And i think, mahihirapang ibalik yun.

What happened to her are surely imprintented on her heart, soul and mind. Titignan palang niya ang katawan niya...natatakot na siya sa sarili niya. Pipikit lang siya at mananatili sa dilim kahit saglit, yung kaba at takot niya hindi na wala. Walang nagbago. Kahit mawala sila...para sa kanya buhay ang mga 'yun.

"Siguro...kung hindi ako nagdrive ng umuulan kasama ko siya noon."

Napatingin ako kay Rayd nang magsalita siya. Kaming apat ay nandito ngayon sa tapat ng kwarto ni Shana. Bukas na ang alis niya papuntang Laguna matapos niyang magpaulan dahil sa ex niya.

"Kung hindi sana ako nag focus sa trabaho...edi sana nabantayan ko siya," sambit naman ni Kuya Carter. Paniguradong yun rin ang iniisip ni Kuya Sanrix.

Ako na ang naunang umalis. Papasok na 'ko sa kwarto ko nang makitang may tao sa veranda. Napabuntong hininga ako nang makita si Tita na nakatulala.

"Tita," tawag ko Ngumiti siya ng kaunti. "Kamusta po?" tanong ko.

"Kasalanan ko." umiling ako sa sinabi niya.

"Hindi po. Wala naman kayo no'n," natawa siya sa sinabi ko at umiling.

"The demons who made her suffer...galit sila sakin." Napatingin ako sa kanya at nangunot ang noo. Ngumiti siya. "Their Mom. Si Tiffany. Namatay ang magulang nila nang tumakas iyon matapos ako tangkang patayin kung hindi lang dumating si Raen."

Napalunok ako. Hindi niya kasalanan. Siguro may lahi lang talagang mapaghiganti ang tatlo.

"You know what? Kada titingin ako kay Shana, naalala ko ang sarili ko."

Ngumiti siya habang tumutulo ang luha. Tulad ng gawain ni Shana nakatingin rin ito sa langit na walang liwanag bukod sa buwan na natatakpan ng ulap.

"She looks strong but the truth is she's too soft, sweet, and fragile. Takot siyang bumagsak ang grades. Takot siyang mapagalitan ng Daddy niya. Pero kahit na gano'n...hindi mapigilan ang sarili sa pagpipinta ng pader kaya napapagalitan siya."

She laughed. Tumingin rin ako sa langit habang nakikinig sa kwento niya.

"Masyadong mana sakin ang batang yan. The way I tell my friends and parents that i can take of myself but the truth is...i can't. Na gusto kong humingi ng tulong pero hindi ko alam kung kanino. O alam naman ko pero...ayaw ko lang makaabala...o hindi ko alam kung nasaan ito."

Tumango ako. Shana needs Archaius. Masakit isipin na sa lalaki lang siya sasaya pero kinamuhian siya nito dahil sa kasinungalingan.

"Ang pagkakaiba lang namin...she's transparent. Halatang halata kapag nasasaktan. Halata kapag pinipilit niya. Halata kapag ayaw niya." She heaved a deep sigh. "She needs him. Kahit tayo ang nandito sa tabi niya...ang totoo mananatili lang tayo sa likod niya para suportahan at gabayan siya."

Sa lumipas na mga buwan hanggang sa taon, mas lalong lumabas ang tunay na kulay ng buhay niya. Madilim, malungkot, at mag isa. She always force herself to be alive. Nabasa ko yun sa diary niya na itinapon niya bago siya umalis papunta sa Maynila.

Kahit tumatawa siya, bigla nalang yung mawawala ng parang bula dahil sa mata niya. She still looks at the sky. Hindi ko alam kung anong iniisip niya pero paniguradong ang lalaking mahal niya parin.

"I chose...Engineer Zeus."

Nagkatinginan kami ni Kuya Carter sa sinabi ni Daddy. Nasapo ko ang noo. Hindi ko sigurado kung kaya niya.

"Dad, Engineer Zeus is not allowed to be here," giit ni Kuya. Nangunot ang noo ni Daddy.

"Why? Engineer Zeus is also a topnotcher. Maraming kumukuha sa kanya. It would be nice if he will be paired with Alisha too. For sure her new project will definitely reciprocate mine."

Napapikit ako. Dad doesn't know what happened to Shana. Kahit na hindi siya isang Lee tinuring na rin niyang bilang pamilya si Shana at parang anak kahit paano dahil sa pagiging close naming tatlo sa kanya.

"Guide niya tayo. Hayaan mo." tumango na lang ako kay Kuya Carter.

As days went on, may nadagdag sa kanya nang makita ang lalaki. Para bang may narealized siya na kung ano. It was as if she told herself she will try to heal herself.

"Shit."

Inabot na naman ng kaba ang puso ko nang mamatay ang ilaw. Kahit hindi ko kita ay alam kong nanginginig na naman siya nang mahulog ang ilaw niya kaya, hinanap ko agad ang generator kahit na sobrang dilim.

Pero imbis na literal na dilim ang pagtuunan ko ng pansin nagbago. Nagdilim ang paningin ko nang makita si Archiaus na hawak ang switch ng buong ilaw sa library. Hindi ko napigilan na suntukin siya sa mukha at sa tiyan dahilan para mapaatras siya.

"Wala ka ba talagang planong lubayan si Shana?" madiing sabi ko habang hawak siya sa kwelyo.

"Hindi ak–

Inihampas ko siya sa pader. Napupuno ng galit ang puso ko. "Dahil sayo. Ikaw ang dahilan kung bakit siya ganito. Dapat ikaw na lang yung nawala."

I don't know if i really meant it or i was just blinded by my anger. Basta ang alam ko matindi ang galit ko sa kanya.

"Lumayo ka kay Shana. Kung ayaw mong siya ang ilayo ko sayo. Na kahit tanaw hindi mo na magawa."

Itulak ko siya dahilan para matumba siya. Ayoko ng mangyari kay Shana ang nangyari dati. Kaya ang usapang pagpunta niya sa New York na sinabi ni Tita Havie na wag nang ituloy kung ayaw niya...ginawan ko ulit ng paraan para bumukas.

But everything turned out different.

I tried many times to ask Shana what happened to her back then. Nakailang subok akong tanungin siya perong dalawang beses ko lang iyon nailabas sa bibig ko. And as expected...hindi niya yon sinasagot. Natatakot siya. Kinakabahan. At kinikilabutan.

Kaya ang marinig ang pag iyak niya. Ang paghagulgol niya habang nagsusumbong kay Archaius, naisip ko...hindi talaga. Kahit na pamilya mo pa ang kasama mo...minsan hindi nila mapapagaling ang sugat na natamo mo.

Ang sakit pakinggan ng mga kwento niya. Mula sa simula hanggang sa kung paano niya ilang beses na sinubukang magpakamatay. Ubos na siya. Pagod na. At hindi masaya. Para siyang batang humahagulgol habang yakap ni Archie nang silipin ko. Gusto ko siyang tawagin pero alam ko...hindi ako ang kailangan niya. Hindi kami.

"Archie...ayoko na sa dilim. Ayoko na do'n. Dito ka na lang. Don't leave me please? Kasi ang sakit palagi. Parang blanko palagi. Wag mo na 'kong iwan. Tuparin mo yung pangako mo. I miss you."

Umupo ako sa tabi ni Rayd habang na sa tapat kami ng pinto ng opisina ni Kuya. Hinihintay namin siyang kumalma. Habang kinakaya na niya ang sariling pumikit. Ang masanay sa dilim.

"Back up talaga tayo 'no?" natatawang tanong ko. Natawa rin ang tatlo.

"Babalik na ang dating shana. Nakakamiss," sambit ni Rayd habang nakatingala.

"Sila talaga. Kita ko na," bulong ko pero sapat na para marinig nila.

As the days went on, napansin kong tahimik siya. Pero yung tahimik hindi dahil malungkot siya. Kundi yung tahimik na kahit utak at puso niya...payapa at maliwanag na.

"Ian, bakit gising ka pa?" napatingin ako kay Shana. Gitna na ng gabi at nandito ako ngayon sa kusina habang umiinom.

"Eh ikaw? May flight ka pa bukas," sambit ko. Natawa siya saka ako pinalo sa ulo gamit ang sandok na hawak niya.

"Bawal ba?" tanong niya. Umupo siya sa harap ko at humingi ng wine kaya binigyan ko naman. "Ayos ka lang?" tanong niya.

I smiled. Dati ako ang madalas na magtanong noon. Pero ngayon siya na. "Naalala mo yung debut mo?" tanong ko. Sumimsim siya sa wine at tumango.

"Oo. Anong meron?"

Ngumiti ako. "Wala akong regalo sayo." Nangunot ang noo niya sa sinabi ko. Tumango siya pero lito parin.

"And? Ayos lang naman. Ang tagal na noon." Natawa ako sa sinabi niya at umiling.

"I mean meron akong regalo sayo pero...hindi ko nabigay."

"Ano? Ayos lang naman. But, if you want to give it to me, edi sige."

Natawa ako. "My gift for you is my promise to myself." She pouted with forehead knotted. "I promise to protect you. Mula noong tumira kami dito." Her face softened.

"Ian..."

"Pero hindi ko parin nabigay. I let you suffered. Hindi kita nasamahan noon. Sorry." Inismiran niya 'ko at umirap.

"Tapos na yun. Saka...kung iniisip mong wala kang regalo, mali ka. You gave me the most beautiful gift, Ian. Hindi ko man kita at mahawakan, ramdam ko naman. I'm not a materialistic kind of a person. Sentimental ako kaya sobrang ramdam ko yung regalo mo."

Ngumiti ako sa sinabi niya. "Salamat."

"Killian Hashton protected me, comforted me, took care of me, and he was with me at the time that I was lost. Kayo nila Kuya. Kung wala kayo kahit siguro nakabalik na si Archie...hindi parin ako makakarating sa kanya nang wala ang gabay niyo. Kaya...don't say you don't have a gift. Having the three of you is the best gift of all."

My tear dropped because of what i said. Tumingila siya nang naiiyak rin pero dinaan sa tawa. Alisha Viviana for me, she's the best sister I've ever had. Kaunting dugo man ang nananalaytay sa pagitan naming dalawa...para sakin kapatid ko siya.

"Hayyss Ian. Pabaduy ka na ng pabaduy," natatawang sabi niya. "Sasama ka ba bukas?" tanong niya. Ngumiti ako at umiling.

"Dito na 'ko. Nandito jowa ko." Pinokpok niya 'ko ng sandok sa ulo.

"Kapal mo talaga." natatawa siyang tumayo saka pumunta sa harap ko. She kissed me on my forehead and smiled sweetly. "Salamat sayo." sambit niya saka ako tinapik sa balikat. "Matulog ka na. I love you."

Kumaway ako nang papalayo na siya. "I love you too."

She waved her hands and showed me a finger heart. Napangiti ako.

The princess of the Lee will always be our princess. And I will always remain as her knight.

To be continued...😘