.

"Shana! Pinapatawag ka ng princpal! Si Hadrian daw ang bad!"

Nagkatinginan kami ni Archie sa sinabi ni Rayd. Nasapo ko ang noo ko. Napapadalas ang pagpunta ni Hace sa principal's office. I don't know what he did all the time he's there. Si Mommy naman kasi ang kasama niya at tingin ko they kept it from me.

"Tara. Pang-ilan na yun," yaya ko. Sumakay kami sa motor niya. Pagdating sa school ay nagmamadali akong pumunta sa principal office. Wala si Mommy kaya siguradong yun ang dahilan kung bakit ako ang pinapunta.

"Archaius, nandito ka..." bati ni Lola sa lalaki.

Ngumiti ang lalaki at nagmano rito. Ako naman ay sinimangutan si Hadrian na nakanguso. 'Di ko alam kung anong nangyari but there's a lady infront of him with a crying child. Yun ang kaklase niyang babae na inalok niya ng banana cake dati.

"Akin na yang camera mo," utos ko. He gave it to me sadly. Afraid that I will probably confiscate it for one week.

"What did he do, Ma'am principal?" tanong ko. She looked at me before glancing at my brother who's now hiding on Archie's t-shirt.

"Pinalo niya ang anak ko sa braso. Lagi niyang ginagawa yan. Pang-ilan na ngayon. Pangalawa na. Hindi porket Lola niyo ang principal ay pwede niyo nang ganituhin ang anak ko."

I sighed and looked at my brother. Nakanguso siyang tumingin sakin. "Is it true?" tanong ko.

"Hindi ko naman po sinasadya," I put him on my lap and stared at his eyes.

"Pangalawa na daw yan Hace. Paano naging pangalawa?"

He pouted again. Yumuko pa siya habang kinakalikot ang uniform ko. "She has a mosquito on her skin, Ate. I heard from her that she hates mosquitoes. Sorry." Napabuntong hininga ako saka tumingin sa mag-ina.

"Sorry po. He's just a child. He maybe got worried to your daughter," sambit ko. Nanlambot ang mukha ng ina habang nakatingin kay Hace.

"Okay. Pero sana sinabi niya agad. Ilang beses na kaming nagpupunta rito pero kahit kailan hindi naman niya sinabi yan. He's just so quiet." I smiled and nodded at her.

"He's used to open up on me po. Minsan kay Mommy rin pero mas madalas kasi sakin. Kaya pasensya na po." Bumuntong hininga ang ina saka tumingin kay Lola. May pinag usapan sila na hindi ko na inintindi habang pinagmamasdan si Hace na may kinukuha sa I.D niya.

"Lianna..." he called. Nakasimangot na tumingin sa kanya ang bata. "Ate put me down." utos niya sakin.

Ibinaba ko siya. I got confused when he walked towards her and gave something. I chuckled when it's a mosquito patch. Dinikit niya ito sa braso ng bata saka siya tumakbo at nagpabuhat kay Archie.

"Hadrian?" tawag ni Lola sa kanya.

Hace looked at her with a scared expression. Hindi siya makatingin sa mata nito. "Why Lola?"

I bit my lip and stood up. "It's principal, Hace," sambit ko. He nodded.

"Why po principal?" tanong niya ulit.

"Just tell her na may lamok sa balat niya. Wag mo ng paluin okay?" Hace nodded at her. Tumingin sakin si Lola saka tumingin kay Archie. "Archaius, bring Hace with you. Mag-uusap lang kami ni Alisha." Lumingon ang lalaki sa akin at hinalikan ang noo ko bago umalis.

"Bakit po?" tanong ko pagkaupo sa unahan niya.

"Treat me as your Lola today. How are you?" I smiled at her.

"Ayos naman po," sagot ko naman.

"The incident happened to you...naulit pa ba?" I shook my head as an answer. "You should take care of yourself. Hindi palagi kasama mo ang nobyo mo. Even the guys at your home Shana."

Tumango ako sa sinabi niya. Yun naman talaga ang nasa isip ko. I don't want to depend on them. Baka masyado akong masanay at ako rin ang mahihirapan.

"Ate ko!"

Napatakbo ako sa kusina nang marinig ang sigaw ni Hace. Tuloy ay ang mga lalaking kasama ko ay sumunod rin. A shock and worry devoured me when I saw him holding to his chest.

"Hace, what happened huh?" I asked. Sumandal siya sa balikat ko habang yakap ko siya. I became worried more seeing him sweaty. He is breathing too hard and his expression was like he's experiencing a painful feeling.

"Let's bring him to the hospital." Tumango lang ako sa sinabi ni Kuya Sanrix. Si Kuya Carter naman ay tinawagan sina Mommy na ngayon ay nasa trabaho.

Sa Ilang buwan na nakalipas, napapansin ko kay Hace ang pagiging matamlay niya nitong mga nakaraang araw. He is not that type of kid. He will always enjoy like it's the only thing that matters into this world. Kaya ang makita siyang nahihirapan ng ganito, parang natatakot ako.

"Shana, may exam pa kayo next week...umuwi ka muna kaya?" umiling ako sa sinabi ni Mommy.

Nakareview naman na 'ko. Kaya ko na siguro. Ang mahalaga sakin ang kapatid ko. Ilang oras na kami dito sa ospital. The doctors are checking on him. Halata sa mukha ni Mommy ang kaba habang yakap siya ni Daddy kaya mas lalo akong nababahala.

"Mom, you told me you also have a heart disease back then?" tanong ko. Napapikit siya at tumango.

"It's because of my phobia. Masyadong natrigger yung puso ko. Imbis na panick attacks lang...nauwi sa ganun." Tumango ako sa sinabi niya.

Hace doesn't have any phobia. Kahit saan alam kong wala. Halos lahat ng insekto kaya niyang hawakan. Kahit rin naman sa ibang bagay wala kaya hindi ko alam. Maybe, genetics? Pero bakit pa?

[Are you okay?] tanong ni Archie sa kabilang linya.

"My brother is sick. Hindi pa namin alam yung resulta pero pakiramdam ko may sakit talaga siya, Archie. At malala yun," giit ko habang nandito sa may waiting area. Sina mommy ay nasa loob na habang binabantayan ang kapatid ko.

[He will be fine. Do you want me to go there?]

"Wag na. Focus on your battery exam. Kaya ko na 'to."

Exams are nearly coming. Isang linggo nalang. I also know how nervous Archie is. Doon na masusubok kung dapat pa ba siyang magpatuloy. I can't let my own personal problems get his focus.

[Shana, I can be with you naman. It's my break.]

I sighed. I want to be with him too. But his exam and my brother are more important to me. "It's fine baby. Ako na lang ang pupunta diyan. I'll just have to know Hace's results. Magfocus ka muna diyan huh?"

Narinig ko ang buntong hininga niya. [Magpasama ka kay Rayd kapag pupunta ka rito. I'll find time to visit Hadrian. I love you...]

"I love you too."

Napasandal na lang ako sa pader dahil sa pag-aalala. Hindi ko maimagine kapag nawala ang kapatid ko. He's so precious for me. Bakit naman kasi kailangan pang magkasakit?

"Shana, tara na. May resulta na raw."

Tumango ako sa sinabi ni Mommy saka kami pumasok sa silid. There, I saw my brother being checked. Pero tingin ko ay ayos na dahil nagliligpit na ang iba. Pinaupo kami sa may couch. Tito Sander smiled at us. Yung ngiti na nakakalungkot.

"What happened to him? Gagaling naman siya 'di ba?" tanong ko. He smiled again and nodded.

"His heart is weak. He has AV nodal reentrant tachycardia. It's a heart disease where a human heart begins to beat so fast suddenly at bigla ring babalik sa normal."

Napabuga ako ng hangin dahil sa kaba. "Is it too serious? Like..." hindi matuloy ni Mommy ang sasabihin. Napasandal na lang siya kay Daddy habang nakapikit nang mariin.

"There's a possibility kapag lumala ang kondisyon niya. Pero pwede pa naman daanin sa Catheter ablation. But, if ever that his condition worsen, there are one another option."

Napabuntong hininga si Mommy at tumango. "He have to go to heart transplant," sambit nito. Tumango at Doctor.

"For now, mas mabuti kung pagpapahingahin niyo muna ang bata. Don't let him get tired and eat to oily and high in carbohydrates and calories. But, I suggest na mas maganda kung dumito muna siya."

Matapos ang usapan na iyon ay lumapit na muna ako kay Hace. Normal na ang heart beat niya ngayon pero alam ko na pwedeng bigla nalang umatake na naman ang sakit niya.

I didn't expect he would have this kind of sickness. Masyado siyang malikot na bata at puro pagpapakasaya ang nasa isip. Hindi mahahalata sa mukha niya ang pagiging hindi palakaibigan dahil sa mukha niyang parang palaging nakangiti.

"Hace, magpagaling ka," sambit ko habang hawak ang kamay niya.

I sighed and took my book. Dito nalang muna ako magbabasa habang hinihintay siyang gumising.

"Shana..." napatingin ako kay Rayd nang akbayan niya 'ko. He smiled sadly at me. "Gagaling yang makulit na yan. 'Yan pa. Sabi niya magpapaturo pa siya sakin magmotor para magkakasama tayo."

Ngumiti ako at tumango. Dapat lang. He must be fine. Madami pa 'kong gustong gawin kasama siya. He grew up always finding me. Lumaki siya na madalas na naghihintay sa may main gate ng bahay namin para hintayin ako. Lumaki siya na nakakalong sa kandungan ko kapag kakain. Lumaki siya na palaging nagsusumbong sakin kapag inaaway siya. Lumaki siyang tumatahan lang kapag yayakapin ko kapag wala si Mommy.

I think, or I really wouldn't take it if he won't survive.

"Kamusta si Hace?" tanong ni Archie pagpunta ko dito sa bahay niya.

"Gumising na siya. Kayalang ang tamlay. Hindi ako sanay ng walang tumatawag sakin ng Ate sa malakas na boses," giit ko saka sumandal sa sofa.

Humiga siya sa sofa na inuupuan ko saka ako hinila pahiga. "Gagaling yun. Alam niyang nag-aalala ka kaya magiging maayos yun." Tumango lang ako sa sinabi niya.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pakiramdam ko drain na ang utak ko. Kuya's company is on the edge of bankruptcy. Si Hadrian naman may sakit, tapos si Rayd...nag-aalala ako sa kanya. Mas maganda sana na hindi ko nalang narinig ang usapan kahapon nina Kensley at Yra. Kensley is about to leave this country after exams. Hindi pa alam ni Rayd. Masyado siyang masaya kapag kasama si Kensley. Hindi ko kayang nakikita ang mga kapatid ko ng ganoon.

"Magpahinga ka muna. Rest your mind," giit ni Archie habang kulong ang ulo ko sa braso niya. Bumuntong hininga lang ako. He also sighed and made me look at him.

"I'm worried, Archie. Ang daming problema," giit ko. He smiled and kissed me on my forehead.

"Magiging maayos ang lahat."

I suddenly closed my eyes when he kissed me on my lips. I hold to his chiseled-chest while feeling the every passionate movements on his lips. I'm already breathing heavily when he placed his hand on my neck. Napahawak tuloy ako sa braso niya habang pinipigilan ang sarili na mag-ingay.

"Ohh..." I bit my lip to stop myself from speaking more. Parang nakalimutan ko ata lahat ng problema ko dahil sa pinaparamdam niya.

"Damn baby you're wet again."

Napakapit ako nang mahigpit sa sandalan ng sofa para kumuha ng lakas. His lips are too hot and frisky. Nakapatong na siya sakin habang ako naman ay baliw na baliw sa kanya.

"Archie..." I cried when he hit my center with his knee. I shut my legs and I felt how thirsty I am for him.

"You're making me crazy Shana," he whispered while showering kisses in my ears. Ang mga kamay niya naman masyadong mapaghanap. I know he wants to do something but he's also aware of what I made him promise to me.

Ang bigat na ng paghinga ko sa leeg niya. I want so bad to feel him. I'm just being pulled by my little sanity. Hindi ko na alam kung saan kakapit. Masyado akong nawawala sa sarili dahil sa mga halik niya. It's like his kisses are tempting me. Alam kong ayaw niya rin na sumobra pero masyado na rin siyang natutulak ng nararamdaman.

"Archie...touch me. Touch me please," I begged and bit his shoulder. Patuloy siya sa paghalik sa leeg ko at natigilan lang nang dahil sa sinabi ko.

"Shana...baka ma–

"Just touch. Please? I-I can't..."

Hindi ko na natuloy ang sa sabihin nang bigla nalang akong impit na napaungol. He hit my center again but this time with his hard manhood. Parang masisira na ata ang balat niya dahil sa pagkakabaon ng kuko ko.

"A-Are you s-sure?" he asked. Nakapikit lang ako nang mariin habang kinakalma ang init sa katawan.

"Y-Yes."

He pinned my hand on the backrest of the sofa. His hand started finding whatever it wants. Hindi ko alam kung iaahon ko ba ang ulo ko para makita ang ginagawa niya o hayaan lang na damhin ang kamay niyang malikot.

"Arch..." I moaned softly when his hand find its way to massage my boobs. Masyado akong nadedeliryo habang ang daliri niya ay iniikot niya sa tuktok noon.

Nanuyo ang lalamunan ko nang subukan kong tumingin sa kanya. His eyes are firing with too much desire. Napasabunot ako sa buhok niya nang dalihin na naman ng tuhod niya ang sentro ko na ramdam ko na ngayon ang pag-agos.

"Fuck, mababaliw ako kapag nawala ka sakin Shana," bulong niya sa malalim na boses.

Hinawi ko ang buhok niya patalikod at sinugod siya ng halik. Those are sloppy because of his hands slowly going down. "Archie...Archie..." I called, begging him to stop teasing me when he caressed my inner thighs. "Uhmm..."

"Don't bite your lips."

Napapasinghap nalang ako dahil sa ginagawa niyang paggalaw. He finally reached my center. A tear even escaped from my eyes, a sign that I'm too pleasured by his small touches.

"I said don't bite your lips Shana."

I followed what he said as a reason for me to moan loudly. I can't even recognize my voice coming out from my mouth. I don't understand why he doesn't want me to bite my lip habang ako ay hiyang-hiyang na sa sarap.

"You want me to...enter these?" he asked while rubbing me.

"Don't." Tumango siya sa sinabi ko at sinimulang gumalaw nang mabilis. It feels not enough. But, gusto ko parin na kahit paano may limits kami. Silly how I let him touch me. But it's really what I want.

"I'm..cumming," I said while panting so bad.

"Let it."

I closed my eyes tightly while my lips are parted when I felt my release. Hinihingal akong yumakap sa batok niya habang ramdam ang paghalo ng likido ko sa daliri niya.

"I'll wait for you. I'm going to be rough on you Shana."

To be continued...😘